Test wysiłkowy skurczów (CST) jest stosowany w celu określenia, czy istnieją odpowiednie rezerwy płodu przed rozpoczęciem porodu poprzez ocenę odpowiedzi częstości akcji serca płodu na spontaniczne lub wywołane skurcze macicy. Celem CST jest wywołanie skurczów macicy i ocena odpowiedzi płodu.
W teście wysiłkowym skurczów, monitor tętna płodu i monitor skurczów macicy są umieszczone wokół brzucha matki, a odpowiedź tętna płodu na skurcze jest odnotowywana. Skurcze mogą być spontaniczne lub wywołane poprzez stymulację sutków i podanie oksytocyny dożylnie. W zdrowej ciąży łożysko ma zdolność do transportowania tlenu z krwi matki do krwi płodu. Jeśli łożysko jest uszkodzone, tlen może być transportowany w mniejszym stopniu. Uszkodzone łożysko jest widoczne, gdy macica kurczy się, a naczynia krwionośne łożyska są ściśnięte, co ogranicza przepływ krwi i dostarczanie tlenu. Jeśli przejście tlenu przez łożysko spada zbyt wiele, płód reaguje spadkiem częstości akcji serca. Jeśli spadek częstości akcji serca płodu spełnia wcześniej ustalone kryteria, CST jest „Pozytywny”. W przypadku braku spadku częstości akcji serca płodu, CST jest negatywny. Ujemny wynik CST jest wynikiem uspokajającym, natomiast dodatni CST jest znakiem, że płód może nie otrzymywać odpowiedniej ilości tlenu i składników odżywczych.
CST zwykle nie jest wykonywany, jeśli występują objawy przedwczesnego porodu, łożyska przedwczesnego, przedwczesnego pęknięcia błon płodowych, niewydolnej szyjki macicy lub wcześniejszego nacięcia macicy lub jakiegokolwiek innego stanu, który sprawia, że poród jest przeciwwskazany. Jednym z zagrożeń związanych z CST jest to, że po pewnym czasie skurcze macicy nie ustaną i poród będzie postępował aż do urodzenia płodu. W wielu przypadkach profil biofizyczny zastąpił CST, ponieważ wyeliminował obawy związane z początkiem porodu.