De wijdverspreide verscheidenheid van opinie met betrekking tot vergrote thymus en de behandeling ervan heeft ernstige proporties bereikt. Er heeft zich een aanzienlijke hoeveelheid omstreden literatuur verzameld die de neiging heeft het echte probleem te vertroebelen.
Het is duidelijk dat er twee verschillende scholen van denken zijn met betrekking tot deze aandoening. De ene groep gelooft dat een vergroting van de thymusklier de symptomen kan veroorzaken van het zogenaamde thymisch syndroom. De andere school ontkent dat de thymusklier een rol speelt bij het veroorzaken van symptomen bij kinderen en schrijft de symptomen toe aan andere aandoeningen.
De functie van de thymus is niet definitief bekend, maar het lijkt op een of andere manier in verband te staan met de geslachtsklieren, de schildklier en de suprarenalen. Het is echter niet essentieel voor leven of gezondheid. Pathologisch kan geen duidelijke lijn worden getrokken tussen thymische hyperplasie en status thymico-lymphaticus als afzonderlijke aandoeningen. In de literatuur zijn zeer weinig necropsiegevallen van vergrote thymus gerapporteerd waarbij niet tevens sprake was van een geassocieerde status lymphaticus aandoening. Status lymphaticus wordt anatomisch gekenmerkt door vertraagde involutie of hyperplasie van de thymus, hypertrofie en hyperplasie van de lymfeklieren en het lymfoïde weefsel van de verschillende organen, onderontwikkeling van het chromaffine-, gonadale en cardiovasculaire systeem, en bepaalde eigenaardigheden van de uiterlijke configuratie.
Het mechanisme van het ontstaan van symptomen vanuit thymisch oogpunt is nooit bevredigend bewezen, maar er zijn enkele feiten die in de richting van de mechanische theorie wijzen. De thymus is opgesloten in een zeer kleine ruimte en zou theoretisch vrij gemakkelijk compressie van de luchtpijp kunnen veroorzaken. Compressie van de luchtpijp is gemeld bij bronchoscopisch onderzoek, bij laterale röntgenopnamen van de borstkas, en op de sectietafel. Deze theorie wordt ook ondersteund door de snelle verlichting van de symptomen in bepaalde gevallen na bestralingstherapie.
Als men echter aanneemt dat de thymusvergroting deel uitmaakt van de algemene status lymphaticus, zijn er nog een aantal andere mogelijkheden voor de oorzaak van de zogenaamde thymusdood te overwegen. Ten eerste kan het een gevolg zijn van de constitutionele afwijking die blijkt uit een verhoogde vagus toon, een tekort aan het chromaffine systeem, en zwakte van het sympatische systeem. Ten tweede kan het een gevolg zijn van overgevoeligheid voor fysische en chemische agentia. Ten derde kan het een gevolg zijn van anafylaxie. Ten vierde kan het te wijten zijn aan een abnormale thymische secretie van lymfotoxemie. Onlangs zijn reeksen gevallen gerapporteerd door Symmers, Zeek, en Anderson en Cameron waarin de dood werd veroorzaakt door het scheuren van hypoplastische cerebrale vaten, met bloeding als gevolg. Dit kan wijzen op een vijfde postulaat. Volgens Symmers “zijn de cerebrale vaten, in het bijzonder de slagaders van de cirkel van Willis en zijn takken, vaak klein van kaliber en uiterst dun en delicaat. In het bruto beeld zijn ze ingestort en doorschijnend.