Istnieje 5 etapów rozwoju, przez które dziecko musi przejść, zanim będzie mogło z powodzeniem używać dojrzałego uchwytu trójnożnego. Dziecko musi przejść przez każdy z etapów, a wraz ze wzrostem siły i mobilności ręki, ramienia i barku, wzrasta jego zdolność do przejścia do kolejnego etapu rozwoju chwytu.
Etap 1. Palmer-supinate grasp
Trzyma kredkę/ołówek w pięści (cała ręka) jak sztylet. Do znakowania używają ruchów całego ramienia od barku. Ze względu na ten ruch całego ramienia preferują pracę na pionowej powierzchni.
Etap 2. Palmer lub chwyt cyfrowo-pronacyjny
Trzyma kredkę/ołówek dłonią skierowaną w dół w kierunku papieru. Kredka/ołówek jest trzymana przez wszystkie palce i kciuk. Ruch pochodzi z ramienia i łokcia. Ponownie, ze względu na sposób poruszania ramieniem, preferowana jest pionowa powierzchnia.
Etap 3. Uchwyt z czterema palcami i kciukiem
Utrzymuje kredkę/ołówek pomiędzy kciukiem i czterema palcami z kredką/ołówkiem prawie pionowo w prawym górnym rogu. Ruch pochodzi z łokcia i nadgarstka.
Etap 4. Statyczny chwyt czworonożny lub trójnożny
Utrzymuje ołówek prawie w prawidłowej pozycji, jednak przestrzeń między palcami jest węższa niż w przypadku dojrzałego chwytu trójnożnego. Oznacza to, że ruch pochodzi z nadgarstka i dużych ruchów palców.
Stopień 5. Dojrzały/dynamiczny chwyt trójnożny
Tradycyjnie uważa się, że jest to najbardziej odpowiedni chwyt ołówka do pisania ręcznego. Trzymanie ołówka pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym z ołówkiem opartym na palcu środkowym. Palec serdeczny i mały są delikatnie zakrzywione do wewnątrz. Daje to otwartą, szeroką przestrzeń, co oznacza, że ruch pochodzi z palców.