Oct 15, 2020 – We ademen allemaal duizenden keren per dag zonder er bij na te denken, toch is het een van de meest complexe en interessante functies van het menselijk lichaam. Martha Foley en Curt Stager bespreken wat er eigenlijk gebeurt als we ademen.
Martha Foley: Ik heb een vraag over ademhalen. Als ik inadem – je weet wel, ik neem iets in – als ik uitadem – ben ik dan net een motor? Is dat gewoon de uitlaat die er weer uitkomt? In en uit. Lijkt er wel op. Je vult je longen en dan adem je uit en lopen ze leeg: Tuurlijk. En ik bedoel dat er kooldioxide in zit, net als een motor uitstoot, en je neemt zuurstof op. Nou, je verbrandt je voedsel en je maakt je lichaamswarmte en laat de motor draaien zodat je kunt rondrennen en werken of dat soort dingen. Het klinkt intuïtief logisch en ik zeg al jaren dat het zo is.
MF: Je ademt de zuurstof in en je ademt uit.
CS: Het goede ding over het omgaan met collega-nerds is soms ze vangen goofs die je maakt.
MF: Je bedoelt wetenschappers?
CS: Nou, ja. Dus, op Paul Smith’s College heb ik een collega, Dr. Lee Anne Sporn, die gespecialiseerd is in dit soort dingen en ze hoorde me dat op een dag zeggen en zei: “Nope. Je hebt het mis. Ga terug en zoek het uit.” Dus oh mijn god, ze heeft gelijk. Er is meer aan de hand dan ik dacht en we zijn niet alleen maar een motor. Maar het spul dat erin gaat, is niet zo nauw verbonden met wat eruit komt.
MF: Je bedoelt dat het niet gewoon erin gaat en er meteen weer uit?
CS: Het is een beetje zoals in je dagelijks leven je voelt, oké, je neemt deze mooie frisse schone lucht in en dan ben je het gewoon aan het verknoeien en blaas je het weer uit.
MF: Ja, juist.
CS: Het is niet echt zo helemaal.
MF: Dus wat gebeurt er in?
CS: Dus het zuurstofverhaal-wat er in gaat wordt voor één ding gebruikt en het maakt je energie en dat soort dingen. De adem die je uitblaast heeft kooldioxide in zich, en dat komt van je voedsel. Het is een apart iets; het is een afvalgas van de afbraak van je voedsel, dat indirect verband houdt met de energie van die zuurstof, maar het is niet zo dat de zuurstof binnenkomt, je plakt er een koolstofje op en maakt er koolstofdioxide van en blaast het uit als vuile lucht of zoiets.
MF: Nou hoe werkt dat in je longen? Dat is verbazingwekkend.
CS: Het is best knap.
MF: Want echt, het is iets wat je kunt voelen; je voelt jezelf deze lucht innemen en dan voel je jezelf even later weer uitademen. Hoe kan het niet hetzelfde spul zijn? Het is niet zo dat je dat verwerkt en meteen weer uitblaast. Het spul dat erin gaat lost op in je bloed, gaat rond in je lichaam, en kan elk oud moment-seconden later, minuten, uren later ergens in je lichaam worden gebruikt om in principe energie en lichaamswarmte en zo te produceren. Het spul dat eruit komt is voornamelijk van voedsel en dat kun je uren geleden gegeten hebben, dagen geleden, afhankelijk van waar het van is. In principe zijn de voedselmoleculen in stukken gehakt met gebruikmaking van een deel van de energie van je zuurstof op een bepaald punt, maar de adem die binnenkomt en dat materiaal is niet zo nauw direct gekoppeld aan het eigenlijke spul dat uit je mond komt.
Het spul dat uit je mond komt, deze kleine koolstofdioxiden, het zijn kleine koolstofatomen – waar het grootste deel van je vaste lichaamsmateriaal van is gemaakt, met twee kleine oxygenen erop – dat was eigenlijk oorspronkelijk een koolstofdioxide die in de lucht zweefde en die een plant of een alg enige tijd geleden opnam. Dat kan maanden geleden zijn, jaren geleden, wie weet? Ergens werd het een deel van de plant, werd een soort voedsel-bladeren of een vrucht of zoiets-en een dier at het, of wij aten het. Het ging door de voedselketen en kwam terecht in de sandwich die je net at.
Je eet dat. Het gaat je bloedbaan in en dat wordt uiteindelijk in stukjes gehakt en de stukjes vallen weer uit je longen als kooldioxide.
MF: Dus, we zijn dat terug naar de planten.
CS: Terug naar de lucht in de vorm die het was, die planten hadden gevangen en een soort van doorgegeven via de voedselketen. Wij nemen als het ware de zuurstof op die de planten maakten en nemen het voedsel op dat zij ook maakten en gooien het dan terug naar buiten. Dus het is een kringloop.
MF: Nou, ik ben blij dat we op de een of andere manier aan het proces kunnen bijdragen, want het is duidelijk dat we er veel van consumeren en veel van gebruiken.
CS: Op een bepaalde manier zou je kunnen zeggen dat we teruggeven, omdat de plant, zou je kunnen zeggen, net als de kooldioxide. Op een bepaalde manier zou je kunnen zeggen dat het hun voedsel is en zij vinden het net zo lekker als wij het fijn vinden om de zuurstof op te nemen. Het is een uitwisseling tussen – laten we zeggen dat je door het bos rent, aan het trainen bent – je wisselt je koolstoffen uit met de planten om je heen en je neemt wat van de oxygenen op die zij vrijgeven.
MF: Dus we verplaatsen gewoon koolstof.
Gerelateerde links
Gerelateerde onderwerpen