Ondanks een toegenomen beschikbaarheid van niet-invasieve procedures om de botmassa te bepalen, blijft histologisch onderzoek van niet-ontkalkte transiliacale botbiopsies een zeer waardevol instrument in de diagnose van metabole of kwaadaardige botaandoeningen. Desondanks zijn artsen soms terughoudend om dit “invasieve” onderzoek uit te voeren, met als argument dat het een pijnlijke procedure zou kunnen zijn. Het doel van onze studie was het evalueren van pijn en angst beschreven door patiënten in de maanden na de biopsie en het karakteriseren van mogelijke vroege of late bijwerkingen. Eén enkele interviewer voerde een telefonische enquête uit (19 items vragenlijst) bij 117 patiënten bij wie een botbiopsie was uitgevoerd door twee ervaren artsen, met hetzelfde materiaal en een gelijkaardige verdoving en technische procedure. De onderwerpen hadden betrekking op pijn tijdens of na de biopsie, angst, vergelijking met andere potentieel pijnlijke procedures, vroege of late bijwerkingen en de globale evaluatie door de patiënten. De botbiopsie werd door bijna 70% van de patiënten als niet-pijnlijk beoordeeld; 25% had enige ongemakken in de daaropvolgende dagen. De procedure werd beschreven als vergelijkbaar met of minder pijnlijk dan beenmergaspiratie, venapunctie of tandextractie. Ongeveer 90% van de patiënten vond het een vrij draaglijke diagnostische procedure. De bijwerkingen waren niet ernstig. Ongeveer 7% herinnerde zich een vasovagale episode, 47% een lokale blauwe plek in de daaropvolgende dagen. Er was geen melding van hematomen of infectie. In ervaren handen en met aangepaste trephine is de transiliacale botbiopsie een veilige procedure die onschatbare informatie oplevert bij botaandoeningen.