Een paar generaties geleden kon je, als je je in de klas had misdragen, een pak slaag of een stok tegen je billen krijgen – en mogelijk met blauwe plekken naar huis gaan. Maar daar zou het niet bij gebleven zijn. Het is waarschijnlijk dat je thuis nog een pijnlijke pak slaag te wachten stond.

Gelukkig zijn de normen tegenwoordig kindvriendelijker. Veel ouders zien af van bepaalde, zo niet alle, vormen van billenkoek. En lijfstraffen op school – hoewel nog niet verboden in alle 50 Amerikaanse staten – worden meestal afgekeurd. Toch blijven veel leraren, ouders en verzorgers ervan overtuigd dat billenkoek een betrouwbare gedragsremedie is voor onhandelbare kinderen.

Als billenkoek onder de paraplu van lijfstraffen valt, en lijfstraffen op sommige scholen nog steeds legaal zijn, is het misschien logisch om te denken dat een zekere mate van billenkoek – vooral in de beslotenheid van ons eigen huis – onschadelijk is.

Tenslotte is het spectrum van lijfstraffen breed. Een licht pak slaag of een handbeweging kan veel minder schade aanrichten dan een boze slag met een stok, en de korte- en langetermijneffecten van een eenvoudige mep kunnen gering zijn, denken sommigen. Onderzoekers hebben geen exacte manier om onderscheid te maken tussen het gebruik van zwaardere lijfstraffen in een gezin en spanking. De oorzaken en gevolgen van spanking zijn ook ongelooflijk subjectief.

“Sommige onderzoeken suggereren dat de effecten van billenkoek verschillen, afhankelijk van de redenen waarom ouders billenkoek geven, hoe vaak ze dat doen en hoe oud kinderen op dat moment zijn – dus de conclusie van de meta-analyse dat billenkoek op zich gevaarlijk is, is wellicht al te simplistisch.”

– The Scientific American

We willen niet dat ouders zich al te schuldig voelen voor het geven van billenkoek als ze dat met de beste bedoelingen hebben gedaan – hun kinderen helpen te leren.

En we willen ouders die billenkoek geven zeker niet over één kam scheren met degenen die strengere vormen van lijfstraffen gebruiken of zelfs hun toevlucht nemen tot kindermishandeling.

Het bewijs suggereert echter nog steeds dat billenkoek negatieve effecten heeft.

Op dezelfde manier waarop artsen alcoholgebruik tijdens de zwangerschap niet aanmoedigen, raden psychologen het gebruik van billenkoek zeker niet aan. Waarom een risico nemen, vooral als er veel potentiële risico’s en nul bewezen voordelen zijn?

De risico’s van billenkoek

Gecontinueerd en aangemoedigd wangedrag

Het is belangrijk om te weten dat billenkoek, in welke mate dan ook, het gedrag van een kind kan doen escaleren. Het maakt veel kinderen koppig en gemotiveerd om terug te vechten. Erger nog, een kind dat lang genoeg onbegrepen en ontmoedigd is, kan wraakzuchtig wangedrag gaan vertonen.

Laten we zeggen dat een kind van 4 jaar een pak slaag heeft gekregen omdat hij op de muur had getekend. Hij is nu boos omdat hij ofwel niet weet dat hij niet op de muren mocht tekenen, ofwel echt niet begrijpt waarom hij niet op de muren mag tekenen. De muren staan er immers gewoon, helemaal schoon en wit – smeken ze niet gewoon om kleur?

De volgende dag probeert hij opnieuw zijn meesterwerk te tekenen, omdat hij denkt dat het pak slaag van gisteren een toevalstreffer was. Bovendien wil hij heel graag zijn nieuwe krijtjes gebruiken, en als vierjarige is zijn vermogen om zijn impulsen te beheersen op zijn best beperkt.

Natuurlijk escaleert de reactie van zijn ouders hierdoor nog meer en wordt alles buiten proportie opgeblazen. Wat oorspronkelijk een pak slaag was, bedoeld om hem te laten ophouden met op de muren te kleuren, veranderde in nog een pak slaag en nog veel meer woede en frustratie.

Logen

Kinderen die billenkoek krijgen, hebben ook de neiging te liegen.

Denk er eens over na. Voor een kind is het logisch om tegen een ouder te liegen om een pijnlijke of gênante consequentie te ontlopen of om de teleurstelling van een ouder te vermijden. Een leugentje om bestwil, of zelfs een grote leugen, lijkt de makkelijkste keuze.

We willen allemaal kinderen die de waarheid vertellen. Maar billenkoek ondermijnt hun motivatie om schoon schip te maken. Als kinderen denken dat ze een pak slaag kunnen krijgen voor het maken van een slechte keuze, waarom zouden ze ons dan ooit met de waarheid willen benaderen?

Wat als er iets is dat we moeten weten, zoals dat onze 4-jarige onuitgenodigd op de trampoline van de buren aan het springen was toen ze viel en haar pols brak? Als ze in de eerste plaats niet op de trampoline hoorde te zijn (vooral zonder het veiligheidsnet dicht te ritsen en zonder toezicht van een volwassene) en ze gewend is te worden geslagen voor het niet opvolgen van instructies, zal ze waarschijnlijk de ware oorzaak van haar verwonding verbergen.

Deze verzwijgingen lijken misschien niet zo erg als kinderen jonger zijn, maar hoe zullen deze situaties uitspelen als kinderen ouder zijn en er veel meer op het spel staat?

Logen en billenkoek geven kan een vicieuze cirkel worden. Liegen kan een ouder nog meer motiveren om billenkoek als consequentie te gebruiken, kan het vertrouwen tussen ouder en kind ondermijnen, en kan uiteindelijk de ouder-kind relatie beschadigen doordat kinderen zich onze liefde onwaardig gaan voelen. Het is het beste om een disciplinaire strategie te kiezen die dit risico niet inhoudt.

Assressie/Slaan

In het Oxford Learner’s Dictionary wordt spanken gedefinieerd als “een reeks slagen op de billen, die iemand, vooral een kind, als straf krijgt.”

Een kleine “klap” op de billen van een kind is misschien niet levensbedreigend en zal waarschijnlijk ook geen levenslang psychologisch trauma veroorzaken. Toch willen we elke discipline die we gebruiken om effectief te zijn op lange termijn-en we willen zeker niet dat het schadelijk is.

Wij passen misschien de Pavlov’s hond conditioneringstechniek toe wanneer wij onze kinderen slaan (door een poging om hen te laten stoppen met hun acties uit angst voor pijn), het idee om dit te onderwijzen door middel van slaan is – op zijn best – hypocriet.

We willen zeker niet dat onze kinderen ons slaan, of iemand anders. De meeste ouders zouden geschokt zijn als ze een telefoontje van school kregen dat hun zoon of dochter kinderen op de speelplaats had geslagen. Maar vanuit het oogpunt van een kind is er geen verschil tussen een pak slaag krijgen of een vriendje slaan omdat hij een speeltje afpakt.

Ondanks de beste bedoelingen leert een pak slaag dat slaan en agressie geschikte manieren zijn om conflicten op te lossen en frustraties af te reageren. Dus studies tonen begrijpelijkerwijs aan dat kinderen die worden geslagen door middel van spanking, geneigd zijn tot agressie.

Als een geslagen kind agressie vertoont, is het tijd om de schadelijke bijwerkingen van spanking te overwegen.

Cognitieve effecten

Het slaan van onze kinderen kan ook resulteren in negatieve cognitieve effecten.

Een studie uit 2009 van de Universiteit van New Hampshire zei dat kinderen die slaag kregen een lager IQ hadden dan kinderen die dat niet kregen.

Langdurige cognitieve effecten op jonge, zich ontwikkelende hersenen is niet moeilijk voor te stellen. Immers, “…kinderen die meer tijd besteden aan het reageren op conflicten… besteden meer tijd aan het denken met hun primitieve hersenen (die vooral autonoom zijn) dan met hun cerebrale hersenen, (die vooral zijn ingesteld op logica).” Vervolgens “…presteren ze slechter op cognitieve tests die zijn ontworpen om de vaardigheid van een kind te meten in het gebruik van logica.” Ugo Uche, Psychology Today

Een soortgelijke tien jaar oude studie van de Duke Universiteit concludeerde ook dat kinderen die billenkoek kregen lagere scores hadden op tests die het denkvermogen maten toen ze 3 waren. De studie zei verder dat “wanneer ouders fysieke discipline gebruiken in de kindertijd, hun kinderen meer gedragsproblemen ervaren in de adolescentie”.

Terwijl voorstanders van billenkoek meestal volhouden dat er een verschil is tussen billenkoek en mishandeling, is het belangrijk op te merken dat deze studies alleen naar billenkoek keken en niet naar andere vormen van lijfstraffen.

Extra belediging voor letsel: Extra effecten van billenkoek

Het is nog steeds waarschijnlijk dat billenkoek met een voorwerp – zoals een stok of een riem – het meest lichamelijk en geestelijk schadelijk is voor een kind. Maar nogmaals, hoe zit het met een licht pak slaag? Moeten we ons echt zorgen maken over de bijwerkingen op lange termijn?

Het doet er niet alleen toe hoe hard ouders slaan of niet, of welk middel al dan niet wordt gebruikt.

Het kan ook de intentie achter spanking zijn die een groot probleem vormt.

Schaamte-inducerende

Schaamte is aantoonbaar een van de meest ongemakkelijke gevoelens die mensen ervaren. Het maakt dat we ons in een hoekje willen verstoppen, verdwijnen, en doen alsof de situatie nooit heeft plaatsgevonden.

Het lijkt misschien alsof het slaan van een kind met de bedoeling haar in verlegenheid te brengen en te beschamen voor haar daden, een goede, gedenkwaardige les is. Tot op zekere hoogte is verlegenheid gewoon een deel van het leven en een normaal gevoel om af en toe te ervaren.

Het is echter niet nodig dat een ouder een kind beschaamt of vernedert om haar te doen inzien dat ze iets verkeerd heeft gedaan.


Er zijn andere, veel effectievere manieren om onze kinderen te straffen, die hen niet het idee geven dat ze “slechte kinderen” zijn of waardoor ze zich onnodig beschaamd voelen.

Public spanking is bovendien vernederend voor een kind. Hoewel we wangedrag vaak onmiddellijk en in het heetst van de strijd willen aanpakken, is het beter om een kind uit het openbaar te halen voordat je het wangedrag aanpakt. (Dit geeft u beiden ook de tijd om af te koelen en om uit te zoeken wat het meest nuttig zou zijn voor uw kind).

In plaats van een vierjarige te slaan – in het bijzijn van haar vriendjes en andere ouders – omdat hij het cadeautje van haar vriendinnetje op het verjaardagsfeestje van haar vriendinnetje heeft opengemaakt, moeten we haar rustig mee naar buiten nemen en uitleggen wat ze fout heeft gedaan. Het is volkomen schaamteloos en veel effectiever.

Beschuldigend

Het is zeker gemakkelijk om onze kinderen de schuld te geven van hun wangedrag. Zij zijn tenslotte degenen die de slechte ideeën hebben bedacht en uitgevoerd. Het is letterlijk hun schuld.

Zelfs als het hun schuld is, er zit altijd een reden achter wangedrag. En door onze kinderen de schuld te geven en ze te slaan, gaan we dat niet tegen.

Stel je voor dat je dochter tegen haar broertje schreeuwt. U komt de kamer binnen net als ze hem omver duwt. U geeft uw dochter meteen een pak slaag en geeft haar de schuld van het pesten van haar broertje. Ze is tenslotte ouder en zou beter moeten weten.

Wat u misschien niet zag, was dat uw zoon drie keer aan uw dochters haar trok voordat ze er genoeg van had.

We zijn er niet altijd bij om te zien wat er gebeurd kan zijn om wangedrag te veroorzaken. Daarom is het niet helemaal eerlijk om de schuld te geven. We weten ook nooit zeker wat er in het hoofd van onze kinderen omgaat. Zelfs als een gedrag duidelijk ongerechtvaardigd is, leren onze kinderen nog steeds hoe ze hun daden en emoties moeten beheersen.

We willen niet dat onze kinderen zich minder waard of minder capabel voelen nadat ze zich hebben misdragen door hen de schuld te geven. Dat schaadt alleen maar hun zelfvertrouwen. In plaats daarvan willen we dat kinderen weten dat het niet alleen goed is – en normaal – om fouten te maken, maar dat die fouten hen ook helpen om in de toekomst betere keuzes te maken.

Dit betekent zeker niet dat we nooit consequenties mogen verbinden aan wangedrag. Ook moeten we onze kinderen niet leren zelfreflectie en nederigheid te tonen.

Maar, in plaats van je dochter te slaan en te zeggen: “Wat is er mis met jou? Voorkom dat je je dochter slaat en zeg: “Ik weet dat je van je broer houdt, en iedereen maakt wel eens fouten. Dus laten we praten over wat we de volgende keer anders kunnen doen.”

De gedachte om een uitspraak als deze te gebruiken bij een kind wiens gedrag steeds erger wordt, lijkt misschien niet streng genoeg. Maar ik wil benadrukken dat de kinderen die aanmoediging het hardst nodig hebben, die het LAATST krijgen. Dit betekent dat het kind dat altijd problemen veroorzaakt en zo slecht lijkt en zo makkelijk de schuld te geven is, niet hoeft te worden berispt of geslagen. In plaats daarvan moet hij geholpen worden door positief ouderschap, en snel.

Boos/Dreigend

Voor onze kinderen zijn we groot, kundig, intimiderend, en -voor onze jongsten in het bijzonder- zijn we hun wereld. Als hun gidsen vertrouwen ze sterk, en een tijdje zelfs alleen, op ons.

Omdat we zoveel macht hebben, kunnen we ook – als we boos zijn – angstaanjagend zijn. Kinderen zijn kwetsbaar, gemakkelijk te beïnvloeden en vatbaar voor angst.

Wanneer billenkoek uit boosheid komt, of zelfs het punt bereikt dat het dreigend klinkt, zijn onze kinderen terecht bang. Wij zijn sterker dan zij, een reus voor hen, en zij voelen zich machteloos.

Niets kan een kind zich meer verslagen laten voelen dan angst. En al willen we de strijd met onze kinderen over wangedrag “winnen”, om dat te doen op een manier die hen bang, onrustig en onstabiel maakt? Dat kan levenslange psychologische gevolgen hebben.

De schadelijke gevolgen die billenkoek voor ons kan hebben

Helaas kan het gebruik van billenkoek averechts werken en ons evenveel schaden als onze kinderen.

Alles wat een nadelige invloed heeft op onze kinderen, heeft een nadelige invloed op ons. We willen dat ze gelukkig zijn. We willen dat ze gezond zijn. We houden onvoorwaardelijk van ze.

We hebben ook de verantwoordelijkheid om voor onze kinderen te zorgen en ze zo goed mogelijk op te voeden. Dus als ons pak slaag hen schade berokkent (of in het beste geval niet effectief is), moeten wij de brokken lijmen.

Extra frustratie

Niets is erger dan onze geliefde kinderen pijn te doen zonder dat het iets oplevert. Als we onze kinderen slaan en geen resultaat zien, zijn we het terecht zat met hen en de situatie.

Misschien slaan we onze kinderen en zien we wel onmiddellijk resultaat. Maar een paar weken later, hetzelfde wangedrag waarschijnlijk weer terug. De frustratie van een niet geleerde les maakt onze opvoedingsproblemen alleen maar groter.

Voortdurende frustratie kan ons allemaal uitputten, mijn vriend. We moeten bewust zijn van de disciplinaire strategieën die we kiezen en ervoor zorgen dat ze geen onnodige stress veroorzaken.

Remorse

Misschien hebben we onze kinderen wel eens geslagen zonder ons daar ook maar een greintje schuldig over te voelen. Maar wanneer billenkoek wangedrag verhoogt en positieve resultaten vermindert, is het ook natuurlijk om zich af te vragen of billenkoek de juiste keuze was.

Geschuldgevoelens schaden ons vertrouwen als ouders en voegen nog meer onaangenaamheden toe aan de emotionele achtbaan waarop we zitten.

Mijn advies voor jou is om een disciplinaire strategie te kiezen die niet alleen positief is en geen kwaad kan, maar ook EFFECTIEF. Onze kinderen zullen nog steeds harde lessen leren van positieve opvoedingstechnieken, maar het zal op een manier zijn die niet het risico loopt je kind lichamelijk of emotioneel te schaden. Ook zal het je niet laten twijfelen aan je keuzes.

Final Thoughts

Ik wil graag een citaat van Astrid Lindgren, de schrijfster van Pippi Langkous, met jullie delen dat een grote indruk op me maakte toen ik het jaren geleden voor het eerst las:

Voor alles geloof ik dat er nooit geweld zou mogen zijn. In 1978 ontving ik een vredesprijs in West-Duitsland voor mijn boeken, en ik hield een dankwoord dat ik precies zo noemde: “Nooit geweld.” En in die toespraak vertelde ik een verhaal uit mijn eigen ervaring.

Toen ik ongeveer 20 jaar oud was, ontmoette ik een oude domineesvrouw die me vertelde dat toen ze jong was en haar eerste kind kreeg, ze niet geloofde in het slaan van kinderen, hoewel het slaan van kinderen met een uit een boom getrokken stok de standaard straf was in die tijd. Maar op een dag, toen haar zoon vier of vijf was, deed hij iets waarvan zij vond dat het een pak slaag rechtvaardigde – de eerste in zijn leven. Ze zei hem dat hij zelf naar buiten moest gaan om een stok te zoeken waarmee ze hem kon slaan.

De jongen was een hele tijd weg. En toen hij weer binnenkwam, huilde hij. Hij zei tegen haar: “Mama, ik kon geen schakelaar vinden, maar hier is een steen die je naar me kunt gooien.”

Opeens begreep de moeder hoe de situatie vanuit het oogpunt van het kind aanvoelde: als mijn moeder me pijn wil doen, dan maakt het niet uit waarmee ze dat doet; ze kan het net zo goed met een steen doen. En de moeder nam de jongen op haar schoot en ze huilden allebei. Daarna legde ze de steen op een plank in de keuken om zichzelf er voor altijd aan te herinneren: nooit geweld. En dat is iets waarvan ik denk dat iedereen het in gedachten moet houden. Want als geweld begint in de kinderkamer kan men kinderen opvoeden tot geweld.

– Door Astrid Lindgren, schrijfster van Pippi Langkous. Oorspronkelijk gepubliceerd door Vivian Brault, oprichter van Directions, Inc.

Hoewel ik begrijp dat veel ouders het nodig vinden om hun kinderen te slaan, hebben mijn jaren van werk als opvoedster van positief ouderschap mij doen concluderen dat slaan noch effectief noch onschadelijk is als disciplinaire strategie.

Het maakt niet uit of het een lichte tik op de billen is of een pijnlijke slag met een riem. Een pak slaag zal altijd een riskante manier zijn om kinderen te leren zich te gedragen. En waarom zouden we meer risico’s nemen met de toekomst van onze kinderen dan nodig is?

Dus, alsjeblieft, ik moedig je aan om vandaag de eerste stappen te zetten op weg naar positieve discipline.

En onthoud: nooit geweld.

Niet zeker wat je moet doen in plaats van billenkoek? DOE DAN MEE AAN EEN GRATIS LES. Je zult niet alleen leren hoe je eerlijke, effectieve en niet-fysieke consequenties voor je kinderen kunt toepassen; je zult ook wroeging en frustratie kwijtraken over de methoden die niet hebben gewerkt.

We zijn er voor je op deze wonderbaarlijke weg van het ouderschap!

Title Image: altanaka / www..com/photos

What You Should Do Next:

Subscribe to my Newsletter:

Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief voor opvoedtips die je helpen een gelukkiger thuis te creëren en de ouder te worden die je altijd al hebt willen zijn. Plus, wanneer u zich inschrijft, stuur ik u ook een exemplaar van onze strategievolle gids 10 Tips voor Beter Gedrag – Vanaf NU!

Registreer u voor mijn GRATIS 60 minuten durende les:

Registreer u voor mijn gratis les genaamd Hoe krijg ik kinderen om te luisteren, zonder zeuren, schreeuwen of de controle te verliezen. Klassen lopen verschillende keren per week, maar ik raad je aan je vroeg in te schrijven, want de plaatsen zijn beperkt.

Inschrijven in mijn 7-stappen systeem voor succesvol ouderschap

Inschrijf nu in mijn bewezen 7-stappen systeem voor drukke ouders die klaar zijn voor verandering (het is beoordeeld met 5 sterren op Google). Plus, voor een beperkte tijd, bespaar 10% plus krijg een GRATIS upgrade op alle plannen – volledig risicovrij en met levenslange toegang.

Over de auteur

Nationaal erkend ouderschapsexpert Amy McCready is de oprichter van Positive Parenting Solutions en de bestsellerauteur van The “Me, Me, Me” Epidemic – A Step-by-Step Guide to Raising Capable, Grateful Kids in an Over-Etitled World en If I Have to Tell You One More Time…The Revolutionary Program That Gets Your Kids to Listen Without Nagging, Reminder or Yelling. Als een “herstellende schreeuwer” en een gecertificeerd Positive Discipline instructeur, is Amy een kampioen van positieve opvoedingstechnieken voor gelukkigere gezinnen en goed opgevoede kinderen. Amy is een TODAY Show contributor en is te zien geweest op CBS This Morning, CNN, Fox & Friends, MSNBC, Rachael Ray, Steve Harvey & anderen. In haar belangrijkste rol is ze de trotse moeder van twee geweldige jonge mannen.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.