Biography
Tijdens zijn leven heeft Daniel Defoe, volgens een voorzichtige schatting, 318 publicaties geproduceerd in vele formaten en over een buitengewoon scala van onderwerpen. Vandaag de dag misschien het meest bekend als de auteur van Robinson Crusoe, wordt Defoe beschouwd als de grondlegger van de roman als een opkomend genre van de Engelse literatuur.
Vroeger
Defoe werd in 1660 in Londen geboren in een gezin van presbyteriaanse dissenters, en opgeleid aan een dissenting academy in Newington Green. Hij werd koopman en handelde in verschillende goederen, waaronder kousen. In 1684 trouwde hij met Mary Tuffley (1665-1732); zes van hun acht kinderen werden volwassen.
Nadat hij zich had toegelegd op de import-export van goederen als tabak en alcohol, deed Defoe een aantal onverstandige investeringen en in 1692 verklaarde hij zich failliet. Hij werd twee keer kort gevangen gezet voor zijn schulden, onderhandelde over zijn vrijlating met behulp van recognisanten (borgstellers) en werd accountant en investeringsadviseur voor de overheid en particuliere ondernemers.
In deze tijd begon hij politieke pamfletten te schrijven en later ook poëzie, zoals The Pacificator (1700), een satirisch commentaar op de literaire kritiek van die tijd. The True-Born Englishman (1701) verdedigt de Nederlandse koning Willem III tegen vreemdelingenhaat door hem eraan te herinneren dat een zuiver Engelsman niet bestaat: ‘from a mixture of all kinds began / That het’rogeneous thing, an Englishman’.
Defoe als religieus andersdenkende en journalist
Tijdens zijn leven was Defoe een uitgesproken voorstander van de vrijheid van godsdienst en de persvrijheid. Hij speelde een belangrijke rol in het ‘occasional conformity’ conflict in Engeland aan het eind van de jaren 1690 en het begin van de jaren 1700; dit vestigde de aandacht op de incidentele deelname van dissenters aan ceremonies van de officiële Church of England, wat zij deden zodat zij nog steeds in aanmerking zouden komen voor ambten. Defoe’s pamflet An Enquiry into Occasional Conformity (1698) werd gevolgd door het satirische Shortest Way With the Dissenters (1703), dat leidde tot zijn arrestatie wegens opruiende laster in mei 1703. Hij zat zes maanden in de Newgate gevangenis en werd drie keer aan de schandpaal genageld. Hoewel hij een succesvolle carrière als journalist en romanschrijver tegemoet ging, was hij nooit helemaal vrij van het stigma van opruiing en gevangenschap.
In 1704 richtte Defoe The Review op, een tijdschrift dat de internationale en binnenlandse politiek besprak. Dit bracht hem onder de aandacht van de regering, voor wie hij een geheim agent werd die ijverde voor vrede met Frankrijk en voor een unie met Schotland, waar hij tot 1712 af en toe verbleef.
Fictie schrijven
Scholar Maximillian Novak noemt de jaren 1715-24 ‘de grote creatieve periode’ van Defoe’s leven. Defoe was nu in de vijftig en zestig en schreef een grote verscheidenheid aan fictie. Hij bracht waarheidsgetrouwheid en dramatisch realisme in het traditionele genre van het huiselijke gedragsboek en produceerde de romans waar hij nu het beroemdst om is: Robinson Crusoe (1719), Moll Flanders (1722) en Roxana (1724) – de laatste twee zijn opmerkelijk vanwege hun moreel dubbelzinnige vrouwelijke heldinnen. In zijn latere jaren richtte hij zijn aandacht weer op ‘state of the nation’ geschriften over de Britse handel en buitenlandse politiek.
Vóór zijn dood in april 1731 werd Defoe geplaagd door schulden en verhuisde hij rusteloos van het ene onderkomen naar het andere. Hij is begraven in Bunhill Fields, de begraafplaats voor non-conformisten.
Meer informatie over het leven van Daniel Defoe is te vinden via de Oxford Dictionary of National Biography.