Trappend over een hobbelige weg in een wildreservaat in Zuid-Afrika, vliegen we over een onvoorziene kluit aarde. Samen met een paar andere dingen in de Land Rover vlieg ik uit mijn stoel en stoot mijn hoofd tegen het plafond. Mijn kaak klemt zich vast op mijn lip, die hevig begint te bloeden, en de auto wordt tot stilstand gebracht. Mijn moeder springt eruit en verzorgt mijn bebloede gezicht, terwijl mijn zus mijn haar tegenhoudt. Mijn vader begint zich te verontschuldigen.
Op de bergkam, zo’n 800 meter verderop, kijkt een mannetjes witte leeuw van bovenaf toe. “Kijk!” roept mijn vader.
Als we over de hobbelige weg waren blijven denderen, hadden we hem gemist. Met slechts 13 witte leeuwen die naar schatting nog in het wild leven en ongeveer 300 leeuwen in gevangenschap, hadden we veel geluk.
Met slechts 13 witte leeuwen die naar schatting nog in het wild leven en ongeveer 100 leeuwen in gevangenschap, hadden we veel geluk.
Sinds de witte leeuwen in 1938 door Europeanen in de Timbavati regio van Zuid-Afrika werden ontdekt, zijn ze meestal bejaagd of in kooien gestopt en gebruikt voor de fok. Hun witte vacht en doordringende blauwe ogen maken hen een zeldzaamheid. Hoewel ze endemisch zijn in de Timbavati-regio, zijn ze ook geïntroduceerd in andere delen van Zuid-Afrika, zoals Sanbona Wildlife Reserve (in de West-Kaap) en Pumba Private Game Reserve (in de Oost-Kaap). In maart van dit jaar haalde de geboorte van een witte leeuw uit een bruine leeuw in het Zuid-Afrikaanse Kruger National Park de voorpagina’s van de kranten over de hele wereld. (In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zijn witte leeuwen geen albino’s; bruine leeuwen kunnen drager zijn van het gen voor witte leeuwen). Degenen die getuige waren van het ijskoude witte welpje dat uit de bek van zijn moeder bungelde, hadden geluk. Het is bijna net zo ongewoon als het zien van een sneeuwluipaard.
De kans om witte leeuwen te zien wordt steeds kleiner. Ondanks dat ze op het punt van uitsterven staan, hebben ze nooit op de bedreigde lijst gestaan – en staan ze dat nog steeds niet – wat betekent dat ze weinig bescherming hebben tegen het jagen en het opsluiten in kooien. Organisaties zoals de Global White Lion Protection Trust, opgericht door natuurbeschermer Linda Tucker, hebben tot doel mensen voor te lichten en de leeuwen te beschermen (en voorzien in een sectie voor donaties). Maar zolang het bewustzijn niet wordt verspreid en wetten ongewijzigd blijven, zal het geluk van de witte leeuw blijven opraken.
Ik heb nog steeds een litteken boven mijn lip van die gamedrive. Telkens als ik er met mijn vinger overheen ga, word ik aan die dag herinnerd; aan het zien van die leeuw op de bergkam die naar ons staart, naar de onhandige mensen beneden, zich misschien afvragend hoe wij de overhand hebben gekregen in de cirkel van het leven. Wetende dat deze schepsels in zulk gevaar verkeren, misschien kunnen we die overhand nu voor iets goeds gebruiken. Want helaas, hun lot kan niet alleen aan het geluk worden overgelaten.