Symptomen die vaak voorkomen bij mensen met een lymfocytair infiltraat van de huid van Jessner, kunnen ook bij andere huidgerelateerde aandoeningen worden gevonden. Deze omvatten lymfocytoom cutis, mycosis fungoides, discoïde lupus erythematosus; lupus erythematosus tumidus (LET), lepra, polymorfe lichte eruptie (PMLE), cutane lymfoïde hyperplasie, granuloma annulare, en granuloma faciale. Bij sommige patiënten kan het moeilijk zijn een onderscheid te maken tussen het lymfocytair huidinfiltraat van Jessner en de andere hierboven genoemde aandoeningen.
Lymfocytoom cutis is een huidaandoening die ontstaat door de ophoping van witte bloedcellen lymfatische cellen en cellen die in het bindweefsel voorkomen (histiocyten). De ophoping van deze cellen vormt laesies die paars of geelbruin van kleur, glanzend en bolvormig zijn, en die ofwel beperkt kunnen zijn tot een klein gebied of wijdverspreid.
Mycosis fungoides (MF) is een chronische aandoening van de lymfe die in de loop van de tijd voortschrijdt. MF is een van de meest voorkomende vormen van cutaan T-cellymfoom (CTCL). Het staat ook bekend als een rijp T-cel non-Hodgkin lymfoom. De klinische presentatie van MF betreft de huid, met de mogelijkheid tot uitzaaiing naar lymfeklieren, het bloed en inwendige organen (ingewanden). In het begin lijkt deze aandoening op eczeem en andere ontstekingsziekten van de huid. Na verloop van tijd ontwikkelt de ziekte zich echter tot laesies variërend van plaatselijke tot wijdverspreide, paddestoelachtige tumoren, of intense wijdverspreide roodheid van de huid (erythroderma).
Discoïde lupus erythematosus (DLE) is een subtype van lupus erythematosus, dat zich alleen presenteert met laesies op de huid. Deze laesies die zich op de huid vormen, verschijnen vaak in het gezicht en leiden tot roodheid, ruwheid (hyperkeratose) en verwijding van de bloedvaten (telangiectasie). Deze aandoening kan uiteindelijk ook leiden tot systemische lupus, waarbij het immuunsysteem de eigen weefsels aanvalt.
Lepra, ook bekend als de ziekte van Hansen, is zowel besmettelijk als progressief van aard. Het wordt verondersteld te worden verspreid via de luchtwegen. Deze aandoening wordt veroorzaakt door bacteriën in de lucht, de bacil van Hansen of Mycobacterium leprae. Bovendien komt zij vaker voor in streken met een warmer klimaat en tast zij de huid en de perifere zenuwen aan. Bij Lepra vormen zich abnormale cellen (granulomateus), voornamelijk rond de zenuwen die zich in de huid bevinden. Klinische bevindingen kunnen zijn: rode vlekken op de huid, verminderd gevoel in de aangetaste gebieden, branderig gevoel meestal in de onderste ledematen (paresthesieën), wonden of brandwonden zonder pijn, en vergrote perifere zenuwen.
Polymorfe lichteruptie (PMLE) wordt ook wel zonnevergiftiging of zonneallergie genoemd. Mensen die aan PMLE lijden, hebben vaak last van huiduitslag die gepaard gaat met jeuk. De huidlaesies kunnen dagen na blootstelling aan de zon optreden en meerdere dagen of zelfs weken aanhouden.
Cutane lymfoïde hyperplasie staat ook bekend als cutaan B-cel pseudolymfoom of borreliaal lymfocytoma cutis. Het is een zeldzame aandoening waarbij sprake is van een grote toename van het aantal B-cellen. De klinische presentatie omvat huidkleurige of rode plaques op de borst of in het gezicht. In tegenstelling tot het lymfocytaire infiltraat van Jessner presenteert deze aandoening zich vaak met infiltraten over de gehele huid.
Ten slotte kunnen granuloma annulare (GA) en granuloma faciale (GF) ook lijken op het lymfocytaire infiltraat van Jessner. GA komt vaak voor en is vaak zelfbegrenzend. Het kan zowel bij kinderen als volwassenen voorkomen. Er zijn verschillende vormen van GA, maar de meest voorkomende is gelokaliseerde GA. Deze vorm van GA presenteert zich met niet schilferende rode plaques op de onderste ledematen. Sommige gevallen van GA verdwijnen spontaan binnen slechts enkele jaren. Anderzijds is granuloma faciale (GF) een chronische en goedaardige vorm van inflammatoire huidaandoening. De presentatie omvat enkele of meerdere laesies op het gezicht die roodbruin van kleur lijken en de grootte kan variëren. Sommige mensen die met deze aandoening leven, ervaren geen symptomen, terwijl anderen jeuk kunnen ervaren.