Eén van de vier van Greensboro 60 jaar na historische sit-in uitgelicht in documentaire

Feb. 1 februari begint de maand van de zwarte geschiedenis, maar het is ook 60 jaar geleden dat vier Afro-Amerikaanse studenten van de North Carolina A-state University in een gesegregeerd Woolworth’s-lunchtentje in Greensboro zijn gaan zitten.

De studenten, Joseph McNeil, Franklin McCain, Ezell Blair en David Richmond stonden bekend als de Greensboro Four. Zij waren niet de eersten die dergelijke sit-ins hielden, maar toen zij bijna zes maanden lang moedig bij Woolworths bleven, verspreidde hun actie zich over het hele land, waardoor vooral jongeren in studentensteden op verandering aandrongen. Het Student Non-Violent Coordinating Committee, SNCC, werd kort na het begin van de Greensboro sit-ins opgericht in Raleigh aan de Shaw University.

Heden ten dage is het Greensboro Woolworth de thuisbasis van het International Civil Rights Center and Museum. WBTV verslaggever Steve Crump was er bij de opening en heeft nu een documentaire gemaakt over een van de Greensboro Four — McCain — die in Charlotte woonde. In dit interview praat WFAE “All Things Considered” presentatrice Gwendolyn Glenn met Crump over de documentaire en waarom hij ervoor koos om zich op McCain te richten.

De enige foto die is genomen van de eerste dag van zes maanden sit-ins door North Carolina A&T-studenten in hun succesvolle poging om een Woolworth-lunchtrommel te desegregeren, 60 jaar geleden.

Steve Crump: Een deel hiervan is een beetje een herhaling en omdat de nadruk ligt op Franklin McCain en ik hem in de loop der jaren veel heb geïnterviewd en er veel materiaal was dat op de knip belandde, hebben we dat maar weer eens opgepakt. De week na de Greensboro sit-ins kwamen studenten van de Johnson C. Smith University, onder leiding van wijlen Charles Jones, ook in actie. Waarom heb je ervoor gekozen om je alleen op McCain te richten? De meeste documentaires richten zich op alle vier: Frank, zoals ik hem noem, woonde in Charlotte. We waren goede vrienden en veel mensen zagen hem als de architect van wat er in Greensboro gebeurde. En hij had een geweldig verhaal.

Glenn: Vertel me meer over hem.

Crump: Frank was een zakenman, werkte voor Celanese met een graad in chemie. Hij was een geliefde vader en grootvader, en ondanks waar hij was in deze verbazingwekkende bijdrage aan de geschiedenis, was hij een gewone jongen.

Glenn: Hier is wat McCain zei, afkomstig uit de documentaire over hoe hij zich voelde op de historische Greensboro sit-in.

“Ik had een gevoel van waardigheid, een gevoel van waarde en mannelijkheid in een mate die ik nog nooit in mijn leven had gevoeld,” zei hij. “Het was overweldigend en ik had echt het gevoel dat als het leven op dat moment zou eindigen, ik helemaal niet bedrogen zou zijn geweest.”

Crump: Frank gaf niet op nadat de lunchtrommels in Greensboro waren gedesegregeerd. Hij was bij de March on Washington en samen met zijn vrouw, een afgestudeerde van Bennett College – de vrouwen van Bennett deden ook mee met de studenten van North Carolina A&T – maakten ze zich jarenlang sterk voor het NAACP Legal Defense Fund onder leiding van Thurgood Marshall en later voor Julius Chambers, de advocaat van Charlotte voor burgerrechten.

Het andere van Franklin, in termen van de ernst van wat hij had gedaan: Ik was in het Newseum en zijn foto was daar, maar in het nieuwe Afro-Amerikaanse Museum, was ik in de cafetaria daar en wat zie ik op de muur? Een muurschildering van Frank McCain en de Greensboro Four. En er waren artefacten van dingen die uit Greensboro kwamen als onderdeel van een eerbetoon.

Credit Steve Crump
/

WBTV verslaggever Steve Crump.

Glenn: De Woolworth is nu het Internationaal Burgerrechten Museum.

Crump: En het is een meeslepend en meeslepend museum. Je hebt niet alleen de lunchroom en aparte waterfonteinen, maar ze hebben ook uitstekend werk verricht door het verleden te herscheppen.

Glenn: Ik vind het geweldig hoe ze alle artefacten van de lunchroom hebben — borden, alles — en de beelden achter de toonbank en de video laten je denken dat je er bent.

Crump: Ja. In het interview met Franklin McCain, beschrijft hij dat het museum zijn geweten is. Hij zegt dat hij een morele verplichting voelt als gevolg van waar dat museum voor staat en vertegenwoordigt. Franklin overleed in 2014 en ik had de eer om een van zijn dragers te zijn en op die begrafenis in Friendship Missionary Baptist Church waren er veel sprekers, waaronder de Rev. Jesse Jackson.

Crump’s documentaire “Franklin McCain: Flashbacks and Observations of a Civil Rights Trailblazer” zal worden vertoond tijdens een gratis vertoning op 5 februari in het Harvey B. Gantt Center for African American Arts and Culture. Het zal worden uitgezonden op 21 februari op WBTV en 22 februari op Bounce TV.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.