JUST hours before they started murdering the babies, Leslie Wagner-Wilson strapped her three-year-old son to her back and run into the jungle.
Byli wyczerpani, pozbawieni pożywienia i znosili udawane oblężenia i próby samobójcze przywódcy sekty mesjańskiej Jima Jonesa.
Żona szefa ochrony Jonesa, Wagner-Wilson, ryzykowała jeszcze więcej, aby uciec niezauważona z „utopii”, która stała się uzbrojonym obozowiskiem kierowanym przez szaleńca.
Nie wiedzieli, że to będzie dzień, w którym Jim Jones dokona prawdziwego „samobójstwa” swojej grupy, które w rzeczywistości było masowym morderstwem.
To był 18 listopada 1978 roku.
W sumie 918 członków Jones Peoples Temple w Gujanie zginie, ponad 300 z nich to dzieci, w największym rytualnym masowym samobójstwie w historii.
Ale 11 defektorów wymykających się tego ranka z Jonestown wiedziało, że biegną po swoje życie.
Przez 50 km przez podszycie tak gęste, że ledwo widzieli przed sobą, biegli, syn Wagnera-Wilsona Jakari w prowizorycznym papoose z pościeli.
„Byłem tak przerażony, że się trząsłem”, wspominał później. „Czekałem na wystrzał i kulę i mnie spadającego. Nie spodziewałem się, że będę żył dłużej niż do 22 roku życia.”
Powracając do Jonestown, Tim Carter był o kilka godzin od zobaczenia niewyobrażalnego: jego żona Gloria i syn Malcolm w stanie śmierci z powodu zatrucia cyjankiem.
Weteran z Wietnamu był nierozerwalnie wpleciony w hierarchię Jima Jonesa.
Jego siostra, Terry Carter Jones była żoną adoptowanego syna przywódcy sekty, Lwa, i matką wnuka Jima Jonesa, Chaeoke.
Oni również wszyscy zginęliby z rozkazu Jima Jonesa.
Wieczorem poprzedniego roku do Jonestown wpuszczono grupę dochodzeniową prowadzoną przez kalifornijskiego kongresmena Leo Ryana, co skłoniło członków sekty do potajemnego zasygnalizowania, że chcą odejść.
Niestabilny Jim Jones dowiedział się o notatce upuszczonej przez wyznawcę Vernona Gosneya, którego wątpliwości co do Jonestown zaczęły się po jego przybyciu z młodym synem, Markiem.
Jones, który był marksistą i tajnym ateistą, był uzależniony od leków na receptę i coraz bardziej maniakalny.
Rewelacje o „zdradzie” całkowicie go zdruzgotały; jako dziecko czcił śmierć i ubóstwiał Adolfa Hitlera, podziwiając pokręcony sadyzm niemieckiego przywódcy i jego ostateczne samobójstwo.
Nieco ponad rok wcześniej, śledztwa mediów w sprawie nadużyć, szantażu i tyranii przekonały Jonesa do ucieczki z Kalifornii do Gujany, zwołując tysiąc zwolenników do dżungli.
Tim Carter ujawni później, że broń i narkotyki były rutynowo przemycane wewnątrz paczek z żywnością do komuny.
Kiedy Leo Ryan i jego grupa, w tym reporterzy gazet i telewizji, opuścili Jonestown wraz z 15 członkami komuny na lotnisko w Port Kaituma, scena była już ustawiona.
„Jones przygotował wszystkie elementy do ostatniego aktu autodestrukcji”, napisał później Tim Reiterman, reporter San Francisco Examiner.
Jones wysłał grupę uzbrojonych popleczników do Port Kaituma.
Wśród nich był mąż Leslie Wagner-Wilson, Joe, na pace przyczepy traktorowej z płaską skrzynią ładunkową, który strzałami wyłapywał uciekinierów, reporterów i kongresmena Ryana.
Ryan został postrzelony w głowę, aby go wykończyć, a Vernon Gosney został trzykrotnie postrzelony w brzuch przez lojalistę Jonesa udającego defektora.
Tim Carter został uratowany przez rozkaz Jonesa dla niego, jego brata Michaela i zwolennika Jonesa Michaela Prokesa, aby uciec z trzema walizkami zawierającymi 1.6 milionów dolarów w gotówce i złocie.
Mężczyźni zostali uzbrojeni i kazano im zanieść pieniądze, w plastikowo owiniętych banknotach $100 i jednouncjowych złotych waflach, do ambasady sowieckiej w stolicy Gujany, Georgetown.
Zostali wezwani do pawilonu, gdzie Grape Flavor-Aid był już zmieszany z cyjankiem w wiadrach.
Carter podsłuchał rozmowę Jonesa z jego najlepszą doradczynią i kochanką, Marią Katsaris, która powiedziała Jonesowi, że „towar” jest „gotowy, ale jest strasznie gorzki”.
Jones odpowiedział: „Czy nie możemy sprawić, żeby był mniej gorzki?”.
Strzelcy wrócili z lotniska w Port Kaituma i poinformowali, że Leo Ryan i inni zostali zastrzeleni.
W pawilonie komuny, siedząc na „tronie” wśród tłumu wyznawców, Jim Jones użył zastrzelenia Ryana jako spustu do masowego spożycia trucizny, mówiąc, że „nie ma nadziei, nie ma przyszłości”.
Jones zwołał wszystkich swoich zwolenników do pawilonu, gdzie ogłosił: „Kongresmen został zamordowany! … Proszę, weźcie lekarstwa, zanim będzie za późno. … Nie bójcie się umrzeć.”
Jego pieszczoty i samozachowawcze zachęcanie zwolenników, otoczonych uzbrojonymi strażnikami, do wypicia trucizny można usłyszeć na niesławnej „taśmie śmierci” audio z masakry.
Gdy napój nasycony cyjankiem potasu został przedstawiony, Jones chciał, aby dzieci poszły pierwsze, przypieczętowując los wszystkich, ponieważ rodzice i starsi nie mieliby powodu, aby żyć.
Jak Reiterman napisał w swojej książce, Raven: The Untold Story of the Rev. Jim Jones and His People, Jones „wydał rozkaz, aby najpierw zabić dzieci, przypieczętowując los wszystkich”.
W próbie uratowania syna i żony, Tim Carter zaproponował, aby udawać się z rodziną jako dezerterzy i udać się do San Francisco, aby zabić byłego członka Peoples Temple, który zwrócił się przeciwko Jonesowi.
Przywódca sekty zwrócił się chłodno do Cartera i powiedział: „Czy zajmiesz się (zabijesz) najpierw swojego syna, zanim pojedziesz?”
Ogłupiony Carter potrząsnął głową.
Z bratem i Michaelem Prokesem udał się do osobistej chaty Jonesa, aby odebrać trzy walizki. Kiedy wrócił do pawilonu, zobaczył własnego 15-miesięcznego syna Malcolma i żonę Glorię otrutych cyjankiem.
„A oto Sharon Cobb pielęgniarka pediatryczna, ze strzykawką w ustach Malcolma” – wspominał Carter.
„Malcolm był martwy, jego małe usta pokryte pianą, co dzieje się z arszenikiem i cyjankiem, ponieważ pieni się w ustach”, Carter później powiedział CNN, mówiąc, że trzymał swoją żonę, gdy umierała.
„Objąłem Glorię ramionami, gdy trzymała Malcolma i po prostu szlochałem, 'Tak bardzo cię kocham. Tak bardzo cię kocham.”
„Zaczęła drgać …” Carter powiedział The Chicago Tribune kilka dni po tragedii.
„I wtedy uciekłem … biegłem tak szybko, jak tylko mogłem.”
Wysłany z walizkami, tej nocy „chciał się zabić … ale miałem głos mówiący: 'Nie możesz umrzeć. Musisz żyć’.”
Przy uzbrojonych strażnikach otaczających wszystkich i przy dzieciach płaczących i krzyczących, członkowie personelu medycznego ze strzykawkami wstrzykiwali truciznę do gardeł małych dzieci.
Jednym z tych dzieci był Mark, pięcioletni syn Vernona Gosneya.
Matka Marka, Cheryl Wilson, była Afroamerykanką, a ona i Gosney borykali się z dyskryminacją jako para międzyrasowa.
Kiedy Mark się urodził, Cheryl została pozbawiona mózgu na skutek przedawkowania środków znieczulających podczas cesarskiego porodu.
Gosney przeprowadził się do Jonestown z synem i natychmiast tego pożałował, ale wierzył, że Mark będzie bezpieczny, gdy opuści komunę w uciekającej partii Leo Ryana.
Leslie Wagner-Wilson i jej 10 współczłonków Świątyni uciekających z Jonestown zabrali ze sobą Flavor-Aid zmieszany z Valium, aby utrzymać dzieci w spokoju.
„Biegliśmy dla naszego życia, bo gdybyśmy zostali złapani, chcielibyśmy być martwi, ponieważ dyscyplina byłaby intensywna,” Wagner-Wilson powiedziała później CNN.
„Musimy poruszać się szybko, pomyślałam. Gdy tylko stwierdzą, że nas brakuje, rozpoczną poszukiwania”. „Zaczęliśmy iść głębiej w dżunglę, a nasz lider, Richard Clark, zgubił drogę.”
Wagner-Wilson powiedział, że byli blisko bramy frontowej gminy i, co niepokojące, mogli usłyszeć
rozmowę strażników.
Utrzymali dzieci w milczeniu i w końcu ruszyli bezszelestnie.
Kiedy Richard Clark zasugerował, żeby pojechali do Port Kaituma, Wagner-Wilson powiedziała, że to za blisko, chociaż partia była zupełnie nieświadoma strzelaniny odbywającej się na lądowisku.
Powiedziała Clarkowi, że pojedzie do Matthews Ridge, 50 km dalej, a jeśli jej mąż ją dogoni i zastrzeli, żeby „wydostać moje dziecko”.
Ten artykuł zawiera elementy, które są dostępne tylko w wersji internetowej
Take me there
Grupa poruszała się wzdłuż torów kolejowych i znalazła drogi, a na pewnym etapie Wagner-Wilson musiała czołgać się na rękach i kolanach przez most kolejowy z powodu swojego lęku wysokości.
Kiedy dotarli do miasteczka Matthews Ridge, kapitan policji wyciągnął na nich broń i przeszukał ich.
„Powiedzieliśmy mu, że uciekliśmy z Jonestown i chcieliśmy zadzwonić do ambasady amerykańskiej”, powiedziała Wagner-Wilson.
„Zapytał nas, czy wiemy o strzelaninach w Port Kaituma. 'Jakie strzelaniny?’ odpowiedzieliśmy.”
„Wyjaśnił, że dostał raport, że ludzie zostali zastrzeleni na lądowisku.”
Wilson, która straciła matkę, brata, siostrę i męża w tamtą sobotę, będzie trawiona przez poczucie winy ocalałego.
Leslie Wagner-Wilson dowiedziała się później, że jej matka, siostra, brat i mąż Joe byli wszyscy martwi wśród masy ciał wokół wiader z cyjankiem w Jonestown.
Tim Carter, jego brat Michael i Michael Prokes odbyli pieszą wędrówkę do Port Kaituma.
Potykając się przez pole bananów w czarną jak smoła noc, zakopali część gotówki i porzucili walizki, zanim policja z Port Kaituma ich aresztowała.
Później zostali oskarżeni o współudział w apokaliptycznym planie Jima Jonesa, zanim zostali oczyszczeni z winy, ale Michael Prokes odebrał sobie życie.
Dwa dni później Carter wrócił do Jonestown, aby pomóc zidentyfikować ciała.
„Przechodząc przez pawilon, zidentyfikowałem ciała, które mogłem. Widziałem ślady po zastrzykach w ramionach ludzi,” powiedział CNN.
„Widziałem jeden z tyłu czyjejś głowy. Widziałem je na … czyjejś szyi.
„Było dla mnie naprawdę oczywiste, że ludzie zostali po prostu zamordowani, przytrzymani i wstrzyknięci, ci, którzy nie chcieli pić trucizny.”
Do dziś Carter żyje z traumą końca Jonestown.
„Ktoś próbował nas zabić. I moja rodzina również została zabita. Nie potrafię opisać agonii, terroru i horroru tego, co to było.”
„Zamordował moją żonę i mojego syna, moją siostrę, siostrzenicę, bratanka, szwagra, szwagierkę. Tak właśnie czuję się z Jimem Jonesem” – powiedział Tim Carter.
Po tym, jak dowiedział się o śmierci syna w Jonestown, podczas rekonwalescencji z ran postrzałowych w szpitalu, Vernon Gosney przeniósł się na Hawaje, aby się „wyleczyć”.
Został policjantem w Maui, ale jego decyzja o pozostawieniu syna Marka w Jonestown jest czymś, o czym myśli „każdego dnia”.
Leslie Wagner-Wilson cierpiała z powodu poczucia winy ocalałego i dwa lata po Jonestown rozważała strzelenie sobie w głowę.
Nie zrobiła tego ze względu na swojego syna Jakari, a potem miała jeszcze dwoje dzieci, dwa małżeństwa i walkę z uzależnieniem od narkotyków.
„Modlę się, aby moja rodzina nie myślała, że ich zostawiłam”, powiedziała. „Nie ma dnia, żebym o tym nie myślała.”
Jakari Wilson dalej prowadził niespokojne życie, był więziony jako nieletni i ponownie jako dorosły.
Określił swoją matkę jako swojego „superbohatera” za to, że przeniosła go w bezpieczne miejsce z Jonestown, a następnie za to, że nie opuściła go po każdym wyroku więzienia, który odsiadywał za przestępstwa z użyciem przemocy.
Jakari odsiaduje teraz wyrok dożywocia za usiłowanie zabójstwa i posiadanie nielegalnej broni palnej.
Jeszcze 36 z ponad 900 członków Peoples Temple, którzy rozpoczęli tamtego listopadowego dnia w Jonestown w Gujanie, dożyje, aby opowiedzieć swoją historię.
.