Badania cech przywódców
Ralph Stogdill, będąc na wydziale w The Ohio State University, był pionierem naszych współczesnych (koniec XX wieku) badań nad przywództwem.
Uczeni przyjmujący podejście oparte na cechach próbowali zidentyfikować cechy fizjologiczne (wygląd, wzrost i waga), demograficzne (wiek, wykształcenie i pochodzenie społeczno-ekonomiczne), osobowościowe (dominacja, pewność siebie i agresywność), intelektualne (inteligencja, stanowczość, osąd i wiedza), zadaniowe (dążenie do osiągnięć, inicjatywa i wytrwałość) i społeczne (towarzyskość i kooperatywność) z pojawieniem się lidera i jego skutecznością. Po dokonaniu przeglądu kilkuset badań nad cechami przywódców, Stogdill w 1974 roku opisał skutecznego lidera w następujący sposób:
Lider charakteryzuje się silnym dążeniem do odpowiedzialności i realizacji zadań, wigorem i wytrwałością w dążeniu do osiągnięcia celów, przedsiębiorczością i oryginalnością w rozwiązywaniu problemów, dążeniem do przejawiania inicjatywy w sytuacjach społecznych, pewnością siebie i poczuciem tożsamości osobistej, gotowością do przyjęcia konsekwencji decyzji i działań, gotowością do absorbowania stresu interpersonalnego, gotowością do tolerowania frustracji i opóźnień, zdolnością do wpływania na zachowania innych osób oraz zdolnością do strukturyzowania systemów interakcji społecznych pod kątem wyznaczonego celu.
Ostatnie trzy dekady XX wieku były świadkiem ciągłych badań nad związkiem pomiędzy cechami a zarówno pojawieniem się lidera, jak i jego skutecznością. Edwin Locke z University of Maryland i wielu jego współpracowników, w swoim ostatnim przeglądzie badań nad cechami, zauważyli, że skuteczni liderzy posiadają zestaw podstawowych cech, które różnią się od cech innych ludzi.
Chociaż te podstawowe cechy nie decydują wyłącznie o tym, czy dana osoba będzie liderem – lub skutecznym liderem – są one postrzegane jako warunki wstępne, które obdarzają ludzi potencjałem przywódczym. Wśród zidentyfikowanych podstawowych cech znajdują się:
- Motywacja – wysoki poziom wysiłku, w tym silne pragnienie osiągnięć, jak również wysoki poziom ambicji, energii, wytrwałości i inicjatywy
- Motywacja przywódcza – intensywne pragnienie przewodzenia innym
- Szczerość i uczciwość – przywiązanie do prawdy (nie oszukiwanie), gdzie słowo i czyn odpowiadają słowu
- Pewność siebie – pewność w siebie, swoje pomysły, i swoich możliwości
- Zdolności poznawcze – zdolności koncepcyjne, umiejętność właściwego osądu, silne zdolności analityczne, zdolność myślenia strategicznego i wielowymiarowego
- Wiedza o biznesie – wysoki stopień zrozumienia firmy, branży i kwestii technicznych
- Inne cechy – charyzma, kreatywność/oryginalność i elastyczność/adaptacyjność
Kirkpatrick & Locke. 1991. Najlepsi menedżerowie: What it takes. 2000 (Jan. 10). Business Week, 158.
Podczas gdy liderzy mogą być „ludźmi z odpowiednimi cechami”, skuteczne przywództwo wymaga czegoś więcej niż tylko posiadania odpowiedniego zestawu motywów i cech. Wiedza, umiejętności, zdolności, wizja, strategia i skuteczna realizacja wizji są niezbędne, aby osoba, która ma „odpowiednie cechy”, mogła zrealizować swój potencjał przywódczy.
Według Locke’a, osoby obdarzone tymi cechami angażują się w zachowania, które są związane z przywództwem. Jako naśladowcy, ludzie są przyciągani i skłonni podążać za osobami, które wykazują się, na przykład, uczciwością i prawością, pewnością siebie i motywacją do przewodzenia.
Psychologowie osobowości przypominają nam, że zachowanie jest wynikiem interakcji pomiędzy osobą a sytuacją – czyli Zachowanie = f . Do tego psycholog Walter Mischel dodaje ważną obserwację, że osobowość ma tendencję do wyrażania się poprzez zachowanie jednostki w „słabych” sytuacjach i do bycia tłumioną w „silnych” sytuacjach.
Silna sytuacja jest jeden z silnymi behawioralnymi normami i regułami, silnymi zachętami, jasnymi oczekiwaniami, i nagrodami dla szczególnego zachowania. Nasz charakterystyka mechanistyczna organizacja z swój dobrze definiować hierarchia władza, praca, i standardowy operacyjny procedura egzemplifikuje silną sytuację. Organiczny system społeczny jest przykładem sytuacji słabej. Z perspektywy przywództwa, cechy danej osoby odgrywają większą rolę w zachowaniu lidera i ostatecznie w jego skuteczności, kiedy sytuacja pozwala na wyrażenie jego dyspozycji. Z perspektywy przywództwa cechy osoby odgrywają większą rolę w zachowaniu lidera i ostatecznie w jego skuteczności, gdy sytuacja pozwala na wyrażenie jego dyspozycji: Zgromadzone do tej pory dowody nie dają silnej podstawy do poparcia tezy, że liderzy się rodzą. Jednak badania bliźniąt przeprowadzone na Uniwersytecie Minnesota pozostawiają otwartą możliwość, że część odpowiedzi można znaleźć w naszych genach. Stwierdzono, że wiele cech osobowości i zainteresowań zawodowych (które mogą być związane z zainteresowaniem przyjęciem odpowiedzialności za innych i motywacją do przewodzenia) jest związanych z naszymi „dyspozycjami genetycznymi”, jak również z naszymi doświadczeniami życiowymi.
Każda podstawowa cecha zidentyfikowana ostatnio przez Locke’a i jego współpracowników wywodzi znaczną część swego istnienia z doświadczeń życiowych. Tak więc człowiek nie rodzi się z pewnością siebie. Wiara w siebie jest rozwijana, uczciwość i prawość są kwestią osobistego wyboru, motywacja do przewodzenia pochodzi z wnętrza jednostki i jest pod jej kontrolą, a wiedzę na temat biznesu można zdobyć. Choć zdolności poznawcze częściowo mają swoje źródło w genach, nadal należy je rozwijać. Wreszcie, popęd, jako cecha dyspozycyjna, również może mieć komponent genetyczny, ale i on może być stymulowany przez siebie i innych. Nie trzeba dodawać, że żadnego z tych składników nie nabywa się z dnia na dzień.
.