Przed 1776 rokiem w tym, co miało stać się Stanami Zjednoczonymi Ameryki, bratnie organizacje studenckie, które promowały naukę, retorykę i etyczne zachowanie, istniały tylko w Yale, College of William and Mary i The College of New Jersey. Później towarzystwa literackie powstały praktycznie we wszystkich college’ach i uniwersytetach w Ameryce.
Towarzystwa łacińskie były organizacjami formalnymi, często z dużymi salami zgromadzeń. Organizacje te zazwyczaj istniały w parach (dwie konkurujące ze sobą organizacje na jednym kampusie) i przyjmowały mniej więcej połowę studentów jako członków. Na niektórych uczelniach studenci byli nawet przydzielani do towarzystwa drogą losowania. Ćwiczenia literackie tych towarzystw polegały zwykle na debacie, a spotkania były otwarte dla publiczności. Oprócz debaty, członkowie mogli otrzymać oryginalne wiersze, eseje, beletrystykę, do skomponowania i wygłoszenia. Każde społeczeństwo miało charakterystyczne spotkania, z mniej lub bardziej politycznymi, społecznymi lub religijnymi dyskusjami.
Te organizacje również często przyjmowały motta w języku greckim lub łacińskim, a niektóre miały greckie nazwy liter, takie jak społeczeństwo Phi Kappa na Uniwersytecie w Georgii.
Te organizacje odgrywają istotną rolę w rozwoju bractw i stowarzyszeń, ponieważ wiele wczesnych bractw było uważanych po prostu za „prywatne” wersje „otwartych” stowarzyszeń łacińskich, a format spotkań pochodził z ćwiczeń stowarzyszeń łacińskich.
Stowarzyszenia łacińskie kwitły aż do amerykańskiej wojny secesyjnej. Sugeruje się, że późniejsze bractwa college’u osłabiły je. Były próby przywrócenia niektórych z tych organizacji w latach 70-tych XIX wieku. Kilka z nich przetrwało, albo w oryginalnym stowarzyszeniu, albo z jedną lub więcej przerw w ich historii, na Uniwersytecie Georgii i Yale.
Phi Beta KappaEdit
Towarzystwo Phi Beta Kappa, założone 5 grudnia 1776 roku w College of William and Mary w Williamsburgu w Wirginii, było pierwszą organizacją braterską w Stanach Zjednoczonych Ameryki, ustanowiło precedens dla nazwania amerykańskich towarzystw uniwersyteckich po greckich literach.
Grupa składała się ze studentów, którzy często odwiedzali Raleigh Tavern jako wspólne miejsce spotkań poza kampusem uniwersyteckim. Istnieje uporczywa plotka, że loża masońska również spotykała się w tym samym miejscu, ale w Williamsburgu był inny budynek używany przez masonów. Nie wiadomo, czy studenci zorganizowali się, by spotykać się swobodniej i dyskutować na tematy nieakademickie, czy też by dyskutować o polityce w społeczeństwie rewolucyjnym; najwcześniejsze zapiski wskazują jedynie, że studenci spotykali się, by debatować i angażować się w oratorstwo, i to na tematy, które nie byłyby dalekie od programu nauczania.
W William & Mary istniały towarzystwa literackie o łacińskich nazwach, które były dużymi towarzystwami dyskusyjnymi, które według założycieli Phi Beta Kappa „straciły wszelką reputację dla liter, i odnotowane tylko dla rozpraszania & biesiadowania członków.” Nowe stowarzyszenie miało być „wyłącznie krajowej produkcji, bez żadnego związku z czymkolwiek europejskim, czy to angielskim, czy niemieckim”. Założyciele Phi Beta Kappa zadeklarowali, że stowarzyszenie zostało utworzone w celu nawiązywania kontaktów i promowania dobrego towarzystwa, z „przyjaźnią jako podstawą i życzliwością oraz literaturą jako filarami”. Początkowo jedynymi tajemnicami były tajemnicze litery używane na odznace.
Stowarzyszenie otrzymało motto, Philosophia Biou Kubernētēs lub „Filozofia jest sternikiem życia”, obecnie oficjalnie tłumaczone jako „Filozofia jest przewodnikiem życia”. Grecki został wybrany jako język motta, ponieważ Heath „był najlepszym greckim uczonym w college’u.”
Jeden oficjalny historyk społeczeństwa, William T. Hastings, i inni, uważa, że „S” i „P” na odznace, co oznaczało Societas Philosophiae, Towarzystwo Filozoficzne, było oryginalną nazwą Towarzystwa i że nazwa Phi Beta Kappa tylko przyszedł do podjęcia jako nazwa społeczeństwa w czasie. Nagłówek na oryginalnej liście członków stwierdza: „A List of the members, who have been initiated into the S.P. alias Phi Beta Kappa Society.”
Później, w maju 1777 roku, dwa nowe znaki rozpoznawcze zostały zaprojektowane: „pozdrowienie przez spięcie rąk, wraz z natychmiastowym uderzeniem w usta grzbietem tej samej ręki, i powrót ręką używaną przez salutującego”; te nowe gesty były dla celów odróżnienia członków Phi Beta Kappa „w każdym obcym kraju lub miejscu.”
Przez łut szczęścia, społeczeństwo zainicjowało studenta Yale przed rozwiązaniem na czele sił brytyjskich. Ten student przyniósł Phi Beta Kappa do Yale i Harvardu, a stamtąd społeczeństwo było w stanie kontynuować. W miarę rozwoju Phi Beta Kappa stało się bardzo wpływowym stowarzyszeniem wydziałów i wybranych studentów z kilku uczelni. Rozdziały stały się większe i skupiły się na retoryce i wyborach klasowych, porzucając jednocześnie bliską więź społeczną, która zdefiniowała pierwszy rozdział. Członkostwo stawało się bardziej z honoru i mniej część społeczeństwa funkcjonującego.
Jednakże Phi Beta Kappa było bardzo różne od typowego college’u braterstwa dzisiaj w tym, że członkostwo było ogólnie ograniczone do starszych klas, jeśli nie seniorów, i wydziału, (wykonane członków wcześniej w ich karierze) grał aktywną rolę. Coroczne ćwiczenia Phi Beta Kappa w Yale były publicznymi ćwiczeniami literackimi, z tyloma lub większą liczbą członków wydziału w społeczeństwie niż licencjat.
Wczesne grupyEdit
Żadne inne greckie stowarzyszenie studenckie literowe nie zostało utworzone do czasu powstania Chi Delta Theta, starszego społeczeństwa klasowego w Yale, w 1821 roku. Grupa ta, podobnie jak Phi Beta Kappa, była w dużej mierze skupiona na debatach literackich i wyborach. Podobne grupy bez greckich nazw liter (ale wciąż wyraźnie inspirowane językiem greckim) już powstały, jak Hermesian, Adelphi i Philalethean.
System bractw rozwija sięEdit
-Rev. E. B. Parsons, D. D.
Pierwszym krajowym, tajnym, greckim literowym bractwem społecznym jest uważane za Towarzystwo Kappa Alpha, założone w Union College w Schenectady, Nowy Jork, 26 listopada 1825 roku, przez Johna Harta Huntera. Założyciele Kappa Alpha przyjęli wiele z praktyk Phi Beta Kappa (Phi Beta Kappa została założona w Union College w 1817 roku), ale utworzyli swoją organizację wokół wspólnoty, czyniąc rozwój przyjaźni i braterstwa ich głównym celem. Studentom podobała się organizacja, ale wydział był przeciwny małemu tajnemu stowarzyszeniu.
Po założeniu Kappa Alpha Society miało miejsce przedwczesne wydarzenie, które ukształtowałoby publiczną percepcję bractw przez dziesięciolecia. W 1826 roku niejaki William Morgan przyznał się do bycia wysoko postawionym członkiem masonów i powiedział, że zamierza opublikować ich sekrety. Następnie zniknął i przypuszczano, że został zamordowany lub uprowadzony. Zainteresowanie opinii publicznej tą sprawą doprowadziło do ostrych nastrojów anty-tajnych. Członkowie bractw stanęli w obliczu wydalenia i ogólnego podejrzenia, co tylko zwiększyło tajność wczesnych organizacji.
Międzyczasie, Union College został mocno ustanowiony jako miejsce narodzin północnoamerykańskiego systemu braterstwa i bractwa, gdy Sigma Phi Society powstał w marcu 1827 roku, a następnie Delta Phi w listopadzie. Kappa Alpha Society, Sigma Phi, i Delta Phi będzie stanowić tzw Union Triad.
Sigma Phi stał się pierwszym „krajowym” braterstwo, kiedy otworzył rozdział satelity w Hamilton College w 1831 roku. Nieudana próba 1830 przez Kappa Alpha rozszerzyć do Hamilton sprowokował powstanie Alpha Delta Phi, pierwszy grecki list braterstwo założone poza Union.Trajektoria ekspansji krajowej kontynuowane z Kappa Alpha Society udanej ekspansji do Williams College w 1833 roku. The Mystical 7 w Wesleyan (1837) rozszerzył się na Emory University i University of Georgia na początku 1840 roku, rozprzestrzeniając koncepcję na Południe, gdzie przez dwie dekady przed wojną secesyjną, tego rodzaju organizacje były nazywane „Mystic Associations”. The Mystical 7 było również pierwszym stowarzyszeniem, które inicjowało kobiety jako członków. W 1833 r. na Uniwersytecie Yale, wśród członków starszych klas, zorganizowano Towarzystwo Czaszki i Kości jako burleskę Phi Beta Kappa. To dało początek innym podobnym tajnym stowarzyszeniom, które odróżniały się od stowarzyszeń z grecką literą.
Incydenty z udziałem Williama Morgana nie zostały jednak zapomniane, a Phi Beta Kappa znalazła się pod obserwacją opinii publicznej. Rosnący wpływ towarzystwa wydawał się niedemokratyczny i sprzeczny ze swobodnym przepływem idei intelektualnych w amerykańskiej akademii, a pod wielką presją, członkowie studiów licencjackich na Harvardzie ujawnili sekrety Phi Beta Kappa w 1831 roku. W 1833 roku na Uniwersytecie Yale, wśród członków starszych klas, zostało zorganizowane Stowarzyszenie Zakonu Czaszek i Kości, które miało kontynuować dziedzictwo Phi Beta Kappa. Nieoficjalne, ale nadal bardzo wyraźna linia została narysowana między przyszłych tajnych stowarzyszeń i przyszłych greckich-lettered organizations.
W 1834, Delta Upsilon braterstwo zostało założone w Williams College. Delta Upsilon został ustanowiony jako pierwszy narodu otwarte, nie tajne braterstwo w tym, że nadal do dnia dzisiejszego nie utrzymuje tajne napomnienia, handclasps, itp. i nie zabezpiecza swoje rytuały, które są otwarte na spekulacje publiczne. Delta Upsilon została założona w celu przeciwdziałania temu, co uważano za niesprawiedliwą dominację tajnych stowarzyszeń czasu nad sprawami studenckimi w Williams college.
Beta Theta Pi została założona na Uniwersytecie Miami w Oxford, Ohio, w sierpniu 1839 roku, w odpowiedzi na czarterowanie zachodniego rozdziału Alpha Delta Phi. Phi Delta Theta (1848) i Sigma Chi (1855), również założone na Uniwersytecie Miami, naśladowały Beta Theta Pi, skupiając się na zakładaniu nowych rozdziałów. Te trzy organizacje tworzą tak zwaną Triadę Miami. Zeta Psi, założona w 1847 roku na Uniwersytecie Nowojorskim, podobnie dążyła do ekspansji. Tymczasem Theta Chi została założona na Norwich University w Norwich, VT, a Sigma Alpha Epsilon została założona na University of Alabama w 1856 roku.
Union College kontynuował swoją rolę jako Matka Bractw poprzez ustanowienie drugiej triady. Ta triada składa się z Psi Upsilon (1833), Chi Psi (1841) i Theta Delta Chi (1847). Dzięki tej drugiej triadzie, Union College może twierdzić, że jest założycielem prawie połowy z pierwszych 13 tajnych społecznych krajowych bractw w kraju.
Wpływy masonerii byłyby nadal wyraźnie widoczne w rozwoju takich bractw jak Phi Kappa Sigma, założone w 1850 roku, i Delta Tau Delta, założone w 1858 roku. Organizacje takie jak Zeta Psi, Tau Kappa Epsilon, Psi Upsilon i Delta Psi byłyby pod podobnym wpływem i wszystkie bez oficjalnego zachowania jakichkolwiek związków z masonerią.
Tak jak w przypadku bractw męskich, bractwa żeńskie byłyby w dużej mierze inspirowane lub poprzedzone przez stowarzyszenia studenckie z nazwami inspirowanymi greką, ale bez greckich liter. Towarzystwo Adelphean zostało założone w 1851 roku w Wesleyan College w Macon, Georgia, co czyni je pierwszym tajnym stowarzyszeniem dla kobiet z wyższych uczelni. Philomathean Society (nie związane z Philomathean Society of the University of Pennsylvania) został również założony w Wesleyan College w 1852.
Pierwsze greckie litery kobiety bractwo, Chi Theta Delta, powstała w 1856 roku w Troy Female Seminary. Został on utworzony przez studentów kobiet, które stały się tak zaintrygowany i pod wrażeniem wspólnoty wyświetlane przez mężczyzn braterstwa Theta Delta Chi, że starali się o członkostwo. Ponieważ nie było to możliwe, kapituła Delta Theta Delta Chi pomogła im stworzyć własną grupę, która przetrwała tylko kilka lat, gdy Troy Female Seminary przestało być szkołą z zarządem. Rok 1856 przyniósłby także założenie Kappa Sigma (nie mylić z bractwem Kappa Sigma) w Elmira College.
Złoty wiek bractwEdit
Wczesne lata sześćdziesiąte XIX wieku były bez niespodzianek, jeśli chodzi o bractwa, z powodu amerykańskiej wojny secesyjnej. Wiele college’ów, a co za tym idzie, wiele oddziałów studenckich, zostało tymczasowo zamkniętych podczas wojny. Tylko jedna organizacja, Theta Xi, została założona (w Rensselaer Polytechnic Institute w 1864 roku) i było to pierwsze profesjonalne bractwo. Bardzo ważnym wydarzeniem w czasie wojny było uchwalenie ustawy Morrilla z 1862 roku. Ten akt doprowadzi do nowych kolegiów, nowe możliwości edukacyjne i większy zapis studentów.
Po wojnie, system zacznie napotykając rasowej, religijnej i płci różnorodność i nowe kolegia będą założone lub zreformowane na całym południu i zachodzie. Wzrost systemu bractw w tym okresie doprowadził niektórych do nazwania ostatniej trzeciej części XIX wieku „złotym wiekiem bractw”
Tzw. triada Lexington rozpoczęła swoją formację, gdy Alpha Tau Omega została założona w 1865 roku w Virginia Military Institute. Bractwa zakładane w szkołach wojskowych na południu nie były zaskoczeniem, biorąc pod uwagę niedawny koniec wojny. Założenie Kappa Alpha Order na Washington and Lee University w 1865 roku i Sigma Nu w VMI w 1869 roku dopełniło triadę.
Tworzenie bractw zwolniło na pewien czas po 1873 roku, kiedy to trzecie z trzech tajnych stowarzyszeń powstało w Massachusetts Agricultural College. Istniejące bractwa będą teraz dążyć do ekspansji.
SororitiesEdit
Założenie Adelphean Society (później Alpha Delta Pi) w Wesleyan Female College w 1851 roku oznacza powstanie pierwszego tajnego stowarzyszenia dla kobiet. Wkrótce potem przyszło Philomathean Society (później Phi Mu) również założone w Wesleyan w marcu 1852 roku. W 1867 r. w Monmouth College w Illinois założono stowarzyszenie o nazwie I. C. Sorosis jako pierwsze w kraju bractwo dla kobiet, które później stało się znane jako Pi Beta Phi. Było to pierwsze stowarzyszenie, które zaczęło się rozszerzać na inne oddziały, chociaż kilka nieautoryzowanych oddziałów miejskich istniało przez krótki czas w pierwszych latach jego istnienia. W 1870 roku, Kappa Alpha Theta została założona, i był pierwszym kobiet bractwo założone z greckich liter. W latach 70. XIX wieku założono również Kappa Kappa Gamma w 1870 roku, Alpha Phi w 1872 roku, Delta Gamma w 1873 roku oraz Gamma Phi Beta i Sigma Kappa w 1874 roku. W 1888 roku na Uniwersytecie Bostońskim powstało kobiece bractwo Delta Delta Delta. W latach 90-tych XIX wieku założono Chi Omega, obecnie największą w kraju kobiecą organizację braterską. Z Alpha Xi Delta założenie w 1893.
Sorities miał, od początku, trudny cel udowodnienia wykonalności koedukacyjnych studiów. To, że kobiety mogą osiągać wyniki akademickie równie dobre lub lepsze niż mężczyźni, zachowując jednocześnie wiktoriańskie ideały kobiecości, było nie lada wyzwaniem. Sororities stworzyły wysokie standardy akademickie i monitorowały działalność społeczną swoich członków od samego początku ich istnienia.
Gamma Phi Beta zyskała rozgłos w 1882 roku jako pierwsza organizacja, którą nazwano sorority. Ich doradcą był męski profesor łaciny, który ukuł ten termin. Terminy sorority i kobiet braterstwo zawsze od tego czasu były wymienne z niektórych przy użyciu jednego lub drugiego w tylko formalnych lub nieformalnych kontekstach.
Socjalne bractwa były jednym z niewielu społecznych gniazd na większości uniwersytetów. Podczas gdy zapisy zostały otwarte dla kobiet w większości instytucji, organizacje studenckie, takie jak towarzystwa literackie, samorząd studencki i inne kluby były nadal wolne, aby ograniczyć członkostwo. Intensywny program nauczania i obowiązkowe zaangażowanie religijne ograniczały czas wolny, ale towarzyskie bractwa i bractwa zapoczątkowały tradycję interakcji. Złożyliby razem skecze dla rozrywki, zorganizować imprezy dla śpiewu i walca po spotkaniach były ponad, i zorganizował towarzyskie w domach lokalnych członków.
Profesjonalne i honorowe fraternitiesEdit
Theta Xi był pierwszym greckim liście profesjonalnego braterstwa, ale to w końcu stać się społeczne. Grupy te zyskałyby popularność przed i coraz bardziej po przełomie XX wieku. Członkostwo w nich może być pożądane bardzo dużo na niektórych kampusach. Wymagania członkowskie i cele bractw honorowych i zawodowych często się pokrywają.
Organizacje religijneEdit
Pod koniec XIX wieku nastąpił ogromny wzrost systemu bractw, ale był to również czas wielkiej dyskryminacji mniejszości, które coraz częściej wstępowały na uniwersytety. Nieformalne umowy często były skodyfikowane w regulaminach, aby ograniczyć członkostwo tylko do białych chrześcijan (ale niekoniecznie do wszystkich wyznań chrześcijańskich).
Chrześcijaństwo było ogromną częścią życia w college’u w tym czasie. Szkolenie dla służby było powszechnym zastosowaniem czasu na uniwersytecie i uczęszczanie do kaplicy było często obowiązkowe. Żydowscy studenci rzadko mogli dostać się do jakiegokolwiek bractwa, ponieważ w tamtych czasach tylko jeden członek mógł często zablokować inicjację każdego nowego członka. Nawet chrześcijaństwo nie było wystarczające dla wielu, ponieważ istniała również dyskryminacja irlandzkich katolików. Katoliccy studenci na Uniwersytecie Browna założyli Phi Kappa Sigma (nie mylić z narodową Phi Kappa Sigma) w 1889 roku. Trzech żydowskich studentów, zdenerwowanych jakąkolwiek ideą dyskryminacji religijnej, założyło niesekciarską (bez dyskryminacji rasy, religii czy koloru skóry) Pi Lambda Phi na Uniwersytecie Yale w 1895 roku. Na drugim końcu spektrum, czternastu studentów będzie tworzyć Z.B.T. Society (później Zeta Beta Tau) w 1898 roku, który był otwarty tylko dla studentów żydowskich.
African-American OrganizationsEdit
Zakładanie i ewolucja bractw i sororities dla Afroamerykanów częściowo odzwierciedlał rozwój społecznych bractw i sororities. Towarzystw literackich z greckimi literami przyszedł pierwszy: Alpha Phi towarzystwo literackie zostało założone na Uniwersytecie Howarda w 1872 roku.Sigma Pi Phi, nie-kolegiata bractwo dla profesjonalistów, została założona w 1904 roku. Następnie miały miejsce nieudane próby stworzenia kolegialnych bractw, takich jak bractwo Gamma Phi na Wilberforce University (pierwsze oficjalne uznanie kampusu w 1923 roku; wpis w roczniku 1923 donosił o działaniu już w 1905 roku), Alpha Kappa Nu na Indiana University (próba utworzenia w 1903 roku, ale dotyczyła zbyt małej liczby zarejestrowanych, aby zapewnić ciągłość organizacji) i Pi Gamma Omicron na Ohio State University (utworzenie zgłoszone w Chicago Defender w 1905 roku; organizacji nie udało się uzyskać uznania szkoły). W 1906 roku Alpha Phi Alpha została formalnie założona jako bractwo na Uniwersytecie Cornell przez CC Poindextera, choć w 1905 roku działała jako klub studiów społecznych. Osiem organizacji, które do 1996 roku tworzyły National Pan-Hellenic Council, powstawało przez następne półtorej dekady. Czarne bractwa i bractwa były oparte na istniejących bractw i bractw, ale kulturowe dodatki zostały wykonane w tym połączeń, otwarte znaki rąk i pokazów kroku; choć w naturze społecznej, wiele afroamerykańskich organizacji braterskich powstały z naciskiem na służby publicznej i praw obywatelskich.
OrganizacjaEdit
Pierwsza próba organizacji między różnymi bractwami rozpoczęła się jako zalecenie od członków Beta Theta Pi. Mężczyźni reprezentujący trzynaście bractw oficjalnie i inni obecni nieoficjalnie spotkali się w Filadelfii, w Pensylwanii, w 1883 roku. Mieli zamiar zorganizować konferencję w następnym roku, a kilka redakcji utworzyło Międzybractwowe Stowarzyszenie Prasowe. Ani z tych dwóch pomysłów lasted.
Kappa Kappa Gamma rozpoczął proces próby zorganizowania sororities w 1890 roku. Pierwsza Panhellenic Convention of Woman’s Fraternities odbyła się w sierpniu 1891 roku. Komitety zostały utworzone i raporty zostały sporządzone, ale niewiele zostało zrobione, aby kontynuować organizację.
Bractwa i bractwa zjednoczyły swoje wysiłki, aby pojawić się na nadchodzących Targach Światowych w Chicago w 1893 roku. Utworzyły one Columbian Exposition Committee on Pan-Hellenism (Targi Światowe w Chicago były oficjalnie nazywane World’s Columbian Exposition) i odbyły szereg spotkań na temat tego, jak złożyć wspólną wystawę. Wystawa nigdy nie przyszedł razem.
Alpha Phi podejmie inicjatywę, aby zainspirować pierwszą konferencję Inter-Sority w 1902 roku. Konferencja uczestniczyli przedstawiciele z Delta Delta Delta, Gamma Phi Beta, Alpha Phi, Kappa Alpha Theta, Kappa Kappa Gamma, Delta Gamma, i Pi Beta Phi w Chicago. Następne kilka konferencji ustanowiło zasady i standardy, takie jak studenckie Stowarzyszenie Panhelleńskie na kampusach college’owych z dwoma lub więcej bractwami oraz rotację oficerów w tych stowarzyszeniach i na konferencji. W następnej dekadzie do organizacji dołączyłoby o wiele więcej bractw i zostałaby zmieniona nazwa na National Panhellenic Conference. Dekada będzie również posiadać nowy nacisk na pracę społeczną, znormalizowane zasady domu, polityki uczciwości dla rekrutacji członków, i oficjalne stanowisko wobec wszystkich średnich szkolnych sororities.
Bractwa społeczne będą tworzyć małe organizacje Pan-Hellenic w różnych miastach w późnych 1890s i początku 20 wieku. George D. Kimball z Sigma Alpha Epsilon przejął inicjatywę i wezwał do utworzenia prawdziwej narodowej grupy Pan-Hellenic podczas spotkania Narodowego Stowarzyszenia Edukacji Religijnej w Chicago w lutym 1909 roku. Konferencja Bractw rozpoczęła się w listopadzie tego roku w Nowym Jorku z udziałem dwudziestu sześciu organizacji. Podobnie jak bractwa, konferencja wezwałaby do utworzenia lokalnych, prowadzonych przez studentów Rad Bractw na kampusach college’ów, które miałyby więcej niż jedną organizację członkowską.
Zmiany w nowym wiekuEdit
W miarę jak bractwa się rozrastały, pojawiały się nowe problemy. Pomysły na to, kto powinien być członkiem (często związane z pochodzeniem rasowym lub kulturowym) różniły się między poszczególnymi oddziałami, które teraz rozprzestrzeniały się po całych Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Członkostwo studentów nadal rosło, ale członkostwo absolwentów wzrosło jeszcze bardziej. Alumnae z kobiecych bractw, które ciężko walczyły, aby pomóc w ustanowieniu idei koedukacji, teraz kwestionowały, czy nowe pokolenie kobiet naprawdę rozumie wartość bractwa.
Zawsze były osoby przeciwne systemowi bractw i bractw, ale dopiero na początku XX wieku rzeczywisty wpływ został wywarty na kapituły w niektórych kampusach. W niektórych przypadkach, rozwój mieszkalnictwa braterstwa i bractwa jest wszystko, co zapisane greckie życie, jak niektóre uniwersytety miał daleko przerósł ich zdolności mieszkaniowych studentów. Niektóre kampusy zakazałyby greckich organizacji literackich, a inne badałyby ich zalety. Krytycy twierdzili, że grupy szkodziły rozwojowi intelektualnemu, obrażały religię tajnymi przysięgami i sprzyjały niewłaściwym zachowaniom. Zasadność tych twierdzeń różniła się między kampusami i organizacjami, a w wielu przypadkach krytyka pozostała, ale bez żadnych znaczących działań przez dziesięciolecia.
.