Głównym zagrożeniem środowiskowym związanym z odpadami biodegradowalnymi jest powstawanie gazów składowiskowych. Gaz składowiskowy (LFG) powstaje w wyniku degradacji frakcji odpadów biodegradowalnych, a wpływ na niego ma skład fizykochemiczny odpadów oraz zmienne środowiskowe. Badania wykazały, że rzeczywiste tempo wytwarzania gazu na składowisku jest funkcją składu odpadów (zawartość organiczna), wieku (lub czasu od umieszczenia na składowisku), zmiennych klimatycznych, zawartości wilgoci, wielkości cząstek, zagęszczenia i zdolności buforowania. LFG składa się głównie z dwutlenku węgla (CO2), metanu (CH4) i licznych składników śladowych. Metan jest drugim najważniejszym antropogenicznym gazem cieplarnianym po CO2 i jest odpowiedzialny za około 40% globalnego ocieplenia w ciągu ostatnich 150 lat. Ponadto, w ciągu ostatnich 25 lat globalne antropogeniczne emisje metanu przekroczyły emisje ze źródeł naturalnych. Emisje ze składowisk odpadów stanowią 30% całkowitych antropogenicznych emisji metanu w Europie, 34% w USA i 10% antropogenicznych emisji metanu na całym świecie. Emisje gazu wysypiskowego są jednym z największych antropogenicznych źródeł metanu, zwłaszcza z powodu odpadów żywnościowych. W skali globalnej, gdyby odpady żywnościowe mogły być traktowane jako odrębne państwo, byłyby trzecim największym emitentem gazów cieplarnianych, za Chinami i Stanami Zjednoczonymi. Ważne stało się ograniczenie emisji związanych z odpadami żywnościowymi poprzez rozróżnienie pomiędzy odpadami powstającymi na dwóch różnych etapach systemu żywnościowego: odpady przedprodukcyjne (pochodzące z produkcji, przetwarzania, dystrybucji i sprzedaży detalicznej żywności) oraz odpady konsumenckie (powstające w gospodarstwach domowych, po dokonaniu zakupu). Wprowadzono również rozróżnienie pomiędzy dwoma różnymi rodzajami emisji: emisjami wbudowanymi (generowanymi podczas produkcji żywności, która jest marnowana) oraz usuwaniem odpadów (pochodzącymi z procesów usuwania odpadów żywnościowych).
.