Free Press

Aquacultuur is de praktijk van het kweken van aquatische dieren en planten voor consumptie als voedsel. Het omvat het kweken, grootbrengen, oogsten en uiteindelijk op de markt brengen van deze gekweekte vis en schaal- en schelpdieren.

Aquacultuur is wijdverbreid over de hele wereld en wordt al een groot deel van de menselijke geschiedenis in een of andere vorm beoefend. Toch zijn er controversiële aspecten aan het kweken van zeevruchten die moeten worden aangepakt om ervoor te zorgen dat het duurzaam wordt beoefend.

Wat is aquacultuur?

Aquacultuur is het kweken en oogsten van planten en dieren in het water. Aquacultuur is een levensvatbare methode geworden voor de productie van vis, schaal- en schelpdieren, aangezien de vraag naar verse vis de natuurlijke populaties onder druk heeft gezet. De Global Aquaculture Alliance voorspelt dat de vraag naar eiwitten, waaronder zeevruchten, tegen 2050 met 52% zal toenemen. Deze stijgende vraag is het gevolg van de groeiende menselijke bevolking, en aquacultuur biedt een manier om het probleem aan te pakken.

In plaats van te vertrouwen op overbevissing, die het evenwicht van het mariene leven verstoort en het natuurlijke ecosysteem ontwricht, kan met aquacultuur aan de groeiende vraag worden voldaan terwijl het natuurlijke aquatische ecosysteem intact blijft.

• Alternatieve naam: gekweekte schaal- en schelpdieren

Hoe aquacultuur werkt

Aquacultuurpraktijken variëren afhankelijk van de locatie en het soort voedsel waar het om gaat. Vissen en andere aquatische organismen kunnen worden gekweekt in natuurlijke wateren, zoals vijvers, meren, moerassen (zoetwateraquacultuur) of in de oceaan (mariene aquacultuur). Aquacultuur kan ook worden bedreven in door de mens gemaakte bassins, die gewoonlijk in viskwekerijen worden aangetroffen.

De praktijk van het kweken van zeevruchten in een gecontroleerde omgeving wordt al duizenden jaren beoefend. Het werd gebruikt door de inheemse bevolking van Australië en binnen het Romeinse Rijk. Aquacultuurpraktijken in China tijdens de Tang Dynastie leidden tot een mutatie die de goudvis creëerde, nu een alomtegenwoordig huisdier.

In de moderne tijd is aquacultuur een van de snelst groeiende voedselproductiesectoren in de wereld. De natuurvisserij kent beperkingen aan het aantal vissen dat kan worden gevangen en is slechts gedurende bepaalde maanden van het jaar beschikbaar. Als alternatief kan de aquacultuur zorgen voor grote en constante hoeveelheden vis en zeevruchten. De toevoeging van aquacultuurbestanden zoals zalm en oesters op de markt heeft geholpen om aan de huidige vraag naar zeevruchten te voldoen.

Voordelen van Aquacultuur

Aquacultuur biedt veel voordelen voor de wereldeconomie. Zoals eerder vermeld, is het vermogen om gelijke tred te houden met de groeiende vraag naar eiwitten om de menselijke bevolking te voeden, bijzonder belangrijk. Dit vermindert de druk op de aquatische fauna en het omringende ecosysteem. Het opent ook mogelijkheden voor lokale economieën om de handel te laten groeien door de invoer te verminderen, de uitvoer te verhogen, en duizenden banen te verschaffen.

Banen in de aquacultuur

Er zijn verschillende carrièremogelijkheden binnen de aquacultuur, en de meeste, maar niet alle, vereisen een graad of geavanceerde opleiding. Aquaculturisten kunnen werk vinden bij staats- en federale overheidsinstanties, op viskwekerijen, en binnen de academische wereld. Opleiding op de werkplek is de belangrijkste vereiste om een aquacultuurkweker te zijn.

De volgende stap zou een aquacultuurmanager zijn. Tot de verantwoordelijkheden van deze baan behoren het toezicht houden op de viskwekerij of -faciliteit, toezicht houden op het personeel, en de gebruikelijke managementtaken zoals het bijhouden van de inventaris en de inkomsten.

Voor onderzoeksgerichte aquacultuurfuncties, zoals biologische technici, die experimenten uitvoeren, is meestal een bachelordiploma in de biologie of een aanverwant gebied vereist.

Wildbiologen en zoölogen maken ook deel uit van de aquacultuurberoepsbevolking en bestuderen dieren in zowel natuurlijke als gecontroleerde onderzoeksomgevingen. Voor dit soort banen heb je minstens een bachelordiploma in biologie of een aanverwant gebied nodig, en voor functies op hoog niveau kan een gevorderd diploma vereist zijn.

Zorgen over aquacultuur

Er zijn gedocumenteerde problemen in verband met aquacultuur, waarvan de meest opvallende de watervervuiling is. Dit komt door sterk geconcentreerde hoeveelheden afval van vissen, waaronder chemicaliën en antibiotica. Deze vormen een bedreiging voor de natuurlijke vispopulatie omdat het afval in hun natuurlijke habitat terechtkomt en daar zuurstof kan uitputten en ziekten kan veroorzaken. Antibiotica die in de voedselvoorziening terechtkomen, kunnen ook bijdragen tot antibioticaresistentie bij de menselijke bevolking.

Omgaan met de problemen

Dit zijn ernstige problemen, en de overheid en de industrie moeten deze blijven aanpakken om ervoor te zorgen dat er veilige praktijken zijn. Vis en schaaldieren kunnen worden gekweekt met methoden die niet schadelijk zijn voor het milieu, en dat helpt om aan de groeiende vraag naar zeevruchten te voldoen door de wilde oogsten aan te vullen. De afvalverwerking is sterk verbeterd en ook het gebruik van antibiotica is sinds de begindagen van de Amerikaanse aquacultuursector drastisch gedaald.

Uit studies van de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) blijkt dat, dankzij voortdurende verbeteringen, aquacultuurpraktijken over het algemeen een laag risico voor het milieu inhouden, met de meeste impact lokaal en tijdelijk. In sommige gevallen kan aquacultuur het milieu ten goede komen. Wanneer filtervoedende schelpdieren, zoals oesters, in situ worden gekweekt, kan bijvoorbeeld de waterkwaliteit in vijvers en meren verbeteren.