Federale strafvervolging volgt strikte procedurele kaarten. Voordat een ding kan gebeuren, moeten andere dingen eerst zijn gebeurd. Een voor de hand liggend voorbeeld is dat iemand eerst veroordeeld moet worden voor een misdrijf, voordat hij of zij daarvoor veroordeeld kan worden. Bij de vervolging van federale misdrijven zijn er nog veel andere punten waaraan moet worden voldaan. Een van de belangrijkste daarvan is de tenlastelegging. Wat er vóór de tenlastelegging gebeurt en wat er na de tenlastelegging gebeurt, is zeer verschillend. Maar voordat het verschil adequaat kan worden uitgelegd, moet u begrijpen wat een tenlastelegging precies is.
De Grand Jury Indictment
U hebt ongetwijfeld al eens gehoord dat iemand is aangeklaagd wegens een federale strafrechtelijke aanklacht. De media geven deze informatie vaak op zo’n manier door dat het klinkt alsof de aangeklaagde schuldig is aan het plegen van een misdrijf. Dat is niet juist. Het enige wat een aanklacht werkelijk betekent, is dat een grand jury heeft besloten dat er een waarschijnlijke reden is om iemand aan te klagen wegens het plegen van een misdrijf. Laten we die laatste bewering eens nader bekijken.
Een grand jury is een groep gewone burgers die tot taak heeft vermoedelijke criminele activiteiten te onderzoeken om te bepalen of iemand die van een misdrijf wordt verdacht al dan niet voor de rechter moet worden gebracht. Als een federale aanklager van mening is dat iemand een misdrijf heeft gepleegd waarop meer dan een jaar gevangenisstraf staat, moet de aanklager toestemming krijgen van de grand jury om de zaak voort te zetten. Dit fungeert als een controle tegen overijverige aanklagers die ongegronde aanklachten tegen onschuldige mensen indienen.
De grand jury onderzoekt vervolgens de vermoedelijke criminele activiteit door getuigen te horen en eventueel fysiek bewijsmateriaal te bekijken. Om de zaak na dat stadium voort te zetten, moet de grand jury vinden dat er een waarschijnlijke oorzaak is om de verdachte van een misdrijf te beschuldigen. “Vermoedelijke oorzaak” is een juridische term waarvan de betekenis al sinds de oprichting van de Verenigde Staten wordt betwist. In het kader van dit artikel is de exacte definitie niet nodig. Neem aan dat het betekent dat het redelijk is om de verdachte van een misdrijf te beschuldigen.
Wanneer de grand jury besluit dat er een waarschijnlijke oorzaak is, wordt het formele document dat wordt uitgegeven een “aanklacht” genoemd. Een tenlastelegging is gewoon het officiële tenlasteleggingsdocument. Dat is heel wat anders dan iemand die buiten redelijke twijfel schuldig wordt bevonden, wat zoals iedereen weet de norm is die nodig is om iemand voor een federaal misdrijf te veroordelen.
Pre-Indictment
Door uit te leggen wat een tenlastelegging is, hebt u al veel geleerd over wat er gebeurt in de fase voorafgaand aan de tenlastelegging van een federale strafvervolging. De openbare aanklager vraagt een grand jury een onderzoek in te stellen en te bepalen of een verdachte al dan niet van een misdrijf moet worden beschuldigd. Er zijn echter nog enkele andere belangrijke dingen die u moet weten over deze fase van de strafvervolging:
- De verdachte hoeft niet te worden verteld dat hij of zij wordt onderzocht door een grand jury. Het kan de verdachte worden verteld en de verdachte kan voor de grand jury worden opgeroepen om te getuigen. Geen van beide is strikt vereist.
- Raadsjury’s kunnen in het volste geheim te werk gaan. Een strafrechtelijk proces is een zaak van het publiek. Tijdens een onderzoek door een grand jury kan getuigen worden bevolen niets te vertellen over het enkele feit dat de grand jury bestaat.
- Als iemand, ook een verdachte, wordt opgeroepen om voor een grand jury te getuigen, kan hij of zij geen advocaat in de grand jury-kamer aanwezig hebben. De getuige moet de vragen van de aanklager beantwoorden zonder de aanwezigheid van een raadsman. De getuige kan echter wel een advocaat in het gebouw aanwezig hebben en kan vragen om de grand jury-kamer te verlaten om met die advocaat te overleggen voordat hij een bepaalde vraag beantwoordt.
Post-Indictment
Als u ooit een juridisch drama op televisie hebt gezien, bent u waarschijnlijk veel meer bekend met de post-indictment fase van een federale strafvervolging. In deze fase is iemand formeel beschuldigd van een misdrijf. Die persoon moet in kennis worden gesteld van de aanklacht. Hij of zij heeft het recht op aanwezigheid van een advocaat wanneer hij of zij met de aanklagers of rechercheurs spreekt. De beschuldigde hoeft niet te vragen of hij de kamer mag verlaten om met een advocaat te overleggen. De beschuldigde heeft het recht te weten welke bewijzen de regering tegen hem of haar heeft. Het belangrijkste is dat de beschuldigde persoon het recht heeft om de uiteindelijke kwestie van zijn schuld of onschuld voor te leggen aan een jury van zijn of haar gelijken, die buiten redelijke twijfel moet vaststellen dat de persoon schuldig is aan het misdrijf voordat de beschuldigde kan worden beschouwd als veroordeeld voor het misdrijf of ervoor kan worden gestraft.
Samenvatting
Een aanklacht is een belangrijke mijlpaal in de vervolging van federale misdrijven. Iedereen die wordt beschuldigd van een misdrijf voor of na een tenlastelegging moet een federale strafpleiter raadplegen voor meer informatie over het verschil tussen de twee stadia en wat dat betekent voor de specifieke zaak van de beschuldigde. De advocaten van Nemann Law Offices kunnen u helpen bepalen hoe u uw rechten kunt beschermen in deze beide stadia van de vervolging.