Mag ik hier even bot over zijn? Als je geen tijd hebt om te lezen, heb je ook niet de tijd (of de middelen) om te schrijven. Zo eenvoudig is dat. – Stephen King
Zelfs als je niet per se een ‘schrijver’ bent, kan schrijven zeer heilzaam zijn. Het kan nuttig zijn voor een aantal dingen:
- je helpen om gevoelens te verwerken
- positief te blijven
- je gedachten duidelijker te uiten
- je product op de markt te brengen.
In het algemeen zijn er twee dingen die schrijvers anderen aanraden die beter willen worden: meer schrijven, en lezen. Meer schrijven is een voor de hand liggende, omdat het ons blootstelt aan andere stijlen, andere stemmen, andere vormen en genres van schrijven. Belangrijker nog, het stelt ons bloot aan schrijven dat beter is dan het onze en helpt ons te verbeteren.
Lezen – het goede en het slechte – inspireert je. Het ontwikkelt je smaakpapillen voor alle trucs die schrijvers in de loop der jaren hebben uitgevonden. Je kunt uit leerboeken leren over het schrijversvak, maar er is geen vervanging voor het zelf ontdekken hoe een schrijver een truc toepast. Dan wordt dat een deel van je ervaring. – Roz Morris
Omdat lezen iets is wat we leren als we naar school gaan, denken we al gauw dat we het onder de knie hebben en dat we er niet meer aan hoeven te werken. Of, dat we onze leesspieren niet meer hoeven te oefenen. Maar illustrator Chuck Jones wees er in deze brief aan een klas studenten op hoe dom het zou zijn om niet te lezen als we de kans hebben:
Weten hoe je moet lezen en geen boeken lezen is net zoiets als ski’s bezitten en niet skiën, een board bezitten en nooit op een golf rijden, of, nou ja, je favoriete boterham in je hand hebben en hem niet opeten. Als je een telescoop zou bezitten die het hele universum voor je zou openen, zou je dan een reden proberen te vinden om er niet doorheen te kijken? Want dat is precies waar het bij lezen om gaat; het opent het universum van humor, van avontuur, van romantiek, van het beklimmen van de hoogste berg, van het duiken in de diepste zee.
Dus laten we eens kijken naar vijf onconventionele manieren om betere schrijvers te worden door de manier waarop we lezen te veranderen.
Skip secties
Ik ben een van die mensen die zich slecht voelt als ik iets mis (soms bekend als ‘fear of missing out’). Als het op lezen aankomt, voel ik dat zeker. Als iets verderop mijn aandacht trekt, kan ik niet blijven lezen totdat ik terugga en de delen inhaal die ik heb gemist.
Ik heb me onlangs eigenlijk gerealiseerd dat er een soort vrijheid schuilt in het opgeven van dat gevoel alles te moeten zien. Soms is het goed om delen over te slaan. Vooral als ze voor jou niet relevant zijn. Lezers op het web skimmen niet voor niets. Het is zelfs bijna onze standaardmanier van lezen geworden, zoals blijkt uit deze eye-trackingstudie:
Wanneer we op het web lezen, vinden we vaak handige dingen om ons hierbij te helpen, zoals tussenkopjes of vetgedrukte tekst. Deze kunnen ons helpen snel door te bladeren en de essentie van een artikel te begrijpen, zodat we kunnen beslissen of we teruggaan en de delen die we hebben overgeslagen opnieuw lezen.
Roberto Estreitinho is een fan van deze methode:
Een korte bonus met betrekking tot lange lezingen: sla in geval van twijfel de conclusie over. Als het de moeite waard is om te begrijpen hoe de auteur daar is gekomen, lees dan alles. Zo niet, gefeliciteerd.
Een van de voordelen van het overslaan van secties is dat je je hersenen niet overlaadt met irrelevante informatie, zodat de info die binnenkomt gemakkelijker kan worden verwerkt. Hopelijk kan deze methode ons helpen meer te onthouden van wat we lezen!
Alle informatie die we tot onze beschikking hebben, verhoogt alleen maar ons stressniveau en vermindert de beschikbare tijd. We consumeren veel meer dan we creëren, we lezen veel meer dan we denken, en het zou andersom moeten zijn. We moeten ervoor zorgen dat we de dingen consumeren die echt belangrijk voor ons zijn, maar alleen zodat we tijd hebben om iets te creëren dat belangrijk is voor iemand anders. – Roberto Estreitinho
Totaal stoppen
Hoe ouder ik word, hoe meer ik een fan begin te worden van stoppen. Niet om te stoppen, natuurlijk, maar als doorgaan niet genoeg (of geen) voordelen heeft, is stoppen soms de beste optie.
De beroemde schrijver Henry Miller pleitte zelfs voor minder lezen in zijn boek, The Books in My Life:
Een van de resultaten van dit zelfonderzoek – want daar komt het schrijven van dit boek op neer – is de bevestigde overtuiging dat je minder en minder moet lezen, niet meer en meer…. Ik heb lang niet zoveel gelezen als de geleerde, de boekenwurm, of zelfs de ‘goed opgeleide’ man – toch heb ik ongetwijfeld honderd keer meer gelezen dan ik voor mijn eigen bestwil had moeten lezen. Slechts één op de vijf Amerikanen, zegt men, is een lezer van ‘boeken’. Maar zelfs dit kleine aantal leest veel te veel. Slechts weinigen leven wijs of ten volle.
Lezen is bedoeld als een plezierige bezigheid. Je hersenen willen niet door iets ploeteren dat ze saai vinden.
In How to Talk About Books You Haven’t Read, verdedigt Pierre Bayard de gewoonte om niet te lezen als iets wat we allemaal meer zouden moeten doen:
Om zonder schaamte te spreken over boeken die we niet gelezen hebben, zouden we er dus goed aan doen ons te bevrijden van het onderdrukkende beeld van culturele geletterdheid zonder hiaten, zoals overgedragen en opgelegd door familie en school, want we kunnen een leven lang naar dit beeld streven zonder er ooit in te slagen ermee overeen te komen.
Als we onze tijd echt respecteren, laten we die dan besteden aan dingen die we leuk vinden en aan lezen dat op de lange termijn voordelen voor ons heeft.
Lees dingen die je nog niet had gedacht te lezen
Het is heel gemakkelijk om er een gewoonte van te maken steeds weer dezelfde dingen te doen – dit geldt zelfs voor onze leesgewoonten. Als we eenmaal een genre, een auteur of een onderwerp hebben gekozen dat ons aanspreekt, is het maar al te gemakkelijk om datzelfde te blijven lezen.
Voor mij is het moeilijk om fictie de plaats te geven die het verdient, omdat ik verslaafd ben geraakt aan non-fictieboeken en blogposts. En ook al houd ik van waargebeurde verhalen, ik heb nooit graag biografieën gelezen. Natuurlijk, toen ik begon met het geven van fictie verhalen en biografieën de tijd van de dag, realiseerde ik me niet alleen hoe goed ze zijn, maar hoeveel ik kan leren van hen ook.
Als je vastzit in een lees sleur zoals ik, probeer jezelf te duwen om af en toe een nieuw genre of schrijfstijl te proberen.
De socialistische politica Milada Horáková schreef in een brief vanuit de gevangenis aan haar dochter dat het belangrijk was om ‘alles te lezen wat waardevol is’:
Er was een tijd in mijn leven dat ik gulzig las, en dan weer tijden dat het werk me niet toestond ook maar één boek ter hand te nemen, afgezien van vakliteratuur. Dat was een schande. Hier heb ik de laatste maanden veel gelezen, zelfs boeken die me daarbuiten waarschijnlijk niet zouden interesseren, maar het is een grote en belangrijke taak om alles te lezen wat waardevol is, of tenminste veel dat dat is.
Vraag uw vrienden of het personeel van de boekhandel om aanbevelingen als u niet zeker weet waar u moet beginnen. Je zou ook verschillende formaten kunnen proberen als je op zoek bent naar iets nieuws, zoals artikelen in lange vorm, luisterboeken of poëzie.
Nicholas Sparks schrijft dat alle schrijvers zouden moeten lezen, en laat zien hoe nuttig zijn gevarieerde leesgewoonten zijn geweest:
Ten tweede, je moet lezen, en lees veel. Zei ik VEEL? Ik lees meer dan honderd boeken per jaar en dat doe ik al sinds mijn vijftiende, en van elk boek dat ik heb gelezen heb ik iets geleerd. Ik heb geleerd dat sommige auteurs ongelooflijk goed zijn in het opbouwen van spanning (zie The Firm van John Grisham), ik heb andere gelezen die me de stuipen op het lijf jagen (zie The Shining van Stephen King). Sommige auteurs kunnen een ongelooflijk aantal verhaallijnen in een enkele, coherente roman weven, waarbij alle delen aan het eind samenkomen en het onmogelijk wordt om de bladzijden om te slaan (zie The Sum of all Fears van Tom Clancy), terwijl andere auteurs me hardop laten lachen (zie Bloedzuigende Faezen van Christopher Moore). Ik heb ook geleerd dat veel, heel veel auteurs falen wanneer ze deze dingen proberen te doen. Door veel romans in verschillende genres te lezen, en vragen te stellen, kun je leren hoe dingen in elkaar zitten – het schrijfmechanisme, zeg maar – en welke genres en auteurs op verschillende gebieden uitblinken. Ik had niet verwacht dat dit een productief gebruik van mijn tijd zou zijn, maar Vladimir Nabokov’s Lectures on Literature legt uit waarom dit zo belangrijk is:
Vreemd genoeg kan men een boek niet lezen: men kan het alleen herlezen. Een goede lezer, een belangrijke lezer, een actieve en creatieve lezer is een herlezer. En ik zal u zeggen waarom. Wanneer we een boek voor de eerste keer lezen, staat het proces van het moeizaam verplaatsen van onze ogen van links naar rechts, regel na regel, bladzijde na bladzijde, dit ingewikkelde fysieke werk aan het boek, het proces zelf van het leren in termen van ruimte en tijd waar het boek over gaat, tussen ons en artistieke waardering.
Walk away and take notes
Ik kwam onlangs dit bericht tegen van Shane Parrish dat een truc uitlegt om meer te halen uit de boeken die je leest. In wezen is het een kwestie van regelmatig pauzes nemen om aantekeningen te maken over wat je hebt gelezen:
Tijdens de vlucht naar Omaha was hij aan het lezen. Hij maakte aantekeningen over het materiaal zelf, en telkens als hij een hoofdstuk had afgerond, haalde hij een vel wit papier tevoorschijn en schreef een samenvatting van één pagina over wat hij zojuist had gelezen. Hij stopt het papier in een andere map. Dit is hoe hij zijn leren dieper krijgt en dit stelt hem ook in staat om in de toekomst naar samenvattingen te verwijzen.
Dit helpt je om je begrip te testen en geeft je hersenen een kans om de informatie te assimileren voordat je verder leest. Het bericht gaat verder met het citeren van Daniel Coyle’s advies voor het vasthouden van de informatie die we lezen:
Onderzoek toont aan dat mensen die strategie B volgen 50 procent meer materiaal onthouden op de lange termijn dan mensen die strategie A volgen.
Mary Gordon schreef over hoe het kopiëren van delen uit boeken en het maken van aantekeningen over wat ze heeft gelezen, helpt haar eigen woorden te inspireren:
Voordat ik pen op papier zet, lees ik. Ik kan mijn dag niet beginnen met het lezen van fictie; ik heb de meer intieme toon van brieven en dagboeken nodig. Uit deze tijdschriften en brieven – uit de mond van het paard – kopieer ik iets waar ik zin in heb, een voorbeeld of een terloopse observatie die ik als advies aanneem. Deze gaan meestal in het Zweedse dagboek, behalve af en toe een zin die op zichzelf schittert, en dan gaat het in de met de hand gemaakte Vermonter.
Ik ga over op Proust; drie bladzijden lezen in het Engels, dezelfde drie in het Frans. In mijn Proust-notitieboekje schrijf ik op wat ik van die dichte en veeleisende zinnen heb gemaakt. Dan wend ik mij tot mijn dagboek, waar ik mij vrij voel te schrijven wat voor narcistische onzin er ook maar in mij opkomt.Verzet je
Vind een onderwerp waar je om geeft en waarvan je in je hart vindt dat anderen er ook om zouden moeten geven. Het is deze oprechte zorg, niet uw spelletjes met taal, die zal worden de meest dwingende en verleidelijke element in uw stijl. – Kurt Vonnegut
Er is een reden waarom sociale netwerken als Goodreads en GetGlue bestaan. We houden ervan om onze recreatieve activiteiten te delen. We houden ervan overal een mening over te hebben, ook over wat we lezen.
Dit is een groot goed.
Als wat je leest je boos maakt, of verdrietig, of gefrustreerd, of wat dan ook-gebruik dat dan. Iets vinden waar je om geeft is de moeite waard om te koesteren. Als u wilt tieren tegen de vooronderstelling van de auteur of een weerlegging van hun argument wilt plaatsen, ga er dan voor. Dit zal je hersenen echt hard laten werken, omdat je hun ideeën analyseert en je eigen ideeën als antwoord vormt.
Het kan zelfs plaatsvinden als marginalia-de aantekeningen en markeringen die we maken in de marges van onze boeken. Dit helpt ons niet alleen om ons het oorspronkelijke punt van de auteur beter te herinneren, maar ook om onze eigen heldere gedachten te vormen over wat we hebben gelezen, zoals aangegeven in How to Read a Book:
Waarom is het markeren van een boek onmisbaar voor het lezen ervan? Ten eerste, het houdt je wakker – niet alleen bewust, maar klaarwakker. Ten tweede, lezen, als het actief is, is denken, en denken heeft de neiging zich uit te drukken in woorden, gesproken of geschreven. De persoon die zegt dat hij weet wat hij denkt maar het niet kan uitdrukken, weet meestal niet wat hij denkt. Ten derde helpt het opschrijven van uw reacties u om de gedachten van de auteur te onthouden.
Dit is een belangrijke stap om te nemen als u van in beweging zijn wilt overgaan tot actie – pen op papier zetten is de eerste stap!
Of u nu een recensie of samenvatting wilt schrijven van wat u hebt gelezen, enkele lessen wilt delen die u hebt geleerd, of gewoon enkele ideeën wilt verkennen die het voor u opriep, dit kan een zeer nuttige oefening zijn. Verhalen vertellen heeft immers een diepgaande invloed op onze hersenen. Als je lezen en schrijven samenbrengt, merk je misschien ook dat ze meer met elkaar te maken hebben. Bijvoorbeeld door slim woordgebruik te herkennen in wat je leest of door stijltips op te pikken die je in je eigen werk kunt gebruiken.
Zoals H.P. Lovecraft schreef in zijn essay Literary Composition, is het leren van regels voor het schrijven niet genoeg. We moeten ook allemaal betere lezers worden:
Geen aspirant-auteur moet zich tevreden stellen met een loutere verwerving van technische regels. … Alle pogingen tot literaire oppoetsing moeten beginnen met oordeelkundig lezen, en de leerling moet nooit ophouden deze fase hoog in het vaandel te dragen. In veel gevallen zal het gebruik van goede schrijvers een effectievere gids zijn dan welke hoeveelheid voorschriften dan ook. Een bladzijde van Addison of van Irving zal meer over stijl leren dan een heel handboek met regels, terwijl een verhaal van Poe een levendiger indruk op de geest zal maken van krachtige en juiste beschrijving en vertelling dan tien droge hoofdstukken van een lijvig leerboek.
En zoals Paul Graham zei, “schrijven brengt niet alleen ideeën over; het genereert ze.” Dus begin te lezen, begin te schrijven, en zie hoe de ideeën beginnen te stromen! En vooral als je online schrijft, kun je heel wetenschappelijk worden over het delen op Twitter, Facebook en het vinden van titels voor je blog om je schrijf- en leesleven nog gemakkelijker te maken.
Als je wat hulp nodig hebt bij het vinden van geweldig werk om te lezen, is deze Medium-post een goede plek om te beginnen.
Image credits: Openbare plaatsen, Dennis’ Fotografie, Auzigog