De vakantie is leuk en aardig, maar voor degenen onder ons die aan de andere kant van het land of aan de andere kant van de wereld wonen, wordt het afleggen van lange afstanden al snel een kwelling. Combineer het omgaan met reizigers die schijnbaar nog nooit hebben gevlogen, TSA veiligheidscontroles, en de pijn dat is het huren van een auto, het is genoeg om een stok op FaceTime video chats. Vooral als je je financiën in aanmerking neemt.
We weten dat luchtvaartmaatschappijen bakken met geld verdienen door extra te rekenen voor zaken als ingecheckte bagage en extra beenruimte, maar kijk eens naar je laatste autohuurbon, en je zult zien dat je betaalt voor een heleboel dingen die geen verband houden met, je weet wel, het krijgen van een auto. Wat, bijvoorbeeld, is een concessie herstel vergoeding? Waarom komt het huren van een Impala voor drie dagen met een conventiecentrum toeslag? En waarom betaal ik in hemelsnaam een dagelijkse faciliteitstoeslag als het er toch om gaat dat ik de auto uit de faciliteit haal?
Het blijkt dat al die belastingen en toeslagen voor de verhuurbedrijven geen moeilijk te ontcijferen manieren zijn om u meer geld afhandig te maken. Het zijn wel moeilijk te ontcijferen manieren voor lokale overheden en luchthavens om u meer geld afhandig te maken. Naast de standaard omzetbelasting die staten en gemeenten op alle aankopen heffen, worden er vaak speciale belastingen op autoverhuur geheven omdat politici liever bezoekers belasten, die hen niet uit hun ambt kunnen zetten, dan hun eigen kiezers, die dat wel kunnen.
“Politici zijn huiverig om voor een omzetbelasting te kiezen,” zegt Sharon Faulkner, uitvoerend directeur van de American Car Rental Association, een lobbygroep van de industrie, omdat het onmiddellijk de portemonnee van al hun kiezers raakt. In plaats daarvan, “ze proberen om het te verbergen van de consument en het op de autoverhuur te laden.” Stad en staat leiders “zijn altijd op zoek naar geld uit welke bron ze kunnen.”
Voor een bijna twee weken durende huur van Enterprise op Boston’s Logan Airport vorige maand, betaalden we zes verschillende belastingen en toeslagen. Hier is waar we geld voor hebben betaald, en waar ons geld heen ging:
Convention Center Surcharge ($10 per huur)
Alle autoverhuurtransacties in de stad Boston zijn onderworpen aan deze $10 “toeslag”, bedoeld om te helpen betalen voor de bouw en renovatie van conventiecentra in vijf steden in Massachusetts. Het belasten van autoverhuur om civiele projecten zoals congrescentra of stadions te bekostigen is een veel voorkomende praktijk. “Het heeft te maken met toerisme”, zegt Faulkner, dus politici zijn blij om toeristen en zakenreizigers te laten betalen.
Vehicle License Recovery Fee ($2 per dag)
Het is gebruikelijk om verhuurbedrijven veel hogere kosten in rekening te brengen voor het registreren en besturen van hun voertuigen om zo de inkomsten voor motorvoertuigenafdelingen te verhogen. Sommige staatswetten staan toe dat autoverhuurbedrijven een deel van deze kosten rechtstreeks doorberekenen aan de klant in de vorm van licentie-terugvorderingskosten.
Parkeertoeslag ($0,60 per huurauto), Customer Facility Charge ($6 per dag), & Concession Recovery Fee (11,11 procent)
Deze drie hebben allemaal betrekking op de luchthaven zelf. Luchthavens zijn dure plaatsen om te bouwen en te exploiteren, vooral met enorme verenigde autoverhuurfaciliteiten en pendelbussen om passagiers te verplaatsen. Om die dure diensten en gebouwen van miljarden dollars te bekostigen, brengen luchthavens autoverhuurders een grote verscheidenheid aan kosten in rekening om hun uitgaven te dekken.
Sales Tax (6,25 procent)
De standaard omzetbelasting op alle aankopen in de staat.
De heffingen voor civiele projecten zoals congrescentra en stadions, evenals de verhoogde licentierechten voor huurauto’s, zijn bijzonder grievend voor de American Car Rental Association. Zij beschouwt de heffingen als “discriminerend”, oneerlijk toegepast op een groep belastingbetalers – in dit geval, autoverhuur klanten. Al deze heffingen weerhouden sommige mensen ervan om een auto te huren, wat betekent dat hun totale winst daalt.
Om deze trend te bestrijden, hebben de grote autoverhuurbedrijven een handelsgroep opgericht onder de naam Curb Automobile Rental Taxes, om de woede van de consument op de lokale overheden te richten en niet op de autoverhuurbedrijven zelf.
“Dit zijn de belastingen waar we geen controle over hebben,” zegt Faulkner. “We hebben geen andere keuze dan het te innen en het te betalen aan de juiste provincie of staat.” Sommige heffingen zijn ingesteld om een bepaald project te betalen, en de wetgever belooft dat de heffing wordt afgeschaft als het project is voltooid. Dat lijkt echter zelden te gebeuren, en in plaats daarvan wordt het geld naar een ander project geleid. New York State, bijvoorbeeld, heeft een extra 6 procent staatsbrede “speciale” omzetbelasting op de huurauto’s, in plaats sinds 1990, met een extra 6 procent “speciale aanvullende” belasting toegevoegd in 2009 op auto’s gehuurd in New York City en een aantal omliggende counties.
Dus waarom rollen autoverhuurbedrijven niet al deze vergoedingen in de kosten van de autohuur zelf? Volgens Faulkner, het is zo overheden kunnen ervoor zorgen dat ze krijgen al het geld waarop zij recht hebben. “Het maakt het makkelijker voor de gemeente om te controleren,” zegt ze. “De luchthaven moet weten dat u uw concessievergoedingen correct betaalt, dat het verhuurbedrijf geen van deze fondsen houdt.”
En voor deze entiteiten zijn autoverhuurders een gemakkelijk doelwit, zegt Faulkner. Het is, “Oh kijk! We kunnen dit financieren, we kunnen dat financieren, en zij voegen nog een belasting toe.”
Dit is de grootste reden waarom het huren van een auto buiten de luchthaven, bij een verhuurbedrijf in de buurt bijvoorbeeld, zoveel goedkoper is dan de verhuurbalie op de luchthaven–huurders hoeven niet alle concessie- en faciliteitentoeslagen te betalen die een luchthaven vereist. Maar veel geluk om er te komen zonder een auto.