Tutaj znajduje się analiza wiersza Emmy Lazarus 'The New Colossus’, który jest sonetem, który zainspirował niezliczonych Amerykanów. W 1903 roku kopia wiersza Lazarusa została wyryta na tablicy z brązu na cokole Statuy Wolności. Lazarus napisała wiersz po tym, jak Komitet Statuy Wolności poprosił ją o napisanie czegoś na temat posągu. Pochodząca z Nowego Jorku Lazarus opublikowała zbiór poezji, gdy była jeszcze nastolatką. Oprócz pisania wierszy Lazarus lubiła czytać literaturę brytyjską i amerykańską, a także pisała wiele artykułów na różne tematy. Niestety Lazarus zmarła w 1887 roku, szesnaście lat przed tym, jak jej najsłynniejszy wiersz został wyryty na Statui Wolności.
Poznaj The New Colossus
- 1 Streszczenie
- 2 Analiza The New Colossus
- 3 Kontekst historyczny
Podsumowanie
W skrócie, jest to wiersz, który został zainspirowany Statuą Wolności. W wierszu Lazarus przedstawia Statuę Wolności jako kobietę, która przyjmuje wszystkich tych, którzy potrzebują domu, i nazywa ją Matką Wygnańców. Trzyma ona swoją pochodnię, aby oświetlać drogę wszystkim tym, którzy szukają schronienia na nowej ziemi. Lady Liberty nie odtrąci nikogo: przyjmie zmęczonych i biednych oraz każdego, kto potrzebuje wolności.
Analiza Nowego Kolosa
Nie można analizować tego poematu bez przyjrzenia się najpierw jego tytułowi, który odnosi się do posągu greckiego boga Heliosa, który kiedyś stał w porcie na Rodos, w Grecji, ponad dwa tysiące lat temu. W tytule znajduje się również stwierdzenie, że Statua Wolności jest swego rodzaju substytutem starego greckiego posągu; poeta czyni to poprzez umieszczenie w tytule słowa „nowy”. Lazarus wspomina o starożytnym posągu w pierwszym i drugim wersie wiersza. Pisze: „Nie tak jak bezwstydny olbrzym greckiej sławy,/ Z podbijającymi kończynami podążający od lądu do lądu…”
Następnie, Nowy Kolos Lazarusa jest przykładem sonetu Petrarki. Wiersz ma długość czternastu wersów, a pierwsze osiem linii, zwane oktawą, ma schemat rymów abbaabba. Ostatnie sześć linii, zwanych sestetem, ma schemat rymów cdcdcd.
Jak stwierdzono wcześniej, osoba mówiąca w wierszu, przypuszczalnie Lazarus, porównuje Statuę Wolności do Kolosa. Mówi, że w przeciwieństwie do gigantycznego posągu Greków, amerykański posąg będzie „Potężną kobietą z pochodnią,/ której płomień jest uwięzioną błyskawicą…”. Również w tych wersach podkreśla, że Statua Wolności będzie powitalna, podczas gdy Kolos miał za zadanie zastraszyć tych, którzy dotarli do wybrzeży Grecji. W dodatku Lazarus personifikuje statuę, dając jej zdolność do „witania” i „rozkazywania.”
W liniach piątej i szóstej Lazarus tworzy nowe imię dla Statuy Wolności: „…i jej imię/Matka Wygnańców”. Ponieważ wygnaniec to ktoś, kto jest zmuszony do opuszczenia swojej ojczyzny, Lazarus wyjaśnia, że Lady Liberty nie tylko powita tych wygnańców, ale także będzie dla nich matką, pocieszającą i wspierającą ich jak każda dobra matka. Rozszerza tę myśl w następnym wersie, stwierdzając, że dłoń trzymająca pochodnię „świeci na cały świat”. Innymi słowy, jej pochodnia oświetla drogę, aby wszyscy mogli ją zobaczyć.
Na końcu wersu siódmego Lazarus pisze: „…jej łagodne oczy rozkazują/ Powietrznemu portowi, który tworzą bliźniacze miasta.” Za tym stwierdzeniem kryje się wiele dyskusji. Wiele osób uważa, że bliźniacze miasta, które Statut dowodzi, to Nowy Jork i Brooklyn, ale inni uważają, że miasta mogą być Nowym Jorkiem i Jersey City, sąsiadem Nowego Jorku po drugiej stronie rzeki.
Ostatnie sześć linijek wiersza jest najbardziej znane, i w tych linijkach, Statua Wolności mówi „z cichymi ustami”. Mówi ona,
Dajcie mi waszych zmęczonych, waszych biednych,
Twoje skulone masy tęskniące za swobodnym oddechem,
Nędzne odpadki z waszego tętniącego życiem brzegu.
Przyślijcie mi ich, bezdomnych, tempest-tost.
I lift my lamp beside the golden door.
W tych wersach nowy Kolos mówi światu, aby dał jej wszystkich ludzi, którzy tęsknią za wolnością, niezależnie od tego, jacy są – zmęczeni czy biedni, to bez różnicy. Podniosła swoje światło obok drzwi, aby wpuścić ich wszystkich.
Kontekst historyczny
Emma Lazarus napisała Nowego Kolosa w 1883 roku, ale nie dożyła, aby zobaczyć go wyrytego na Statui Wolności w 1903 roku. Lazarus była zwolenniczką imigracji, a ten wiersz, jej najsłynniejszy, jest świadectwem jej przekonań na temat uchodźców i imigrantów. Chociaż nie było zamiarem Francji, aby Statua Wolności stała się symbolem powitania imigrantów na nowej ziemi, liczba imigrantów przybywających na Ellis Island zmieniła ten stan rzeczy: statua była często jednym z pierwszych widoków, jakie widzieli po wejściu do portu. Dziś Statua Wolności jest symbolem wolności i dążenia do szczęścia, a choć Lazarus nie żyła zbyt długo, jej wiersz przetrwał próbę czasu i pozostaje jednym z najważniejszych dzieł amerykańskiej poezji.