Free Press

Indicaties voor wervelkolomchirurgie

Een van de moeilijkste taken van een wervelkolomchirurg is te bepalen wanneer chirurgisch ingrijpen zinvol is. Er zijn vijf basisredenen om patiënten met wervelkolomaandoeningen een chirurgische behandeling aan te bieden.

1. Neurologische disfunctie (beknelde zenuw)
2. Structurele instabiliteit
3. Pathologische laesies (zoals tumor of infectie)
4. Deformiteit of abnormale uitlijning
5. Pijn

Door patiënten in een of meer van de vijf categorieën in te delen kan de wervelkolomchirurg zijn gedachten ordenen. In het algemeen moeten eerst niet-operatieve behandelingen worden overwogen voordat chirurgisch wordt ingegrepen. Alle groepen kunnen niet-operatief of operatief worden behandeld. Wanneer alle conservatieve maatregelen binnen een redelijke termijn zijn uitgeput, kan chirurgisch ingrijpen aangewezen zijn. In het algemeen worden minimaal invasieve endoscopische technieken overwogen vóór uitgebreidere reconstructieve procedures.

Indicaties voor PLIF Wat is een PLIF?

Een spinale fusie die wordt uitgevoerd vanuit de rug, door bot of kooien in de discusruimte te plaatsen. Indicaties voor het uitvoeren van een posterieure lumbale interbody fusie (PLIF) kunnen worden geëxtrapoleerd uit de vijf basisindicaties voor chirurgie van de wervelkolompatiënt. Misvorming: Een PLIF moet worden overwogen als optie bij de chirurgische behandeling van een pijnlijk bewegingssegment grenzend aan een lange scoliose fusie.

Instabiliteit

In het geval van spondylolisthesis, graden I en II, kan PLIF worden overwogen. Voor de graden III en IV is PLIF gewoonlijk alleen geïndiceerd als aanvullende chirurgische ingreep wanneer een gedeeltelijke of volledige reductie van de slip kan worden bereikt. Bovendien kan PLIF ook worden gebruikt als hulpmiddel bij de chirurgische behandeling van bepaalde fracturen of dislocaties.

Neurale compressie

Een PLIF kan als chirurgische ingreep worden gebruikt in bepaalde situaties met neurale aantasting zoals recidiverende discusherniatie met radiculopathie, neurogene claudicatio, spinale stenose of cauda equina syndroom, vooral als lage rugpijn ook een predominant symptoom is. Men moet zich echter realiseren dat de primaire chirurgische procedure voor neurale compressie decompressie is door laminectomie, laminotomie, foraminotomie of discectomie.

Pathologische laesies

Een PLIF is vaak niet nodig bij tumoren en wordt slechts af en toe gebruikt bij infecties.

Pijn

Dit is de meest voorkomende indicatie voor een PLIF. Zij kan worden gebruikt bij de chirurgische behandeling van symptomatische spondylose en/of symptomatische degeneratieve discusziekte. Om het (de) pijnlijke, degeneratieve niveau(‘s) aan te tonen, wordt MRI in combinatie met bevestigende discografie aanbevolen.
Extra kan PLIF worden gebruikt voor de behandeling van pseudoartrose, wat een non-union of incomplete spinale fusie is.

Commentaar van: Curtis A. Dickman, MD

Posterior lumbar Interbody Fusion (PLIF) is een chirurgische techniek die fusie tussen twee aangrenzende wervels mogelijk maakt door het inbrengen van bottransplantaten, titanium draadkooien, botdeuvels, of koolstofvezel spacers gevuld met bottransplantaat in de discusruimte. Alle PLIF-technieken vereisen verwijdering van het achterste bot van het wervelkanaal (laminectomie), terugtrekking van de zenuwen en verwijdering van het discusmateriaal uit de discusruimte. De bottransplantaten en spacing devices worden gebruikt om een benige brug te maken (fuseren) tussen de twee aangrenzende wervellichamen.
PLIF is een waardevolle manier om een spinale fusie tot stand te brengen. Indien er sprake is van spinale instabiliteit (d.w.z. spondylolisthesis of verschuiving van de wervels) dan moet de PLIF worden uitgevoerd met spina stabiliserende instrumentatie zoals pediculeschroeven of haken en staven om de losse wervels te immobiliseren.

Andere opties om een lumbale fusie te bereiken zijn Anterior Lumbar Interbody Fusion (ALIF), posterieure facetfusie, of posterieure intertransverse fusie (grafts tussen de transverse processen).