Free Press

Introduction

Acanthamoeba species zijn de veroorzaker van een gezichtsbedreigende infectie van het hoornvlies die bekend staat als Acanthamoeba keratitis, veroorzaakt door de vrijlevende amoebe Acanthamoeba spp., en is een gezichtsbedreigende hoornvliesinfectie die zich presenteert met ulceraties van het hoornvlies. De ziekte werd voor het eerst gemeld in 1973. Acanthamoeba zijn alomtegenwoordige protozoa die in 2 vormen bestaan: Trofozoieten (de actieve vorm) en cysten (de inactieve vorm). Cysten zijn over het algemeen moeilijk te doden en dit is een van de redenen waarom deze infectie zo moeilijk uit te roeien is. Slechts van één klasse geneesmiddelen is bekend dat zij cystocide-activiteit hebben, de biguaniden. De incidentie van Acanthamoeba keratitis in deze studie bleek 1,04% te zijn en de incidentie in andere gerapporteerde Indiase series varieert van 0,34 tot 1,4%.

De incidentie van Acanthamoeba keratitis lijkt toe te nemen vanwege de frequente associatie met het dragen van contactlenzen, wat de oorzaak is van >85% van de Acanthamoeba keratitis gevallen, vooral in ontwikkelde landen. Leden van het genus Acanthamoeba zijn alomtegenwoordig en kunnen worden geïsoleerd uit put-, kraan-, flessen- en zwembadwater, alsook uit zand, stof, menselijke neus- en keelafscheidingen en dierlijke ontlasting. De levenscyclus van Acanthamoeba bestaat uit een trofozoiet- en een cystestadium.

Diagnose en opsporing

De opsporing kan in het laboratorium worden gedaan met behulp van een nietvoedende agar-zoutplaat, bezaaid met gramnegatieve bacteriën zoals Escherichia coli. De PCR wordt gebruikt om de diagnose te bevestigen, vooral wanneer de contactlenzen betrokken zijn. Moleculaire methoden zijn ook beschikbaar voor detectie en identificatie van Acanthamoeba, deze methoden zijn ook geschikt voor zowel klinische als epidemiologische doeleinden. De fluorescerende in situ hybridisatietechniek is ook met succes toegepast voor het doel detectie. Figuur 1 toont het geïnfecteerde oog.

Behandeling en casestudies

Acanthamoeba is moeilijk te behandelen, maar effectieve behandeling kan een oog redden. In een vroeg stadium worden topische anti-infectiemiddelen gebruikt, in een later stadium is chirurgisch ingrijpen noodzakelijk. Propamidine 0,1% en neomycine 1% vertonen goede activiteit tegen AK Sindsdien worden de hele dag door twee of meer topische anti-amoebe middelen gebruikt. Polyhexamethyleen Biguanide (PHMB, 0.02%) en chloorhexidine (0.02%), zijn effectief in zowel monotherapie als combinatietherapie met een diamidine.

Case studies tonen aan dat de Acanthamoeba keratitis succesvol is behandeld bij de persoon die de contactlens had met behulp van zes maanden therapie met topische Miconazol, Metronidazol, Prednisolon en neomycine, evenals orale ketokonazol. In een ander geval van een persoon zonder contactlens die een branderig gevoel had, toonde het extra gebruik van propamidine in de bovenstaande therapie verbetering in de corneale ulcera. In een ander geval werden topische tobramycine en cefazoline toegevoegd in de therapie. De combinatie van Dibromopropamidine en Propamidine isethionaat zalf en druppels en neomycine druppels zijn met succes gebruikt in de 44 jaar oude patiënt met corneale infectie van Acanthamoeba species.

Bilaterale Acanthamoeba keratitis werd met succes behandeld met Chloorhexidine, Polyhexamethyleen biguanide, Propamidine ise-thionaat in combinatie met Atropine en Dibromopropamidine een verbetering werd waargenomen op welk punt Atropine en Dibromopropamidine werden gestopt terwijl Fluorometholone acetaat, Acyclovir en Ciprofloxacin werden voorgeschreven en de patiënt werd ontslagen. Weinig studies verklaren dat de toevoeging van neomycinpolymyxin B ook het goede resultaat geeft.

Prevention

Mostly moeten de Contactlensdragers voorzorgsmaatregel nemen terwijl het schoonmaken van de lenzen nooit het kraanwater en de zoute zou moeten gebruiken schoon te maken. Aangezien de behandeling giftig en langdurig is, zouden zij moeten bezoeken als zij één of ander teken van ontsteking ontdekken. En wie geen lenzen heeft, mag zijn ogen niet wassen met meer- of zeewater.

1. Illingworth CD, Cook SD (1998) Acanthamoeba keratitis. Surv Ophthalmol 42: 493-508.
2. Manikandan P, Bhaskar M, Revathy R, John RK, Narendran V, et al. (2004) Acanthamoeba keratitis: A six year epidemiological review from a tertiary care eye hospital in South India. Indian J Med Microbiol 22: 226-230.
3. Srinivasan M, Gonzales CA, George C, Cevallos V, Mascarenhans JM, et al . (1997) Epidemiologie en etiologische diagnose van corneale ulceratie in Madurai, Zuid-India. Br J Ophthalmol 81: 965-971.
4. Leck AK, Thomas PA, Hagan M, Kalimurthy J, Ackuaku E, et al . Aetiology of suppurative corneal ulcers in Ghana and South India and epidemiology of fungal keratitis. Br J Ophthalmol86: 1211-1215.
5. Basak SK, Basak S, Mohanta A, Bhowmick A (2005) Epidemiological and microbiological diagnosis of suppurative keratitis in Gangetic West Bengal, Eastern India. Indian J Ophthalmol 53: 17-22.
6. Patel A, Hammersmith K (2008) Contactlens-gerelateerde microbiële keratitis: recente uitbraken. Curr Opin Ophthalmol 19: 302-306.
7. Thebpatiphat N, Hammersmith KM, Rocha FN (2007) Acanthamoeba keratitis: a parasite on the rise. Cornea 26: 701-706.
8. Verani JR, Lorick SA, Yoder JS (2009) National outbreak of Acanthamoeba keratitis associated with use of a contact lens solution, United States. Emerg Infect Dis 15: 1236-1242.
9. DE Jonckheere (1991) JF: Ecologie van Acanthamoeba. Rev Infect Dis 13: S385-S387.
10. Pasricha G, Sharma S, Garg P, Aggarwal R (2003) Use of 18S rRNA Gene-Based PCR Assay for Diagnosis of Acanthamoeba Keratitis in Non-Contact Lens Wearers in India Journal of Clinical Microbiology 41: 3206-3211.
11. Schroeder JM, Booton GC, Hay J, Niszl IA, Seal DV, et al. (2001) Use of subgenic 18S ribosomal DNA PCR and sequencing for genus and genotype identification of acanthamoebae from humans with keratitis and from sewage sludge. J Clin Microbiol 39: 1903-1911.
12. Stothard DR, Hay J, Schroeder-Diedrich JM, Seal DV, Byers TJ (1999) Fluorescent oligonucleotide probes for clinical and environmental detection of Acanthamoeba and the T4 18S rRNA gene sequence type. J Clin Microbiol 37: 2687-2693.
13. Wright P, Warhurst D, Jones BR (1985) Acanthamoeba keratitis succesvol medisch behandeld. Br J Ophthalmol 69: 778-782.
14. Duff D, Horne MD, Mary EF (1994) Acanthamoeba keratitis: an emerging clinical Problem. Can Med Assoc J 150: 1.
15. Wright P, Warhurst D, Barrie R (1985) Acanthamoeba keratitis succesvol medicinaal behandeld. Br J Ophthalmol 69: 778-782.
16. Hassanlou M, Bhargava A, Hodge WG (2006) Acanthamoeba keratitis and treatment strategy based on lesion depth. Can J Ophthalmol 41: 71-73.
17. Wang IJ, Hong JP, Hu FR (1997) Clinical features and outcome of Acanthamoeba keratitis. J Formosan Med Assn 96: 895-900.