Free Press

pompoen, (geslacht Cucurbita), geslacht van bloeiende planten in de kalebasfamilie (Cucurbitaceae), waarvan er veel op grote schaal worden geteeld als groente en als veevoer. Pompoenen zijn inheems in de Nieuwe Wereld, waar ze vóór de Europese nederzettingen door inheemse volkeren werden gekweekt. De vrucht van eetbare soorten wordt meestal geserveerd als een gekookte groente, en de zaden en bloesems kunnen ook worden gekookt en gegeten.

Britannica Quiz

This or That? Fruit vs. Groente

Waar wordt de grens tussen fruit en groente eigenlijk getrokken? Test je kennis met deze quiz.

Zomerpompoenen, zoals courgette, globe squash, pattypan, en gele crookneck squash, zijn snelgroeiende, kleine-vruchtige, niet-treiling of struik variëteiten van Cucurbita pepo. De planten zijn rechtopstaand en spreiden zich uit, 45 tot 75 cm hoog, en produceren een grote verscheidenheid aan vruchtvormen, van afgeplatte, via langwerpige, tot langwerpige en kromme vruchten, gekleurd van wit via crème tot geel, groen, en bont. De vruchtoppervlakken of -contouren kunnen geschulpt, glad, geribbeld of wrattig zijn. De vruchten ontwikkelen zich zeer snel en moeten enkele dagen na hun vorming worden geoogst (voordat de zaden en de schil hard worden) en snel na de oogst worden gebruikt. De schil wordt over het algemeen als eetbaar beschouwd.

Winterpompoenen zijn klimmende, over het algemeen grootvruchtige, langjarige planten die worden gekenmerkt door vruchten die vele maanden (tot in de winter) kunnen worden bewaard als ze droog en ruim boven het vriespunt worden bewaard. Tot de courante winterpompoenen behoren de muskaatpompoen (C. moschata), de delicata-, eikel- en spaghettipompoen (C. pepo), en de boterbloempompoen en reuzenpompoen (C. maxima). De vruchten vertonen een grote verscheidenheid aan afmetingen, vormen en kleuren; de schil is relatief harder dan die van zomerpompoenen en wordt meestal als oneetbaar beschouwd.