Een eenvoudige zoektocht op internet levert een overvloed aan webpagina’s op die de gezondheidsvoordelen van MCT-olie verkondigen, van therapeutisch gebruik in ziekenhuizen, gewichtsverlies en verbeterde lichaamssamenstelling tot verbeterde bloedlipiden- en glucoseprofielen en zelfs de behandeling van de ziekte van Alzheimer.
Mediumkettingtriglyceriden worden aangetroffen in kokos- of palmolie, moedermelk en in volle koeien- en geitenmelk. Maar ondanks de ruime beschikbaarheid ervan online, in vitamine- of supplementenwinkels en in de natuurlijke gezondheidssectie van kruidenierswinkels, komt MCT-olie niet voor in de natuur. Pure MCT-olie wordt gehydrolyseerd uit kokos- of palmolie, vervolgens gefractioneerd, veresterd en ontgeurd om een kleurloze, smaakloze en geurloze semi-synthetische vloeistof te creëren die verstoken is van lange-keten triglyceriden, of LCT’s.
Want hoewel veel mensen MCT-olie verwarren met kokosolie, zijn ze niet hetzelfde. Kokosolie is een heel voedingsmiddel met een verscheidenheid aan verzadigde vetten, waaronder een combinatie van MCT’s en LCT’s, dus het is vast bij kamertemperatuur.
Pure MCT-olie is geen culinaire olie, en vanwege het lage rookpunt (284 graden Fahrenheit – veel lager dan de meeste veelgebruikte oliën), wordt het meestal genomen als een voedingssupplement of MCT-olie gebruikt in saladedressings of smoothies.
Diëtetische inname van MCT-olie kan aanzienlijke gastro-intestinale ongemakken veroorzaken, zoals diarree, braken, een opgeblazen gevoel en kramp, omdat het anders wordt gemetaboliseerd dan LCT’s. (Om deze reden is MCT-olie niet geschikt voor mensen met leverschade of -ziekte). Terwijl de meeste studies die deze symptomen rapporteerden, aangaven dat ze werden ervaren door personen met een zeer vetrijk dieet (90 procent van de dagelijkse calorieën) of die MCT-olie op een lege maag innamen, wezen andere studies uit dat MCT-olie goed werd verdragen.
Enig onderzoek toont de potentiële effectiviteit aan van therapeutische MCT-olie die zowel oraal als intraveneus wordt gebruikt bij kinderen en volwassenen voor aandoeningen variërend van cystische fibrose, toevallen inclusief epilepsie, cachexie en voor het behandelen van diarree. Vanwege de unieke absorptie van MCT’s zijn ze gebruikt om darmirritatie te verminderen bij patiënten met prikkelbare darmziekte, kort darmsyndroom, coeliakie of post-gastrectomie. En hoewel kleine studies een belofte inhouden voor de behandeling van de ziekte van Alzheimer met het gebruik van MCT-olie en door dieet geïnduceerde ketose, is veel meer onderzoek nodig.
Wat betreft claims over gewichtsverlies, suggereert sommige onderzoeken dat het vervangen van andere voedingsvetten, zoals plantaardige of olijfolie, door MCT-olie gunstig kan zijn vanwege het unieke metabolisme van deze vetten. Een review van 25 klinische studies concludeerde dat MCT-olieconsumptie variërend van 5 gram tot 48 gram, meestal ter vervanging van maïs-, olijf-, soja-, canola- of dierlijke verzadigde vetten, kan leiden tot verbeterde door het dieet geïnduceerde thermogenese en vetoxidatie en ook de insulinegevoeligheid kan behouden bij deelnemers met diabetes type 2. Overmatige consumptie zou echter gewichtstoename kunnen veroorzaken, vooral als het wordt geconsumeerd als aanvulling op het normale dieet, in plaats van als vervanging.
Andere toepassingen door consumenten, waaronder ontgifting en verbeterde atletische prestaties, worden ondersteund door weinig, gemengd of geen bewijs. Het populaire “Bulletproof Diet” stelt voor om elke ochtend MCT-olie aan koffie toe te voegen voor een 400-calorie drank waarvan wordt gezegd dat het de verzadiging verbetert en leidt tot gewichtsverlies. Boter of kokosolie worden ook gebruikt in deze praktijk. Bij het bespreken van MCT-olie met cliënten is het belangrijk onderscheid te maken tussen pure MCT-olie en kokosolie, en de mogelijke bijwerkingen te bespreken, waaronder het vermijden voor mensen met een leveraandoening, de mogelijkheid van gewichtstoename bij overmatige inname en maag-darmklachten. Het gebruik van MCT-olie mag niet in de plaats komen van dieet- en leefstijlinterventies voor bloedlipiden, gewichtsbeheersing of diabetesbehoeften, vooral gezien de huidige beperkingen in het onderzoek.
