Auguste Escoffier, voluit Georges-Auguste Escoffier, (geboren 28 oktober 1846, Villeneuve-Loubet, Frankrijk-gestorven 12 februari 1935, Monte-Carlo, Monaco), Frans culinair kunstenaar, bekend als “de koning der koks en de chef-kok der koningen,” die een wereldwijde reputatie verwierf als directeur van de keukens van het Savoy Hotel (1890-99) en daarna van het Carlton Hotel, beide in Londen. Zijn naam is synoniem met de klassieke Franse keuken (zie grande cuisine).
Escoffier begon zijn carrière op 12-jarige leeftijd, en toen hij op 74-jarige leeftijd met pensioen ging in het Carlton Hotel, telde hij 62 actieve dienstjaren, een tijdspanne die in zijn beroep als een record werd beschouwd. De naam Escoffier werd wereldwijd bekend toen hij in 1890 de leiding kreeg over de keukens van het pas geopende Savoy Hotel, en hij creëerde de péche Melba (perzik Melba) ter ere van de beroemde zangeres Nellie Melba toen zij daar in 1893 verbleef. In 1899 verhuisde hij naar het Carlton Hotel, waar hij gedurende de volgende 23 jaar een fabelachtige reputatie zou opbouwen op het gebied van de haute cuisine; naar verluidt zou Keizer Willem II bij een gelegenheid tegen Escoffier hebben gezegd: “Ik ben de keizer van Duitsland, maar jij bent de keizer van de chef-koks”. Als erkenning voor zijn verdiensten voor het prestige van de Franse keuken in het buitenland werd hem in 1920 het Legioen van Eer toegekend en in 1928 werd hij benoemd tot officier in de orde.
Naast de bekendheid van zijn naam, naar men zegt zelfs groter dan die van Marie-Antoine Carême, schreef Escoffier verscheidene boeken, met name Le Guide culinaire (1903, samen geschreven met Philéas Gilbert en Émile Fetu; The Complete Guide to the Art of Modern Cookery), waarin gerechten in volgorde van opmaak werden opgesomd en de eerste à la carte menu’s werden opgenomen; Le Livre des menus (1912; “Het boek van de menu’s”); en Ma cuisine (1934; “Mijn keuken”). Escoffier publiceerde ook het maandblad Le Carnet d’epicure (“Notitieboek van een fijnproever”), dat liep van 1911 tot 1914.
Escoffier vereenvoudigde de bediening radicaal door te pleiten voor het gebruik van seizoensgebonden ingrediënten en het achterwege laten van overdadige garnituren. Hij stroomlijnde ook de organisatie van professionele keukens. Deze ideeën werden op grote schaal verspreid door de Larousse Gastronomique (1938), een definitief werk over de klassieke Franse keuken van Escoffiers vriend Prosper Montagné, een bekende chef-kok. Escoffiers memoires, Souvenirs inédits (1985; Herinneringen aan mijn leven), werden postuum gepubliceerd.