Właściwy poziom włókien mieszanych (rozpuszczalnych i nierozpuszczalnych)
Pomaga to w normalizacji motoryki przewodu pokarmowego i spowolnieniu czasu pasażu jelita grubego w celu promowania maksymalnego wchłaniania treści jelita grubego. Rozpuszczalne włókna, w tym inulina i oligosacharydy, mogą działać jak prebiotyki, selektywnie promując wzrost korzystnych bakterii (np. Bifidobacteria) i zapewniając wsparcie odżywcze dla błony śluzowej przewodu pokarmowego i komórek jelitowych. Włókno zmniejsza strawność diety, dlatego należy zadbać o to, aby nie było go za dużo.
Prebiotyki zawarte w niektórych karmach dla zwierząt domowych obejmują fruktooligosacharydy (FOS), mannanoligosacharydy (MOS) i inulinę (Purina Scientific Review, 2012). Prebiotyki mogą również odgrywać bezpośrednią rolę w mechanizmach obronnych gospodarza i immunomodulacji. Prebiotyki są selektywnie fermentowane w jelicie grubym przez korzystne mikroorganizmy, takie jak Bifidobacteria, w celu wytworzenia krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (SCFA), w tym kwasu octowego i mlekowego. Te kwasy organiczne są źródłem energii dla kolonocytów i ograniczają wzrost potencjalnie patogennych bakterii.
Wysoka strawność węglowodanów powyżej 90 procent
Wysoka strawność węglowodanów jest zalecana (Hand i in., 2011); złe przyswajanie węglowodanów może skutkować biegunką osmotyczną lub przerostem bakterii (Purina Scientific Review, 2012).
Niska zawartość tłuszczu
Niedostateczne wchłanianie tłuszczu jest związane z IBD, EPI, limfangektazją i wieloma innymi przyczynami biegunki w jelicie cienkim (Lecoindre i in., 2010). Trawienie tłuszczów obejmuje osiem etapów, w tym zapotrzebowanie na kwasy żółciowe i lipazę trzustkową. Wchłanianie odbywa się głównie przez komórki nabłonka na końcu kosmków, które są komórkami najbardziej podatnymi na uszkodzenia błony śluzowej. Dlatego uszkodzenie błony śluzowej lub niedobór lipazy trzustkowej lub kwasów żółciowych może powodować złe wchłanianie tłuszczów (Lecoindre et al., 2010).
Dieta niskotłuszczowa ogranicza ilość źle wchłanianych tłuszczów, które są fermentowane do hydroksylowanych kwasów tłuszczowych i które mogą nasilać biegunkę. To również pomaga zminimalizować malassimilation tłuszczu, wchłanianie kwasów żółciowych i konsekwentnie dekoniugacji niewchłoniętych kwasów żółciowych i minimalizuje zwiększoną przepuszczalność błony śluzowej. Ponieważ tłuszcz opóźnia opróżnianie żołądka, dieta niskotłuszczowa jest przydatna dla wszystkich pacjentów cierpiących na współistniejące nudności lub wymioty. W idealnej sytuacji tłuszcz powinien dostarczać maksymalnie 15 procent kalorii całej diety (Hand i in., 2011), a w niektórych stanach chorobowych powinien być niższy.
Większa ilość kwasów tłuszczowych omega-3 pochodzących z olejów rybnych
EPA i DHA pomaga zmaksymalizować naturalne procesy przeciwzapalne poprzez modulowanie wytwarzania i aktywności biologicznej mediatorów zapalenia (Lecoindre i in., 2010).
Wysoka smakowitość
Jest to ważne, ponieważ wielu pacjentów z przewlekłą biegunką może cierpieć z powodu braku apetytu.
Właściwy poziom elektrolitów
Przewlekła biegunka może powodować nieprawidłowości w zakresie elektrolitów, np. sodu, chlorków i potasu (Hand i in., 2011).
Antyoksydanty
Nie wiadomo jeszcze, czy suplementacja antyoksydantów u pacjentów z przewlekłą biegunką przynosi długoterminowe korzyści kliniczne, ale utlenianie przez wolne rodniki nasila wszelkie uszkodzenia tkanek i przewlekły stan zapalny. Przeciwutleniacze są zwykle włączane do większości planów żywieniowych, aby pomóc w ochronie komórek (LaFlamme i in., 2007).
Biegunka jelita grubego
Przyczyny zapalenia jelita grubego obejmują nieswoiste zapalenie jelit (IBD), zespół jelita drażliwego (IBS), histiocytarne wrzodziejące zapalenie jelita grubego u bokserów i wrażliwość na pokarm. Trzy główne opcje dietetyczne do rozważenia w przypadku zapalenia jelita grubego to:
- Wysoka strawność (strawność tłuszczu i strawnych węglowodanów większa niż 90 procent, białka większa niż 87 procent)
- Większa zawartość włókna (z mieszanką włókien rozpuszczalnych (szczególnie prebiotyków) i nierozpuszczalnych)
- Hipoalergiczna (Purina Scientific Review, 2012)
Inne czynniki żywieniowe, które mogą przynieść korzyści w zapaleniu jelita grubego, obejmują dietę niskotłuszczową w celu zmniejszenia podrażnienia jelita grubego przez kwasy hydroksylowe i sole żółci, jak również zwiększoną ilość kwasów tłuszczowych omega 3, aby pomóc zmniejszyć stan zapalny (Hand et al., 2011). Są one podobne do postępowania w biegunce jelita cienkiego.
Wybór diety powinien być oparty przede wszystkim na charakterze występującej choroby klinicznej. Na przykład w IBD i wrażliwości pokarmowej prawdopodobnie najbardziej preferowana będzie dieta hipoalergiczna, natomiast w IBS najskuteczniejsze może być zwiększenie ilości błonnika (Hand i in., 2011). Należy również wziąć pod uwagę inne czynniki związane z pacjentem; na przykład, jeżeli zwierzę ma niski wskaźnik kondycji ciała, dieta wysokowłóknista może nie być pomocna. Optymalne postępowanie w danym przypadku będzie często obejmować podejście multimodalne z uwzględnieniem diety, leków i zarządzania środowiskiem. Uzasadnienie każdego z nich zostało podsumowane w tabeli 2, wraz z potencjalnymi wadami diety.
.