CAD/CAM heeft de kwaliteit van protheses in de tandheelkunde verbeterd en het productieproces gestandaardiseerd. Het heeft de productiviteit verhoogd en de mogelijkheid geboden om met nieuwe materialen te werken met een hoge mate van nauwkeurigheid. De tijd die de patiënt in de stoel doorbrengt, is afgenomen door het gebruik van intra-orale scansystemen waarmee de tandarts elektronische afdrukken naar het laboratorium kan sturen. De restauraties worden gefreesd uit een blok keramiek dat minder gebreken vertoont.
CAD/CAM vergt echter een grote initiële investering. Occlusale details zijn niet altijd optimaal en moeten met de hand worden aangepast. De meeste artsen die stoeltechnologie gebruiken, vinden het detailniveau in een klinische omgeving meer dan voldoende.
Hoewel CAD/CAM een belangrijke technologische vooruitgang is, is het belangrijk dat de techniek van de tandarts geschikt is voor CAD/CAM-frezen. Dit houdt onder meer in: een correcte tandpreparatie met een doorlopende prepareermarge (die herkenbaar is voor de scanner bijvoorbeeld in de vorm van een afschuining); het vermijden van het gebruik van schouderloze preparaties en parallelle wanden en het gebruik van afgeronde incisor- en occlusale randen om spanningsconcentratie te voorkomen.
Afhankelijk van het materiaal kunnen CAD/CAM-behandelingen esthetische nadelen hebben, of ze nu in de tandartspraktijk worden gemaakt of worden uitbesteed aan een tandtechnisch laboratorium. Afhankelijk van de tandarts of technicus kunnen CAD/CAM restauraties in lagen worden aangebracht om een dieper, natuurlijker uiterlijk te krijgen. Net als traditionele restauraties variëren ook CAD/CAM restauraties in esthetische waarde. Veel zijn monochroom. Bij sommige met de hand gelaagde kronen en bruggen wordt veldspaatporselein versmolten met glasgeïnfiltreerd aluminiumoxide (aluminiumoxide) of zirkoniumoxide (zirkonia), waardoor een zeer sterke, esthetische, metaalvrije kroon of brug ontstaat. Bij andere traditionele restauraties wordt het porselein op een metalen substructuur gelaagd en vertonen ze vaak een kleurhelderheid, een ondoorzichtig “koplicht” en donkere oxidelijnen (een “zwarte lijn” in de buurt van de tandvleesrand). Aangezien deze donkere metalen substructuren niet bevorderlijk zijn voor een natuurlijk uiterlijk, zijn metaalvrije restauraties doorgaans esthetischer voor de patiënt.
Er zijn ook verschillende medische repercussies voor elke restauratietechniek. Als het CAD/CAM restauratiemateriaal zirkoonoxide is, wordt de restauratie “radio-opaak”, net als metalen restauraties, waardoor röntgenstraling wordt geblokkeerd. Alleen aluminiumoxide- en lithiumdisilicaatmaterialen zijn “radio-lucent”, waardoor tandartsen mogelijk bederf kunnen opsporen. Zirkoonoxide, conventioneel porselein-op-metaal, en traditioneel goud en andere volledig metalen kronen blokkeren röntgenstraling, waardoor evaluatie na verloop van tijd niet mogelijk is. Daarom moeten artsen de restauraties visueel en met een tandartsverkenner onderzoeken om een diagnose te kunnen stellen.
Kronen en bruggen vereisen een precieze pasvorm op de abutments of stompjes van de tanden. De nauwkeurigheid van de pasvorm varieert afhankelijk van het gebruikte CAD/CAD-systeem en van gebruiker tot gebruiker. Sommige systemen zijn ontworpen om hogere nauwkeurigheidsnormen te halen dan andere en sommige gebruikers zijn vaardiger dan andere. Naar schatting zullen er tegen 2020 20 nieuwe systemen beschikbaar komen.
Verder onderzoek is nodig om CAD/CAM-technologie te evalueren in vergelijking met de andere bevestigingssystemen (zoals kogel-, magnetische en telescopische systemen), als een optie voor het bevestigen van overkappingsprothesen op implantaten.