Een van de belangrijkste symptomen van posttraumatische stressstoornis is hyperarousal. Volgens Dorland’s Medical Dictionary is hyperarousal “een toestand van verhoogde psychologische en fysiologische spanning die wordt gekenmerkt door effecten zoals verminderde pijntolerantie, angst, overdrijving van schrikreacties, slapeloosheid, vermoeidheid en accentuering van persoonlijkheidskenmerken.” Het is ook beschreven als een chronische staat van vechten of vluchten.
De vecht- of vluchtreactie was nodig toen de mensheid dagelijks werd geconfronteerd met fysieke bedreigingen, zoals die van wilde dieren. Veteranen die terugkeren uit de strijd hebben een constant spervuur van fysieke bedreigingen doorstaan en hun vecht- of vluchtreacties staan vaak in de hoogste versnelling. Voor de meesten van ons zijn de dagelijkse bedreigingen eerder emotioneel of psychologisch van aard, maar toch, wanneer je geconfronteerd wordt met een dergelijke bedreiging, kan je vecht- of vluchtreactie in werking treden. Als dit gebeurt, slaat je hart snel, wordt je adem oppervlakkig, spannen je spieren zich en ben je onmiddellijk alert. Hoe langer uw vecht- of vluchtreactie actief blijft, hoe meer u wordt uitgeput – zowel lichamelijk als emotioneel.
Symptomen
Enkele van de symptomen van hyperarousal zijn:
-
Oprikkelbaarheid
-
Impulsiviteit
-
Woede
-
Insomnia
-
Nightmares
-
Aggression
-
Constant gevoel in gevaar te zijn
-
moeilijkheden om zich te concentreren
Hyperarousal kan invloed hebben op uw vermogen om dagelijks te functioneren en uw relatie met familie en vrienden verstoren. Marsha beschreef de ervaringen van haar man nadat hij getuige was geweest van een schietpartij. “Elk hard geluid zou hem in een staat van hyperarousal brengen, en dit kon van een paar minuten tot 24 uur duren. Het kon vuurwerk zijn, een uitlaat van een auto, een hamer van een buurman, het laten vallen van een pan in de keuken, elk hard en onverwacht geluid. Joe raakte in paniek, hij controleerde het huis op indringers, wilde de kinderen binnen houden waar ze veilig zouden zijn, hij schrok van elk geluid en werd boos als iemand in huis iets deed wat hij onveilig vond, zoals de deur opendoen of een vriend uitnodigen. Tijdens een hyperarousal gebeurtenis sliep hij gewoonlijk minstens 24 uur niet, waardoor hij nog prikkelbaarder werd en hij soms dagenlang nachtmerries had. We liepen allemaal een paar dagen op eierschalen rond, fluisterend en proberend geen geluid te maken.”
Behandeling
De behandeling van hyperarousal valt gewoonlijk onder de algemene behandeling van angst. Medicijnen en desensibilisatie therapie kunnen helpen. Cognitieve gedragstherapie leert u manieren om uw reactie op stimuli te heroverwegen.
Langwerkende medicijnen, zoals antidepressiva, kunnen nuttig zijn en kortwerkende anti-angstmedicatie kan soms worden gebruikt om een hyperarousal gebeurtenis te verminderen.
Therapie gericht op stressvermindering, zoals ontspanningstechnieken (meditatie, progressieve ontspanning, visuele ontspanning, uw gedachten noteren) blijken ook nuttig te zijn. Diep ademhalen en inspannende oefeningen tijdens een hyperarousal gebeurtenis kunnen helpen om de gevoelens van controleverlies te verminderen. Voor sommigen kan het helpen om hun gezondheid in eigen hand te nemen, zoals stoppen met roken, goed eten en het bijwonen van therapie- en doktersafspraken. Omdat hyperarousal kan ontstaan door het gevoel geen controle over de situatie te hebben, zijn symptomen, zoals hyper waakzaam zijn, een manier om controle over uw omgeving te krijgen. Wanneer je controle neemt over je gezondheidszorg, kun je het gevoel hebben dat je “controle neemt over je leven” en kunnen de gevoelens van hyperarousal afnemen.
“Event-related Potential Patterns Associated with Hyperarousal in Gulf War Illness Syndrome Groups,” 2012, juni, Gail D. Tillman et al, NeuroToxicology
“Hyperarousal,” 2007, Dorland’s Medical Dictionary
“Physiological Correlates of Childhood Abuse: Chronic Hyperarousal in PTSD, Depression and Irritable Bowel Syndrome,” 2000, Kathleen A. Kendall-Tackett, Family Research Laboratory, University of New Hampshire, Gepubliceerd in Child Abuse & Neglect
Eileen Bailey