Ureterische stents, ook bekend als dubbele J-stents, JJ-stents of retrograde ureterische stents, zijn urologische katheters met twee “J-vormige” (gekrulde) uiteinden, waarvan het ene in het nierbekken en het andere in de blaas is verankerd.
Stents worden gebruikt voor de vrije doorgang van urine van de nier naar de blaas, in ongunstige omstandigheden zoals postoperatieve urologische ingrepen, en vroeger voor lithotripsie en ureterale obstructies.
Ureterale stents kunnen worden geplaatst vanuit een antegrade benadering door een interventieradioloog of een retrograde benadering door een uroloog. Stentplaatsing kan in de plaats komen van een percutane nefrostomie die in de acute setting is uitgevoerd. Dit is populair bij patiënten omdat het de methode van obstructie-bypass “internaliseert” zonder de negatieven van een nefrostomie.
Indicaties
Stents kunnen voor een korte of lange periode worden gebruikt, afhankelijk van de indicatie:
- obstructie door urolithiasis
- maligne obstructie (meestal maligniteiten in het bekken)
- benigne stricturen
- retroperitoneale fibrose
Contra-indicaties
Content in afwachting van.
Procedure
Pre-procedure evaluatie
Inhoud in behandeling.
Ruimteopstelling
Inhoud in behandeling.
Apparatuur
De meeste stents zijn van kunststof, maar er zijn nu metalen stents beschikbaar voor gebruik bij kwaadaardigheid om de kans op ingroei in de stent te verkleinen. Het is een afweging, want deze stents zijn aanzienlijk duurder dan traditionele stents.
Er bestaan verschillende afgiftesystemen:
- pusher mechanisme
- string release
- sheath (vergelijkbaar met een IVC-filter)
benodigde apparatuur omvat:
- geanglede 0,035 150 cm hydrofiele draad
- 145 cm 0.035 Amplatz superstijve draad
- 8F sheath
- ureterische stent (meestal 6F, 28 cm)
- 8F katheter (voor het afdekken van nefrostomie)
- analgetische en sedatieve medicatie (bijv.b. meperidine, midazolam)
Techniek
Inhoud in afwachting.
Post-procedurele zorg
Inhoud in afwachting.
Complicaties
- een uiteinde van de stent kan migreren of in zeldzame omstandigheden volledig losraken
- urosepsis na het proces van inbrengen
- niet inbrengen, meestal als gevolg van een vernauwing die onbegaanbaar is
- blokkade (hoewel de urine ook naar buiten kan stromen en niet door de buis)
- encrustatie/verkalking – waardoor vervanging moeilijk wordt
Uitkomsten
Stents worden meestal maximaal 3-6 maanden geplaatst. Als stents voor langere tijd nodig zijn, worden ze meestal vervangen vanwege encrustatie.
Geschiedenis en etymologie
Enigszins verrassend is dat het woord ‘stent’ eigenlijk een eponiem is, oorspronkelijk genoemd naar Charles Stent (1807-1885), een grotendeels vergeten Britse tandarts. Hij vond een verbeterd materiaal uit voor het maken van tandafdrukken en richtte een bedrijf op om dit te vervaardigen. Tijdens de Grote Oorlog gebruikte J.F. Esser, een Nederlandse chirurg, een matrijs van Stent’s Compound als fixeermiddel voor huidtransplantaties bij gewonde infanteristen. Dit innovatieve gebruik, werd snel in de praktijk overgenomen, en stenting als concept werd snel in meerdere specialismen toegepast.
Zie ook
- antegrade ureterische stent
- metalen ureterische stent
- percutane nefrostomie
- medische hulpmiddelen in de abdomen