W leczeniu PSH stosuje się różne metody. Leki są stosowane w celu zakończenia epizodów lub zapobiegania ich wystąpieniu. Badano również hiperbaryczną terapię tlenową. Stosowano również inne metody leczenia, ale ich skuteczność jest oceniana indywidualnie dla każdego przypadku. Nie opracowano skutecznych metod leczenia z jakościowymi wynikami lub skutecznością dla szerszego zakresu pacjentów.
LekiEdit
Dwa najczęstsze leki stosowane w leczeniu napadowej nadczynności współczulnej to siarczan morfiny i beta-blokery. Morfina jest pomocna w powstrzymywaniu epizodów, które zaczęły się pojawiać. Beta-blokery są pomocne w zapobieganiu występowaniu „burz współczulnych”. Inne leki, które były stosowane i w niektórych przypadkach okazały się pomocne to agoniści dopaminy, inne różne opiaty, benzodiazepiny, klonidyna i baklofen. Chlorpromazyna i haloperidol, antagoniści dopaminy, w niektórych przypadkach pogarszały objawy PSH. Leki te są obecnie stosowane w leczeniu; dokładne drogi działania nie są znane, a ich przydatność w szerokim zakresie jest spekulatywna.
MorfinaEdit
Morfina okazała się skuteczna w przerywaniu epizodów; czasami jest to jedyny lek, który może zwalczyć odpowiedź współczulną. Morfina pomaga obniżyć częstość oddechów i nadciśnienie. Jest ona podawana w dawkach od dwóch miligramów do ośmiu miligramów, ale może być podawana do dwudziestu miligramów. Nudności i wymioty są częstymi skutkami ubocznymi. Odstawienie leku jest czasami obserwowane u pacjentów.
Beta-blokeryEdit
Nieselektywne beta-blokery są najbardziej skuteczne w zmniejszaniu częstości i nasilenia epizodów PSH. Pomagają one zmniejszyć działanie krążących katecholamin i obniżyć tempo metabolizmu, które jest wysokie u pacjentów podczas epizodów PSH. Beta-blokery pomagają również w zmniejszeniu gorączki, diaforezy, a w niektórych przypadkach dystonii. Propanolol jest często podawanym beta-blokerem ze względu na to, że stosunkowo dobrze przenika przez barierę krew-mózg. Zazwyczaj jest on podawany w dawkach od dwudziestu miligramów do sześćdziesięciu miligramów co cztery do sześciu godzin w leczeniu PSH.
InneEdit
Klonidyna jest agonistą receptora alfa, który pomaga zmniejszyć aktywność współczulną opuszczającą podwzgórze i zmniejsza ilość krążących katecholamin. Jest pomocna w obniżaniu ciśnienia krwi i częstości akcji serca, ale nie wykazuje dużego wpływu na inne objawy. Może również zwiększać hamowanie układu współczulnego w pniu mózgu. Bromokryptyna jest agonistą dopaminy, który pomaga obniżyć ciśnienie krwi. Jej efekty są umiarkowane, ale nie są dobrze poznane. Baclofen jest agonistą GABA, który pomaga kontrolować skurcze mięśni, okazując się pomocny w leczeniu dystonii. Benzodiazepiny wiążą się z receptorami GABA i działają jako środki zwiotczające mięśnie. Benzodiazepiny zwalczają również wysokie ciśnienie krwi i częstość oddechów; są one jednak związane z jaskrą, co jest dość poważnym skutkiem ubocznym. Gabapentyna hamuje uwalnianie neuroprzekaźników w rogu grzbietowym rdzenia kręgowego i różnych obszarach ośrodkowego układu nerwowego. Pomaga ona w leczeniu łagodnych objawów i może być tolerowana przez dłuższy czas w porównaniu z innymi metodami leczenia farmakologicznego. Dantrolen pomaga zwalczać dystonię i gorączkę poprzez wpływ na cykle skurczu i rozkurczu mięśni. Hamuje on uwalnianie wapnia z retikulum sarkoplazmatycznego, hamując skurcz mięśni. Powoduje zmniejszenie oddychania, ale może być bardzo niebezpieczny dla wątroby. Ponownie, te zabiegi są rozpatrywane indywidualnie i dobrze leczą objawy. Nie leczą one zespołu jako całości lub zapobiegawczo. Skuteczność różni się w zależności od pacjenta, tak jak objawy.
.