Free Press

Groep steenarbeiders bij de Jones Brothers Granite Quarry in Barre
Foto met dank aan Miranda Burwell

De staat Vermont in New England kan bogen op een rijke geschiedenis die een afspiegeling vormt van de brede Amerikaanse ervaring. De geschiedenis van Vermont vertelt over de koloniale nederzettingen, de industriële ontwikkeling, de komst van de spoorwegen, een sterke landbouwtraditie, de migratie van mensen op zoek naar land en kansen, en de ontwikkeling van kleine zelfvoorzienende gemeenschappen in de hele staat. Vermont, een van de kleinste staten, is een bergachtig gebied met grote rivieren en valleien. De Green Mountain Range, die zich uitstrekt door het midden van de staat en Washington County, is het grootste en meest prominente natuurlijke kenmerk van Vermont. De naam van de staat is er zelfs van afgeleid: Ver, van het Franse woord voor groen, vert; en -mont van berg. Franse kolonisten reisden vanuit Canada naar het zuiden en waren de eerste Europese immigranten in het land. Hun rol in de vroege ontwikkeling van het gebied wordt weerspiegeld in veel plaatsnamen in Vermont, zoals Montpelier, Calais en Lake Champlain.

Inheemse Amerikanen, voornamelijk van de Abenaki stam, hebben 10.000 jaar in Vermont gewoond. In 1609 was de Franse ontdekkingsreiziger Samuel de Champlain de eerste Europeaan die voet zette in Vermont. In de loop van de 17e eeuw werden enkele Franse militaire nederzettingen gesticht en verlaten, en het gebied werd vooral een doorgangsweg tussen Franse en inheemse Amerikaanse nederzettingen in het noorden en Engelse nederzettingen in het zuiden. Terwijl de Engelsen langzaam naar het noorden oprukten, ontstonden de eerste blanke nederzettingen in Fort St. Anne, op Isle La Motte, in het midden van het meer van Champlain bij Canada. Fort Dummer, nabij het huidige Brattleboro, werd in 1724 gesticht door kolonisten uit Massachusetts, en werd de eerste permanente Europese nederzetting in Vermont. Tegen de tijd van de Amerikaanse Revolutie waren nog veel meer Engelse kolonisten naar het land van Vermont getrokken. Zij kwamen uit Massachusetts, Connecticut, New Hampshire en New York, toen deze Engelse kolonies hun grenzen uitbreidden tot het grondgebied van Vermont.

Spaulding School and Robert Burns Memorial Statue, gebeeldhouwd door de Italiaanse immigrant Elia Corti, in Barre. Standbeeld opgericht door Schotse immigranten uit Barre ter nagedachtenis aan de Schotse dichter Burns.
Foto met dank aan de Vermont Division for Historic Preservation

Naarmate kolonisten uit New Hampshire en New York aanspraak maakten op Vermont, was er in de 18e eeuw een periode van verwarring omdat hun landtoekenningen en -titels elkaar overlapten. In de turbulente jaren die tot de Amerikaanse Revolutie leidden, vonden in Vermont verschillende daden van rebellie plaats die niet tegen de Britse Kroon, maar tegen de provincie New York waren gericht. De beroemde “Green Mountain Boys” van Vermont, een groep kolonisten uit New Hampshire die in 1770-71 door Ethan Allen waren georganiseerd, behoorden tot degenen die kolonisten in Vermont met landeigendomstitels uit New York lastigvielen en aanvielen. Deze schermutselingen hielden op toen het nieuws van de Revolutie het gebied bereikte. In 1775 veroverden Allen en andere Vermonters belangrijke Britse forten in het noorden, waaronder de forten Ticonderoga en Crown Point aan het meer van Champlain. De verspreiding van het nieuws over hun overwinningen was belangrijk, omdat het de andere kolonisten duidelijk maakte dat de Revolutie werkelijk een verenigde Amerikaanse zaak was.

Te midden van de veldslagen, debatten en congressen van de Revolutie organiseerde Vermont zichzelf als een onafhankelijke republiek en werd in 1791 als 14e staat tot de Unie toegelaten. Terwijl de bevolking van de staat in het volgende decennium bijna verdubbelde, ontwikkelden zich langzaam kleine zelfvoorzienende gemeenschappen, die voornamelijk bevolkt werden door mensen uit New York en andere staten in New England. De verbinding van de spoorwegen met Vermont in het midden van de 19e eeuw vergrootte de mogelijkheden voor export en import van goederen, informatie en mensen enorm. Met deze economische expansie kwam een grote, snelle groei voor veel van Vermonts kleine steden. Hoewel de meerderheid van de immigranten in Vermont in deze periode van Engelse afkomst was, kwam er voor het eerst ook een grote toevloed van niet-Engelssprekende mensen. De immigratie van duizenden geschoolde steenbewerkers uit Italië, op zoek naar kansen om hun vaardigheden te benutten, maakte de groei van de granietindustrie van Barre mogelijk. Het effect van hun aanwezigheid in de stad is te zien in de Socialist Hall en de Italian Baptist Church.

Vermont native, President Chester A. Arthur, 1881
Foto met dank aan de National Portrait Gallery, Smithsonian Institution, NPG.67.62

De welvaart die door de spoorweg werd bevorderd, duurde tot ver in de late 19e en vroege 20e eeuw. De industrieën, bedrijven, landbouw en bevolking van de staat bloeiden. Twee inwoners van Vermont, Chester A. Arthur en Calvin Coolidge, werden in deze periode president. Maar veranderingen in de economie van de 20e eeuw, die al vroeg in de eeuw begonnen, tastten de levensvatbaarheid van Vermont aan binnen een steeds meer concurrerende en globale markt. Vermont heeft in de laatste helft van de 20e eeuw veel veranderingen doorgemaakt. Toeristen hebben de natuurlijke schoonheid van de staat, de skipistes en het kleine stadskarakter ontdekt. Terwijl het toerisme in Vermont een hoge vlucht heeft genomen, hebben andere aspecten van de economie van Vermont, zoals de landbouw, de maalderij en de steengroeven, een daling doorgemaakt.

De historische plaatsen van Washington County vertellen specifieke verhalen van de geschiedenis van Vermont. Geografisch gezien ligt Washington County in het centrum van de staat, waar de hoofdstad Montpelier ligt, de meer industriële gemeenschap Barre, en vele kleine steden en dorpen verspreid langs de valleien van de Green Mountains. In deze regio heersen gematigde gemiddelde temperaturen, met in de zomer maximumtemperaturen van 80°, in de herfst en de lente maximumtemperaturen van 50° en minimumtemperaturen van 20° en 30°. Washington County ontvangt jaarlijks 40 inches regen en heeft de zwaarste sneeuwval van de staat, met een gemiddelde van tien voet per jaar. Deze hoeveelheid neerslag is altijd al een uitdaging geweest voor de Vermonters. Hoewel het het kortste groeiseizoen in Vermont heeft, minder dan vier maanden, was Washington County historisch gezien een op landbouw gebaseerde economie, aangevuld met talrijke kleine industrieën in de dorpen van het district. Veel van de sites op onze tour weerspiegelen dit aspect van de geschiedenis van het gebied, evenals de veranderingen die door de spoorweg, de verschillende industrieën die er ontwikkeld, en de bebouwde omgeving die was de achtergrond voor dit alles.