Im dalej w lewo znajduje się ćwiczenie na kontinuum, tym bardziej przewidywalna będzie reakcja. W miarę przesuwania się w prawo, reakcja wymagana do wykonania zadania staje się bardziej przypadkowa. Podczas projektowania ćwiczeń REAKTYWNYCH, trener może również manipulować szybkością reakcji potrzebnej do wykonania zadania i/lub złożonością zadania. Załóżmy, że chcemy wykonać ćwiczenie, którego zadaniem jest złapanie piłki tenisowej. Na skrajnej lewej stronie kontinuum i blisko osi X, zawodnik sam wyrzuci piłkę w powietrze, a następnie ją złapie. Jest to bardzo przewidywalne, ponieważ zawodnik wie, kiedy i gdzie rzuci piłkę, prędkość jest określona przez grawitację i jest stosunkowo wolna, a złożoność jest ograniczona – nie ma żadnych ograniczeń poza złapaniem piłki. Aby zwiększyć wyzwanie dla zawodnika, możemy przesunąć ćwiczenie w prawo i w górę na kontinuum, odbijając piłkę do zawodnika z pudełka z większą prędkością. Ćwiczenie stało się teraz bardziej losowe, ponieważ druga strona rzuca piłkę, a prędkość potrzebna do wykonania zadania wzrosła. Użycie piłki reakcyjnej (piłka, która nie jest kulista) zwiększa losowość w ćwiczeniu i przesuwa je jeszcze dalej w prawo. Wprowadzenie 2 piłek lub użycie mniejszej piłki są przykładami zwiększenia złożoności tego ćwiczenia, przesuwając je niżej na kontinuum.
IM DALEJ ĆWICZENIE LEŻY NA PRAWEJ STRONIE KONTYNUUM I/LUB IM DALEJ JEST OD X-AXIS, TYM BARDZIEJ JEST WYZWANIEM DLA ZAWODNIKA.
COGNITYWNE ĆWICZENIA RĘCZNOOCZNE mają na celu sprawdzenie, jak szybko sportowiec może podjąć właściwą DECYZJĘ, aby sprostać zadaniu, a następnie działać zgodnie z nią. Podczas opracowywania ćwiczeń KOGNITYWNYCH, możemy myśleć o nich jak o schemacie „JEŚLI TO, TO TAMTO”. Zawodnik interpretuje bodźce zawarte w ćwiczeniach i musi dokonać wyboru na podstawie danych wejściowych, aby wykonać zadanie. Ćwiczenia te w pewnym sensie symulują decyzje podejmowane w ułamku sekundy, które sportowcy muszą stale podejmować w sporcie. Ćwiczenia COGNITIVE są rozwijane poprzez wykorzystanie większej ilości opcji wyboru, ograniczenie czasu dostępnego na dokonanie wyboru lub poprzez zmianę zadania w oparciu o dostarczone informacje. W dziedzinie treningu siłowego i kondycyjnego istnieje nowa dziedzina, która opiera się na wyzwaniach poznawczych dla sportowców, zwana sprzężeniem percepcja-reakcja (Perception-Reaction Coupling). Sprowadza się to do tych samych procesów decyzyjnych, co ćwiczenia typu „ręka-oko”, ale na znacznie bardziej globalną skalę. Na potrzeby tego wpisu, trzymamy się ćwiczeń na koordynację ręka-oko w celu poprawy zdolności poznawczych. Stosując trening koordynacji ręka-oko u swojego zawodnika, używaj zarówno ćwiczeń REAKTYWNYCH, jak i KOGNITYWNYCH, aby stawiać przed nim wyzwania i wprowadzać pozytywne zmiany.