Nissen’s studieresultaten zijn ook online gepubliceerd op 15 november in het Journal of the American Medical Association.
Drugs zoals Repatha en Inclisiran sporen de lever aan om meer LDL-cholesterol uit de bloedbaan te spoelen door een eiwit te blokkeren dat PCSK9 wordt genoemd.
Helaas vereisen PCSK9-remmers van de eerste generatie, zoals Repatha, dat patiënten 12 tot 24 injecties per jaar krijgen, waardoor ze onhandig en duur zijn, zei Ray.
Inclisiran is een PCSK9-remmer van het volgende niveau, die op genetisch niveau werkt om te voorkomen dat cellen PCSK9 produceren in de eerste plaats, zei Ray.
De klinische studie met Inclisiran omvatte 500 mensen die werden toegewezen aan ofwel een “controle” -groep of een van de vier groepen die verschillende doses van het medicijn kregen.
Eén dosis Inclisiran van 300 milligram of meer veroorzaakte een daling van 51 procent in LDL-cholesterol die ten minste 90 dagen duurde, terwijl twee doses een daling van 57 procent veroorzaakten die tot zes maanden duurde, meldde Ray.
Gebaseerd op deze resultaten, schatten Ray en zijn collega’s dat patiënten slechts twee of drie keer per jaar een injectie met Inclisiran nodig zouden hebben om hun cholesterol onder controle te houden.
Dat neemt niet weg dat Dr. Borge Nordestgaard opmerkte dat dit vroege resultaten zijn.
“De belangrijkste vraag is of de vermindering van het LDL-cholesterol, die zeer indrukwekkend is, duurzaam zal zijn in de tijd,” zei Nordestgaard, een klinisch professor bij het Herlev-Gentofte Ziekenhuis in Herlev, Denemarken.
Er zijn soortgelijke vragen over de vermindering van arteriële plaque in verband met PCSK9-remmers, zei Dr. Robert Eckel, een hoogleraar cardiologie aan de Universiteit van Colorado Anschutz Medical Campus.
Hoewel het drastisch verlagen van LDL-cholesterol de arteriële plaques vermindert, zei Eckel dat hij wacht op de klinische proeven om aan te tonen of dit daadwerkelijk hartaanvallen en beroertes bij deze patiënten zal verminderen.
Als de resterende arteriële plaques zachter en minder dicht zijn, kunnen ze eigenlijk een verhoogd risico vormen omdat ze meer kans hebben om los te breken en een slagader te blokkeren, legde Eckel uit.
“We moeten afwachten om te zien of dit van invloed zal zijn op de resultaten voor de patiënt,” zei Eckel.
In beide klinische studies werden bijwerkingen van de geneesmiddelen gemeld die vergelijkbaar waren met die welke werden gemeld door mensen die statines of placebo’s namen, meldden de onderzoekers. Spierpijn, hoofdpijn, vermoeidheid, rugpijn, hoge bloeddruk, diarree en duizeligheid waren de meest voorkomende bijwerkingen.