Free Press

Millennials staan erom bekend dat ze sectoren en instellingen grondig hebben veranderd: ze hebben de werkvloer op de schop genomen, de uitgaanscultuur veranderd en het ouderschap op een nieuwe leest geschoeid. Ze hebben ook een dramatische invloed gehad op het Amerikaanse religieuze leven. Vier op de tien millennials zeggen nu dat ze niet gelovig zijn, volgens het Pew Research Center. In feite zeggen millennials (mensen tussen 23 en 38 jaar) nu bijna even vaak dat ze geen religie hebben als dat ze zich als christen identificeren. 1

Voor een lange tijd, echter, was het niet duidelijk of deze jeugdige afvalligheid van religie tijdelijk of permanent zou zijn. Het leek mogelijk dat naarmate millennials ouder werden, in ieder geval sommigen zouden terugkeren naar een meer traditioneel religieus leven. Maar er zijn steeds meer aanwijzingen dat de jongere generaties van vandaag religie voorgoed verlaten.

Sociaal-wetenschappelijk onderzoek heeft lang gesuggereerd dat de relatie van Amerikanen met religie een getijde-kwaliteit heeft – mensen die religieus zijn opgevoed, drijven weg als jonge volwassenen, om vervolgens weer te worden aangetrokken wanneer ze echtgenoten vinden en hun eigen gezinnen beginnen op te voeden. Sommigen beweerden dat jonge volwassenen gewoon nog niet waren teruggetrokken in de plooi van de georganiseerde religie, vooral omdat ze later belangrijke mijlpalen zoals huwelijk en ouderschap bereikten.

Maar nu hebben veel millennials echtgenoten, kinderen en hypotheken – en er is weinig bewijs van een overeenkomstige toename in religieuze interesse. Een nieuw nationaal onderzoek van het American Enterprise Institute onder meer dan 2.500 Amerikanen vond een paar redenen waarom millennials misschien niet terugkeren naar de religieuze plooi. (Een van de auteurs van dit artikel hielp bij het uitvoeren van de enquête.)

• Voor een ding, veel millennials hadden nooit sterke banden met religie om mee te beginnen, wat betekent dat ze minder kans hadden om gewoonten of associaties te ontwikkelen die het gemakkelijker maken om terug te keren naar een religieuze gemeenschap.
• Jongvolwassenen hebben ook steeds vaker een echtgenoot die niet-religieus is, wat kan helpen hun seculiere wereldbeeld te versterken.
• Veranderende opvattingen over de relatie tussen moraliteit en religie lijken ook veel jonge ouders ervan te hebben overtuigd dat religieuze instellingen gewoon irrelevant of onnodig zijn voor hun kinderen.

Millennials mogen dan de symbolen zijn van een bredere maatschappelijke verschuiving weg van religie, maar ze zijn het niet op eigen kracht begonnen. Hun ouders zijn op zijn minst gedeeltelijk verantwoordelijk voor een groeiende generatiekloof in religieuze identiteit en overtuigingen; zij hadden meer kans dan vorige generaties om hun kinderen op te voeden zonder enige band met georganiseerde religie. Volgens het AEI-onderzoek zei 17 procent van de millennials dat ze niet met een bepaalde godsdienst waren opgevoed, vergeleken met slechts vijf procent van de babyboomers. En minder dan een op de drie (32 procent) millennials zegt dat ze wekelijkse religieuze diensten bijwoonden met hun familie toen ze jong waren, vergeleken met ongeveer de helft (49 procent) van Baby Boomers.

De religieuze identiteit van een ouder (of het gebrek daaraan) kan veel doen om de religieuze gewoonten en overtuigingen van een kind later in het leven te vormen. Uit een onderzoek van het Pew Research Center uit 2016 bleek dat ongeacht de religie, degenen die opgroeiden in huishoudens waarin beide ouders dezelfde religie deelden, zich op volwassen leeftijd nog steeds met dat geloof identificeerden. Zo is 84 procent van de mensen die door protestantse ouders zijn opgevoed, als volwassene nog steeds protestants. Evenzo zijn mensen die zonder religie zijn opgevoed minder geneigd om ernaar op zoek te gaan als ze ouder worden – diezelfde Pew-studie ontdekte dat 63 procent van de mensen die opgroeiden met twee religieus niet-gelieerde ouders nog steeds niet-religieus waren als volwassenen.

Maar één bevinding in het onderzoek geeft aan dat zelfs millennials die religieus opgroeiden, steeds minder geneigd zullen zijn om terug te keren naar religie. In de jaren zeventig hadden de meeste niet-religieuze Amerikanen een religieuze echtgenoot en vaak trok die partner hen terug naar regelmatige religieuze praktijken. Maar nu settelen steeds meer niet-gelovige Amerikanen zich met iemand die niet gelovig is – een proces dat wellicht is versneld door het grote aantal beschikbare seculiere romantische partners en de opkomst van online dating. Vandaag de dag heeft 74 procent van de niet-gelovige millennials een niet-religieuze partner of echtgenoot, terwijl slechts 26 procent een partner heeft die religieus is.

Luke Olliff, een 30-jarige man die in Atlanta woont, zegt dat hij en zijn vrouw geleidelijk samen hun religieuze banden hebben afgeworpen. “Mijn familie denkt dat zij mij overtuigde om niet meer naar de kerk te gaan en haar familie denkt dat ik degene was die haar overtuigde,” zei hij. “Maar eigenlijk was het wederzijds. We verhuisden naar een stad en spraken veel over hoe we al die negativiteit van mensen die zeer religieus waren tegenkwamen en daar steeds minder deel aan wilden hebben.” Deze opvatting komt veel voor onder jongeren. Een meerderheid (57 procent) van de millennials is het ermee eens dat religieuze mensen over het algemeen minder tolerant zijn ten opzichte van anderen, vergeleken met slechts 37 procent van de babyboomers.

Jongvolwassenen zoals Olliff worden ook minder vaak teruggetrokken naar religie door een andere belangrijke levensgebeurtenis – het krijgen van kinderen. Gedurende een groot deel van de geschiedenis van het land werd godsdienst gezien als een voor de hand liggende bron voor de morele en ethische ontwikkeling van kinderen. Maar veel jonge volwassenen zien godsdienst niet langer als een noodzakelijke of zelfs wenselijke component van het ouderschap. Minder dan de helft (46%) van de millennials gelooft dat het nodig is om in God te geloven om moreel te zijn. Ze zijn ook veel minder geneigd dan babyboomers om te zeggen dat het belangrijk is voor kinderen om te worden opgevoed in een religie, zodat ze goede waarden kunnen leren (57 procent versus 75 procent).

Deze houdingen worden weerspiegeld in beslissingen over hoe jonge volwassenen hun kinderen opvoeden. 45 procent van de ouders van millennials zegt dat ze hen naar religieuze diensten brengen en 39 procent zegt dat ze hen naar zondagsschool of een religieus onderwijsprogramma sturen. Babyboomers, daarentegen, waren significant meer geneigd om hun kinderen naar zondagsschool te sturen (61 procent) en hen regelmatig naar de kerk te brengen (58 procent).

Mandie, een 32-jarige vrouw die in Zuid-Californië woont en die vroeg om haar achternaam niet te gebruiken, groeide op met regelmatig naar de kerk gaan, maar is niet langer religieus. Ze vertelde ons dat ze er niet van overtuigd is dat ze een religieuze opvoeding zal kiezen voor haar één jaar oude kind. “Mijn eigen opvoeding was religieus, maar ik ben gaan geloven dat je belangrijke morele lessen ook buiten religie kunt krijgen,” zei ze. “En in sommige opzichten denk ik dat veel religieuze organisaties geen goede modellen zijn voor die lessen.”

Waarom maakt het uit of de breuk van millennials met religie blijvend blijkt te zijn? Om te beginnen wordt religieuze betrokkenheid geassocieerd met een breed scala aan positieve sociale resultaten, zoals meer interpersoonlijk vertrouwen en burgerlijke betrokkenheid, die moeilijk op andere manieren te reproduceren zijn. En deze trend heeft duidelijke politieke implicaties. Zoals we een paar maanden geleden schreven, is de vraag of mensen religieus zijn steeds meer verbonden met – en zelfs gestuurd door – hun politieke identiteit. Jarenlang heeft de christelijk-conservatieve beweging gewaarschuwd voor een opkomend secularisme, maar uit onderzoek is gebleken dat de sterke band tussen religie en de Republikeinse Partij deze kloof juist zou kunnen aanwakkeren. En als nog meer Democraten hun geloof verliezen, zal dat de scherpe kloof tussen seculiere liberalen en religieuze conservatieven alleen maar vergroten.

“Op dat kritieke moment waarop mensen gaan trouwen en kinderen krijgen en hun religieuze identiteit stabieler wordt, keren Republikeinen meestal nog terug naar religie – het zijn de Democraten die niet meer terugkomen,” zei Michele Margolis, auteur van “From the Politics to the Pews: How Partisanship and the Political Environment Shape Religious Identity.” in een interview voor ons verhaal van september.

Natuurlijk is het religieuze traject van millennials niet in steen gebeiteld – ze kunnen nog religieuzer worden naarmate ze ouder worden. Maar het is makkelijker om op latere leeftijd terug te keren naar iets bekends dan iets totaal nieuws te proberen. En als millennials niet terugkeren naar religie en in plaats daarvan een nieuwe generatie zonder religieuze achtergrond opvoeden, kan de kloof tussen religieus en seculier Amerika nog dieper worden.