Przeglądając przedstawione wnioski, zgadzam się, że ustalenie polityki amortyzacji/kapitalizacji zgodnie z ustawodawstwem SK dotyczącym rachunkowości było błędem w stosowaniu amerykańskich GAAP.
Nie zgadzam się jednak, że odpis z tytułu utraty wartości jest odpowiednią korektą tego błędu.
W odniesieniu do konkretnej kwestii ulepszenia dzierżawy. Zgodnie z moim rozumieniem faktów, pierwotny okres leasingu, chociaż wyraźnie ustalony na 2 lata, był w rzeczywistości możliwy do przedłużenia.
ASC 840-10-35-6 stwierdza (podkreślenie dodane): Ulepszenia środków trwałych w leasingu operacyjnym, które zostały oddane do użytkowania znacznie później, a nie zostały przewidziane na początku lub blisko początku okresu leasingu, amortyzuje się przez krótszy z następujących okresów:
a. Okres użytkowania aktywów
b. Okresu, który obejmuje wymagane okresy leasingu i odnowienia, które uznaje się za racjonalnie zapewnione (w kontekście definicji okresu leasingu) w dniu nabycia ulepszeń będących przedmiotem leasingu.
Wynika z tego, że pierwotnie skapitalizowane ulepszenie powinno być amortyzowane przez okres dłuższy niż dwa lata. Podobnie, traktowanie pierwotnej umowy najmu z 2002 r. i późniejszej renegocjacji, która została rozpoczęta w 2010 r. i sfinalizowana w 2012 r., jako dwóch odrębnych i oddzielnych zdarzeń gospodarczych byłoby błędnym odczytaniem faktów i zbyt formalistyczną interpretacją wytycznych US GAAP.
Nie oznacza to, że zgadzam się z pierwotnym 20-letnim okresem amortyzacji stosowanym w przypadku pierwszego ulepszenia. As it was set per local legislation and not supported by the facts, it is not justifiable from a US GAAP perspective.
In other words, given the facts, the original improvement should have been amortized over approximately 10 years, after which a subsequent improvement was necessary to maintain the leasehold’s overall functionality.
This does not, however, suggest that impairing the aggregate improvement (both the amounts initially and subsequently capitalized) is appropriate.
Interstad, it suggests that:
1. błąd popełniony w 2002 r. powinien zostać skorygowany. 2. pierwotna i zmieniona umowa, biorąc pod uwagę, że obie dotyczą dokładnie tego samego fizycznego przedmiotu leasingu, powinny być traktowane jako jedna umowa plus modyfikacja.
Innymi słowy, biorąc pod uwagę, że Republika Słowacka nie jest krajem prawa zwyczajowego, a zawierane tam umowy nie są zgodne z amerykańskim Jednolitym Kodeksem Handlowym, przy stosowaniu wytycznych dotyczących amerykańskich GAAP odpowiednia jest pewna swoboda w interpretacji treści tych umów.
3. określić zarówno okres użytkowania drugiego ulepszenia, jak i oszacować okres, przez który umowa leasingu będzie faktycznie obowiązywać (zakładając dodatkowe przedłużenia).
4. amortyzować drugie ulepszenie przez krótszy z dwóch okresów.
Moim zdaniem, próba ukrycia pierwotnego błędu (i uniknięcia dokonania niezbędnych przekształceń) poprzez dokonanie jednorazowego odpisu z tytułu utraty wartości grozi przekształceniem jednego błędu w dwa błędy i należy jej unikać.

.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.