In Palo Alto, in het hart van Silicon Valley, is hedgefondsmanager Joon Yun bezig met een ‘back-of-the-envelope’ berekening. Volgens de gegevens van de Amerikaanse sociale zekerheid, zegt hij, is de kans dat een 25-jarige voor zijn 26e verjaardag overlijdt 0,1%. Als we dat risico gedurende het hele leven constant kunnen houden in plaats van het te laten stijgen door ouderdomsziekten, zou de gemiddelde persoon – statistisch gezien – 1.000 jaar leven. Yun vindt het vooruitzicht prikkelend en zelfs geloofwaardig. Eind vorig jaar loofde hij een prijs van 1 miljoen dollar uit en daagde hij wetenschappers uit om “de code van het leven te kraken” en de menselijke levensduur voorbij het schijnbare maximum van ongeveer 120 jaar te brengen (de langst bekende/bevestigde levensduur was 122 jaar).
Yun gelooft dat het mogelijk is om “veroudering op te lossen” en mensen min of meer onbeperkt en gezond te laten leven. Zijn Palo Alto Longevity Prize, waaraan tot nu toe 15 wetenschappelijke teams hebben meegedaan, zal in eerste instantie worden toegekend voor het herstellen van de vitaliteit en het verlengen van de levensduur met 50% bij muizen. Maar Yun heeft diepe zakken en verwacht meer geld uit te trekken voor steeds grotere prestaties. Hij zegt dat dit eerder een morele dan een persoonlijke zoektocht is. Ons leven en onze samenleving worden geteisterd door een groeiend aantal dierbaren die sterven aan ouderdomsziekten en lange perioden van aftakeling doormaken, wat economieën kost. Yun heeft een indrukwekkende lijst van bijna 50 adviseurs, waaronder wetenschappers van enkele van Amerika’s topuniversiteiten.
Yun’s zoektocht – een moderne versie van de eeuwenoude droom om de fontein van de jeugd aan te boren – is emblematisch voor het huidige enthousiasme om de dood te verstoren dat Silicon Valley doorkruist. Miljardairs en bedrijven zijn bullish over wat ze kunnen bereiken. In september 2013 kondigde Google de oprichting aan van Calico, een afkorting van de California Life Company. De missie is om de biologie die de levensduur bepaalt om te keren en “interventies te bedenken die mensen in staat stellen om langer en gezonder te leven”. Hoewel het nieuwe biotechbedrijf met veel geheimzinnigheid is omgeven, lijkt het er deels op uit te zijn geneesmiddelen te ontwikkelen die de leeftijd tegengaan. In april 2014 heeft het Cynthia Kenyon aangeworven, een wetenschapper die geprezen is voor haar werk, waaronder het genetisch manipuleren van rondwormen om tot zes keer langer te leven dan normaal, en die ervan droomt om haar ontdekkingen op mensen toe te passen. “Calico heeft het geld om bijna alles te doen wat het wil,” zegt Tom Johnson, een eerdere pionier op dit gebied die nu aan de Universiteit van Colorado werkt en die als eerste een genetisch effect op de levensduur in een worm vond.
In maart 2014 kondigde de baanbrekende Amerikaanse bioloog en technoloog Craig Venter – samen met de tech-ondernemer oprichter van de X Prize Foundation, Peter Diamandis – een nieuw bedrijf aan met de naam Human Longevity Inc. Het is niet de bedoeling om geneesmiddelen tegen veroudering te ontwikkelen of te concurreren met Calico, zegt Venter. Maar het is van plan om tegen 2020 een gigantische database van 1 miljoen menselijke genoomsequenties te creëren, inclusief van supercentenarians. Venter zegt dat die gegevens een belangrijk nieuw licht moeten werpen op wat een langer, gezonder leven mogelijk maakt, en verwacht dat anderen die aan levensverlenging werken zijn database zullen gebruiken. “Onze aanpak kan Calico enorm helpen en als hun aanpak succesvol is, kan het mij helpen langer te leven,” legt Venter uit. “We hopen het referentiecentrum te zijn in het midden van alles.”
In een kantoor niet ver van het hoofdkantoor van Google in Mountain View, met een baard die bijna tot zijn navel reikt, geniet Aubrey de Grey van de nieuwe buzz over het verslaan van veroudering. Al meer dan tien jaar is hij bezig met een kruistocht om de wereld te inspireren tot een wetenschappelijke zoektocht om veroudering uit te bannen en de gezonde levensduur onbeperkt te verlengen (hij zit in het bestuur van de Palo Alto Longevity Prize). Het is een moeilijke taak omdat hij van mening is dat de wereld in een “pro-ageing trance” verkeert, waarin men graag accepteert dat veroudering onvermijdelijk is, terwijl de realiteit is dat het gewoon een “medisch probleem” is dat de wetenschap kan oplossen. Net zoals een oldtimer met periodiek preventief onderhoud voor onbepaalde tijd in goede staat kan worden gehouden, zo is er geen reden waarom dat in principe ook niet voor het menselijk lichaam zou kunnen gelden, denkt De Grey. We zijn tenslotte biologische machines, zegt hij.
Zijn beweringen over de mogelijkheden (hij heeft gezegd dat de eerste persoon die 1000 jaar zal worden waarschijnlijk al leeft), en enkele onconventionele en onbewezen ideeën over de wetenschap achter het ouder worden, hebben de Grey lang impopulair gemaakt bij de mainstream academici die het ouder worden bestuderen. Maar de verschijning van Calico en anderen suggereert dat de wereld misschien zijn kant op komt, zegt hij. “Er is een toenemend aantal mensen dat zich realiseert dat het concept van anti-verouderingsmedicijnen die echt werken, de grootste industrie zal zijn die ooit heeft bestaan met een enorme marge en dat het gewoon voorspelbaar zou kunnen zijn.”
Sinds 2009 is de Grey chief scientific officer bij zijn eigen liefdadigheidsinstelling, de Strategies for Engineered Negligible Senescence (Sens) Research Foundation. Inclusief een jaarlijkse bijdrage (ongeveer 600.000 dollar per jaar) van Peter Thiel, een miljardair durfkapitalist uit Silicon Valley, en geld uit zijn eigen erfenis, financiert hij jaarlijks ongeveer 5 miljoen dollar aan onderzoek. Een deel wordt intern gedaan, de rest wordt gesponsord bij externe instellingen. (Zelfs zijn critici zeggen dat hij goede wetenschap financiert.)
De Grey is niet de enige die een nieuwe bloei van anti-verouderingsonderzoek ziet. “Radicale levensverlenging is niet langer voorbehouden aan gekken en sciencefictionschrijvers,” zegt David Masci, onderzoeker bij het Pew Research Centre, dat onlangs een rapport over het onderwerp schreef waarin de wetenschappelijke en ethische dimensies van radicale levensverlenging onder de loep werden genomen. “Serieuze mensen doen onderzoek op dit gebied en serieuze denkers denken hierover na.”
Hoewel de financieringstoezeggingen laag zijn in vergelijking met de aanvankelijke verwachtingen, steunen miljardairs – niet alleen uit de technologie-industrie – al geruime tijd onderzoek naar de biologie van het ouder worden. Toch is dit onderzoek meestal gericht geweest op het verlengen van de “healthspan”, de jaren waarin je vrij bent van zwakte of ziekte, en niet zozeer van de levensduur, hoewel een voor de hand liggend effect is dat deze ook zou worden verlengd (gezonde mensen leven immers langer).
“Als een gevolg van de toenemende gezondheid is dat het leven wordt verlengd, is dat een goede zaak, maar het belangrijkste deel is om mensen zo lang mogelijk gezond te houden,” zegt Kevin Lee, een directeur van de Ellison Medical Foundation, opgericht in 1997 door tech-miljardair Larry Ellison, en die de grootste particuliere financier van het veld is, met uitgaven van 45 miljoen dollar per jaar. (De Paul F Glenn Foundation for Medical Research is een andere.) Terwijl veel biomedisch onderzoek zich concentreert op het genezen van afzonderlijke ziekten, bijvoorbeeld kanker, jagen wetenschappers op dit kleine terrein op iets groters. Zij onderzoeken de details van het verouderingsproces met het oog op het vinden van manieren om dit proces bij de wortel te voorkomen en zo de hele reeks ziekten die met het ouder worden gepaard gaan, af te wenden. De levensverwachting is in de ontwikkelde landen gestegen van ongeveer 47 in 1900 tot ongeveer 80 nu, grotendeels dankzij de vooruitgang bij de genezing van kinderziekten. Maar die langere levens gaan gepaard met de nodige ellende. Leeftijdsgerelateerde chronische ziekten zoals hartaandoeningen, kanker, beroertes en Alzheimer komen vaker voor dan ooit.
De standaard medische aanpak – het genezen van één ziekte tegelijk – maakt dat alleen maar erger, zegt Jay Olshansky, een socioloog aan de University of Chicago School of Public Health die een project leidt dat het Longevity Dividend Initiative wordt genoemd, dat pleit voor het financieren van verouderingsonderzoek om de gezondheidsspanwijdte te vergroten op gezondheids- en economische gronden. “Ik zou graag een geneesmiddel voor hartaandoeningen of kanker zien,” zegt hij. “Maar het zou leiden tot een dramatische escalatie van de prevalentie van de ziekte van Alzheimer.”
Door veroudering bij de wortel aan te pakken, kunnen ze als één geheel worden aangepakt en kunnen kwetsbaarheid en invaliditeit worden teruggedrongen door alle leeftijdsgebonden ziekterisico’s tegelijkertijd te verlagen, aldus Olshansky. Er zijn nu steeds meer aanwijzingen dat deze doortastendere, leeftijdsvertragende aanpak zou kunnen werken. Wetenschappers hebben al met succes ingegrepen in veroudering bij verschillende diersoorten en onderzoekers zeggen dat er reden is om aan te nemen dat dit ook bij mensen kan worden bereikt. “We zijn echt een hoek omgeslagen,” zegt Brian Kennedy, directeur van het Buck Institute for Research on Ageing, eraan toevoegend dat vijf jaar geleden de wetenschappelijke consensus was dat verouderingsonderzoek interessant was maar waarschijnlijk niet tot iets praktisch zou leiden. “We zijn nu op het punt gekomen dat het gemakkelijk is om de levensduur van een muis te verlengen. Dat is de vraag niet meer, het is kunnen we dit ook bij mensen doen? En ik zie geen reden waarom we dat niet kunnen,” zegt David Sinclair, een onderzoeker gevestigd aan Harvard.
Reden voor optimisme komt nadat verschillende benaderingen veelbelovende resultaten hebben opgeleverd. Sommige bestaande geneesmiddelen, zoals het diabetesmedicijn metformine, blijken bijvoorbeeld op toeval berustende, leeftijdsverlagende effecten te hebben. Er zijn verschillende geneesmiddelen in ontwikkeling die de mechanismen nabootsen die ervoor zorgen dat proefdieren die zorgvuldig caloriebeperkte diëten krijgen toegediend, langer leven. Andere kopiëren de effecten van genen die voorkomen bij langlevende mensen. Eén geneesmiddel dat al klinisch wordt getest, is rapamycine, dat normaal gesproken wordt gebruikt voor orgaantransplantaties en de behandeling van zeldzame vormen van kanker. Het is aangetoond dat het de levensduur van muizen met 25% verlengt, het hoogste dat tot nu toe met een geneesmiddel is bereikt, en hen beschermt tegen verouderingsziekten, waaronder kanker en neurodegeneratie.
In een recent klinisch onderzoek van Novartis bij gezonde oudere vrijwilligers in Australië en Nieuw-Zeeland bleek dat een variant van het geneesmiddel hun reactie op het griepvaccin met 20% verbeterde – onze immuniteit tegen griep is iets dat afneemt met de leeftijd.
“De eerste die een geneesmiddel neemt waarvan wordt vermoed dat het veroudering vertraagt, en onderzoekt of het een eigenschap van veroudering vertraagt of omkeert bij oudere, gezonde mensen,” zegt Kennedy. Andere geneesmiddelen die op mensen zullen worden getest, zijn verbindingen die zijn geïnspireerd op resveratrol, een verbinding die in rode wijn zit. Sommige wetenschappers geloven dat het de oorzaak is van de “Franse paradox” dat Fransen een lage incidentie van hartaandoeningen hebben ondanks het eten van relatief rijke diëten.
In 2003 publiceerde Sinclair bewijs dat hoge doses resveratrol het gezonde leven van gistcellen verlengen. Nadat Sirtris, een bedrijf mede opgericht door Sinclair, had aangetoond dat op resveratrol geïnspireerde verbindingen gunstige effecten hadden bij muizen, werd het in 2008 gekocht door geneesmiddelengigant GlaxoSmithKline voor $ 720 miljoen. Hoewel de ontwikkeling ingewikkelder is gebleken dan eerst werd gedacht, plant GSK dit jaar een groot klinisch onderzoek, aldus Sinclair. Hij werkt nu aan een ander medicijn dat op een andere manier dezelfde pathway activeert.
Een van de meer ongebruikelijke benaderingen die worden getest, is het gebruik van bloed van jongeren om de ouderen nieuw leven in te blazen. Het idee werd bevestigd in experimenten die aantoonden dat bloedplasma van jonge muizen de mentale vermogens van oude muizen herstelde. In een lopende proef bij mensen wordt getest of Alzheimer-patiënten die bloedtransfusies van jonge mensen krijgen, een soortgelijk effect ondervinden. Tony Wyss-Coray, een onderzoeker aan Stanford die het werk leidt, zegt dat als het werkt, hij hoopt factoren in het bloed te isoleren die het effect aandrijven en dan te proberen een geneesmiddel te maken dat iets soortgelijks doet. (Sinds de publicatie van zijn werk bij muizen, hebben veel “gezonde, zeer rijke mensen” contact opgenomen met Wyss-Coray met de vraag of het hen zou kunnen helpen langer te leven.)
James Kirkland, een onderzoeker die veroudering bestudeert aan de Mayo Clinic, zegt dat hij nu ongeveer 20 geneesmiddelen kent – waarvan er meer dan zes waren opgeschreven in wetenschappelijke tijdschriften – die de levensduur of de gezondheidsspan van muizen verlengden. Het doel is te beginnen met proeven op mensen, maar klinische studies naar veroudering zijn moeilijk vanwege de lengte van ons leven, hoewel er manieren zijn om dit te omzeilen, zoals het testen van de geneesmiddelen tegen afzonderlijke aandoeningen bij oudere patiënten en tegelijkertijd te kijken naar tekenen van verbetering bij andere aandoeningen. Wat het eerste geneesmiddel precies zal zijn, en wat het zal doen, is onduidelijk. Idealiter zou je één enkele pil kunnen nemen die de veroudering in elk deel van je lichaam zou vertragen. Maar Kennedy merkt op dat bij muizen die met rapamycine worden behandeld, sommige leeftijdsgerelateerde effecten, zoals cataract, niet vertragen. “Ik weet niet of één medicijn alles zal doen,” zegt hij. Wat betreft wanneer je zou kunnen beginnen met de behandeling, Kennedy stelt zich voor dat je in de toekomst ergens tussen de leeftijd van 40 en 50 jaar zou kunnen beginnen met de behandeling “omdat het je 10 jaar langer gezond houdt”.
Met behandelingen in zo’n vroeg stadium, kunnen gissingen over wanneer ze zouden kunnen komen of hoe ver ze de menselijke levensduur zullen rekken, alleen maar dat zijn. Veel onderzoekers weigeren te speculeren. Maar Kirkland zegt dat de informele ambitie op zijn gebied is om de gezondheidsspan met twee tot drie jaar te verlengen in het volgende decennium of meer. (De EU heeft een officieel doel om de gezondheidsduur tegen 2020 met twee jaar te verlengen). Het is nog moeilijker te voorspellen welke effecten deze geneesmiddelen zouden kunnen hebben op de verlenging van ons gezonde leven. In een recent rapport van het UK Human Longevity Panel, een groep wetenschappers bijeengeroepen door verzekeraar Legal and General, gebaseerd op interviews met leidende figuren in het veld, staat: “
Nir Barzilai, directeur van het Institute for Ageing Research aan het Albert Einstein College of Medicine, is een van de pessimisten. “Gebaseerd op de biologie die we nu kennen, ergens tussen 100 en 120 is er een dak in het spel en ik betwijfel of we daar voorbij kunnen komen.” Venter is een van de optimisten. “Ik zie geen absolute biologische limiet op de menselijke leeftijd,” zegt hij, en stelt dat cellulaire onsterfelijkheid – in feite de klok achteruit laten lopen – mogelijk zou moeten zijn. “We kunnen verwachten dat biologische processen zich uiteindelijk ontdoen van jaren. Of dat nog deze eeuw zal gebeuren, kan ik je niet zeggen”. Dergelijke ideeën zijn vooralsnog slechts speculaties. Maar John Troyer, die dood en technologie bestudeert aan het Centre for Death and Society aan de Universiteit van Bath, zegt dat we ze serieus moeten nemen. “Je wilt er nu over nadenken voordat je midden in een enorme puinhoop zit.”
Wat gebeurt er als we allemaal 100, 110, 120 of ouder worden? De samenleving zal er heel anders uit gaan zien. “Mensen die langer werken en leven, zouden het voor een nieuwe generatie wel eens moeilijker kunnen maken om aan het werk te komen of een huis te vinden,” zegt Troyer. En, met de vergrijzing uitgesteld, over hoeveel kinderen hebben we het als een normaal gezin? “Er is een grote kans dat dit gevolgen heeft voor bijvoorbeeld de gezinsstructuur. In een rapport van de Amerikaanse President’s Council on Bioethics uit 2003 werden enkele van deze kwesties onder de loep genomen en werd gesuggereerd dat er ook gevolgen zouden kunnen zijn voor de individuele psychologie.
Eén van de “deugden van sterfelijkheid” waarop werd gewezen, is dat het de wens kan aanwakkeren om elke dag te laten tellen. Zou de wetenschap dat je langer te leven hebt je bereidheid om het beste uit het leven te halen verminderen? De Grey erkent dat er praktische problemen kunnen ontstaan, maar zegt opgewekt dat de samenleving zich zal aanpassen, bijvoorbeeld door minder kinderen te krijgen en door mensen zelf te laten beslissen wanneer ze een eind aan hun leven maken. Er zijn ook dringende vragen over wie er baat bij heeft als en wanneer deze ingrepen beschikbaar komen. Zullen het alleen de superrijken zijn of zullen marktprikkels – wie zou het niet willen? – de kosten drukken en de behandeling betaalbaar maken?
Zullen de Britse NHS of de ziektekostenverzekeraars in andere landen betalen voor geneesmiddelen die het leven van mensen verlengen? De medische kosten van de zorg voor mensen in hun nadagen zouden dalen als ze langer gezond zouden blijven, maar uitgestelde vergrijzing betekent ook dat meer mensen een pensioen of een uitkering zullen ontvangen. Maar voorstanders zeggen dat deze uitdagingen de morele verplichting niet teniet doen. Als de periode van gezond leven kan worden verlengd, dan is het humanitair om dat te doen, zegt Nick Bostrom, directeur van het Future of Humanity Institute in Oxford. “Er lijkt geen moreel argument te zijn om het niet te doen,” zegt hij. Troyer is het daarmee eens, maar vraagt zich af of langer leven per definitie betekent dat je gezonder wordt – wat betekent “gezond” of “gezonder” in deze context? vraagt hij.
De verre toekomst daargelaten, zijn er uitdagingen voor de nieuwkomers in de technologie. Calico kan te veel op een zijspoor worden gezet door fundamenteel onderzoek, maakt de Grey zich zorgen; Venter’s aanpak kan jaren duren om vruchten af te werpen vanwege problemen met het verzamelen van gegevens, denkt Barzilai; terwijl het geld dat wordt geboden door de Palo Alto-prijs een schamel bedrag is voor het geëiste resultaat en de potentiële maatschappelijke impact, zegt Johnson. Toch herinnert de geschiedenis ons eraan, dat zelfs als ze niet slagen, we er toch van kunnen profiteren.
A-vlieger Charles Lindbergh probeerde de dood te bedriegen door manieren te bedenken om menselijke organen te vervangen door machines. Hij slaagde niet, maar een van zijn apparaten ontwikkelde zich tot de hart-longmachine die zo belangrijk is voor openhartoperaties. In de zoektocht om de veroudering te verslaan, kunnen zelfs de vruchten van een mislukking overvloedig zijn.
Tech miljardairs die van de dood een keuze willen maken
Waarom zouden tech zillionairs ervoor kiezen om onderzoek naar levensverlenging te financieren? Drie redenen, denkt Patrick McCray, een historicus van de moderne technologie aan de Universiteit van Californië, Santa Barbara. Ten eerste, als je zoveel geld had, zou je dan niet langer willen leven om ervan te genieten? Dan is er geld te verdienen in die heuvels. Maar als laatste, en wat hij denkt dat de kern van de zaak is, is ideologie. Als de zakelijke en sociale wereld is georiënteerd rond de premisse van “ontwrichtende technologieën”, wat kan er dan ontwrichtender zijn dan het vertragen of “verslaan” van veroudering? “Gekoppeld hieraan is het idee dat als je je miljarden hebt verdiend in een industriële sector die is gebaseerd op nauwkeurige zorgvuldige controle van 0’s en 1’s, waarom zou je je dan niet voorstellen dat je dit zou kunnen uitbreiden naar de controle van atomen en moleculen?”
Peter Thiel
Peter Thiel, 47, medeoprichter van PayPal en de eerste investeerder van Facebook, vertelde onlangs aan Bloomberg Television dat hij menselijk groeihormoon (HGH) nam als onderdeel van zijn regime om 120 te worden (er is geen bewijs dat het werkt en het kan zelfs schadelijk zijn). Hij volgt ook een Paleo-dieet, eet geen suiker, drinkt rode wijn en gaat regelmatig hardlopen. Hij heeft meer dan 6 miljoen dollar gegeven aan de Sens Foundation van Aubrey de Grey, die zich inzet voor de verlenging van de levensduur van de mens. In een recent interview noemde hij drie manieren om de dood te benaderen. “Je kunt het accepteren, je kunt het ontkennen of je kunt ertegen vechten. Ik denk dat onze samenleving wordt gedomineerd door mensen die in ontkenning of acceptatie zijn, en ik vecht er liever tegen.”
Sergey Brin
Google mede-oprichter Sergey Brin, 41, staat bekend om zijn liefde voor speciale projecten zoals Google Glass en CEO Larry Page heeft hem gecrediteerd voor het helpen om zijn nieuwe biotechbedrijf Calico tot bloei te brengen. “We pakken veroudering aan, een van de grootste mysteries van het leven,” zegt de website van het onderzoeks- en ontwikkelingsbedrijf dat in 2013 werd gelanceerd en dat in september 2014 samenging met biofarmaceutisch bedrijf AbbVie om tot $ 1,5 miljard te storten in een onderzoeksfaciliteit gericht op het bestrijden van leeftijdsgerelateerde ziekten. Een extra reden voor de interesse van Brin kan zijn dat hij in 2008 ontdekte dat hij een genetische mutatie draagt die hem een grotere kans geeft op het ontwikkelen van de ziekte van Parkinson. Bryns vrouw is medeoprichter van het persoonlijke genomicabedrijf 23andMe.
Larry Ellison
Larry Ellison, medeoprichter van computerbedrijf Oracle, vertelde zijn biograaf Mark Wilson. “Hoe kan een persoon er zijn en dan gewoon verdwijnen, er gewoon niet zijn?” Ellison, 70, richtte in 1997 de Ellison Medical Foundation op om onderzoek naar veroudering te steunen en heeft meer dan 335 miljoen dollar in het gebied gestoken, hoewel het in 2013 aankondigde dat het niet langer subsidies in het gebied zou financieren. Ellison blijft zwijgen over het waarom, maar er zijn berichten dat hij, met de opkomst van Calico, het gevoel had dat hij zijn steentje had bijgedragen.
Craig Venter
“Veel mensen besteden hun laatste tien jaar van hun leven in pijn en ellende aan het bestrijden van ziekten,” zegt Craig Venter, de in San Diego gevestigde baanbrekende bioloog en miljardair-ondernemer die de race heeft gelopen om het menselijk genoom te sequencen. “Ik denk dat het mogelijk is om daar meer aan te doen dan we nu doen.” Venter, 68, kondigde in maart 2014 zijn nieuwe bedrijf aan, Human Longevity, om gezond ouder worden te bevorderen met behulp van de vooruitgang in genomica en stamceltherapieën. Zou Venter de dood willen verslaan? “Ik ben er niet zeker van dat onze hersenen en onze psychologie klaar zijn voor onsterfelijkheid,” zegt hij. “Als ik kan rekenen op een leven tot 100 zonder grote slopende ziekten, zou ik dat Faustiaanse koopje op dit moment accepteren.”
Dmitry Itskov
Een digitale kopie van je hersenen omgezet in een goedkope, levensechte avatar, die niet veroudert. Dat is de visie van Dmitry Itskov, een dertigjarige Russische multimiljonair internetmagnaat die een online mediabedrijf oprichtte: New Media Stars. Zijn 2045 Initiative, zo genoemd naar het jaar waarin hij het hoopt te voltooien, heeft als doel “technologieën te creëren die het mogelijk maken de persoonlijkheid van een individu over te dragen op een meer geavanceerde niet-biologische drager, en het leven te verlengen, zelfs tot het punt van onsterfelijkheid”. Hoewel hij zelf niet uit Silicon Valley komt, zijn zijn ideeën gebaseerd op die van Ray Kurzweil, een prominente futurist, die directeur techniek bij Google is. Kurzweil heeft voorspeld dat wetenschappers op een dag een manier zullen vinden om het menselijk bewustzijn te downloaden, waardoor ons lichaam niet langer nodig zal zijn.
{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger