Począwszy od 1903 r. wprowadzenie samolotu wywołało natychmiastowe zainteresowanie wykorzystaniem go do transportu poczty. Nieoficjalny lot lotniczy przeprowadził Fred Wiseman, który 17 lutego 1911 r. przewiózł trzy listy między Petalumą a Santa Rosa w Kalifornii.
Okładka Allahabad leciała na pierwszej na świecie poczcie lotniczej w 1911 roku
Pierwszy na świecie oficjalny lot poczty lotniczej odbył się następnego dnia, na dużej wystawie w Zjednoczonych Prowincjach Agra i Oudh w Indiach Brytyjskich. Organizator wystawy lotniczej, sir Walter Windham, zdołał uzyskać od dyrektora generalnego poczty w Indiach pozwolenie na obsługę poczty lotniczej w celu nadania rozgłosu wystawie i zebrania pieniędzy na cele charytatywne. Poczta od ludzi z całego regionu była zbierana w kościele Świętej Trójcy, a pierwszy lot poczty lotniczej był pilotowany przez Henri Pequeta, który przeleciał 6 500 listów na odległość 13 km (8,1 mil) z Allahabadu do Naini – najbliższej wystawie stacji na linii Bombaj-Kalcutta. Na listach widniał oficjalny frank „First Aerial Post, U.P. Exhibition, Allahabad. 1911”. Użyty samolot był dwupłatowcem Humber-Sommer, a podróż trwała trzynaście minut.
Pierwsza oficjalna amerykańska poczta lotnicza została dostarczona 23 września 1911 r. przez pilota Earle’a Ovingtona z upoważnienia Departamentu Poczty Stanów Zjednoczonych.
Pierwsza oficjalna poczta lotnicza w Australii została przewieziona przez francuskiego pilota Maurice’a Guillaux. W dniach 16-18 lipca 1914 roku poleciał swoim samolotem Blériot XI z Melbourne do Sydney, odległość 584 mil (940 km), niosąc 1785 specjalnie wydrukowanych kartek pocztowych, trochę herbaty Lipton i trochę soku O.T. Lemon. W tym czasie był to najdłuższy taki lot na świecie.
Usługi regularneEdit
Pierwsza na świecie regularna usługa poczty lotniczej miała miejsce w Wielkiej Brytanii między londyńskim przedmieściem Hendon, North London, a biurem Postmaster General w Windsorze, Berkshire, 9 września 1911 r., w ramach obchodów koronacji króla Jerzego V i na sugestię Sir Waltera Windhama, który oparł swoją propozycję na udanym eksperymencie, który nadzorował w Indiach.
Usługa działała przez nieco mniej niż miesiąc, transportując 35 worków poczty w 16 lotach; czterech pilotów obsługiwało samolot, w tym Gustav Hamel, który poleciał na pierwszą usługę w swoim Blériot, pokonując 21 mil między Hendon i Windsor w zaledwie 18 minut. Usługa ta została ostatecznie zakończona z powodu ciągłych i poważnych opóźnień spowodowanych złymi warunkami pogodowymi. Podobne usługi były z przerwami świadczone w innych krajach przed wojną, w tym w Niemczech, Francji i Japonii, gdzie w 1912 r. wprowadzono na krótko usługi poczty lotniczej, ale napotkano podobne trudności praktyczne.
Zasięg, prędkość i udźwig samolotów zmieniły się dzięki innowacjom technologicznym w czasie wojny, co pozwoliło na urzeczywistnienie pierwszych praktycznych usług poczty lotniczej po jej zakończeniu. Na przykład pierwsza regularna usługa poczty lotniczej w Stanach Zjednoczonych została zainaugurowana 15 maja 1918 roku. Trasa, która przebiegała między Waszyngtonem a Nowym Jorkiem, z międzylądowaniem w Filadelfii w Pensylwanii, została zaprojektowana przez pioniera lotnictwa Augustusa Posta. W 1925 r. U.S. Postal Service podpisała umowy na obsługę poczty lotniczej pomiędzy wyznaczonymi punktami. W 1931 r. 85% przychodów krajowych linii lotniczych pochodziło z poczty lotniczej.
W Niemczech sterowce w latach 20. i 30. były szeroko wykorzystywane do przewożenia poczty lotniczej; były znane jako poczta Zeppelin lub poczta sterowcowa. Niemieckie Zeppeliny były szczególnie widoczne w tej roli, a wiele krajów wydało specjalne znaczki do wykorzystania na pocztę zeppelinową.
W książce So Disdained z 1928 r. autorstwa Nevila Shute’a – powieści opartej na głębokim zainteresowaniu i gruntownej wiedzy tego autora na temat lotnictwa – znajduje się monolog weterana pilotażu, zachowujący atmosferę tych pionierskich czasów: „Lataliśmy na trasie do Paryża, z Hounslow do Le Bourget i przedostawaliśmy się najlepiej, jak się dało. Później przenieśliśmy się do Croydon. (…) Przewoziliśmy tak bardzo reklamowaną pocztę lotniczą. Oznaczało to, że maszyny musiały latać bez względu na to, czy byli pasażerowie do przewiezienia, czy nie. Od decyzji pilota zależało, czy lot zostanie odwołany przy złej pogodzie, czy też nie; piloci nie mieli najmniejszej ochoty latać w najbardziej niemożliwych warunkach. Sanderson zginął w ten sposób pod Douinville. A wszystko, co miał w maszynie, to kilka pocztówek z obrazkami od wycieczkowiczów z Paryża, wysłanych rodzinom jako ciekawostka. To była poczta lotnicza. Żadnych pasażerów ani niczego – tylko poczta”.
Usługi międzynarodoweEdit
Po wojnie Królewscy Inżynierowie (Sekcja Pocztowa) i Królewskie Siły Powietrzne były pionierami pierwszej regularnej międzynarodowej usługi poczty lotniczej między Folkestone, Kent i Kolonią, Niemcy. Usługa ta funkcjonowała od grudnia 1918 r. do połowy 1919 r.; jej celem było zapewnienie żołnierzom armii brytyjskiej stacjonującym w Niemczech szybkiej usługi pocztowej. (zobacz więcej w British Forces Post Office) Przez całe lata 20. Królewskie Siły Powietrzne nadal rozwijały trasy lotnicze przez Bliski Wschód.
W dniu 25 grudnia 1918 r. Latécoère Airlines (później przekształcona w słynną Aéropostale) stała się pierwszą cywilną międzynarodową usługą poczty lotniczej, kiedy to poczta poleciała z Tuluzy we Francji do Barcelony w Hiszpanii. Niecałe dwa miesiące później, 19 lutego 1919 r., lotnicza usługa pocztowa została przedłużona do Casablanki w Maroku, dzięki czemu Latécoère Airlines stały się pierwszą transkontynentalną usługą pocztową. Pierwsza usługa poczty lotniczej uruchomiona oficjalnie przez linię lotniczą miała miejsce w Kolumbii, w Ameryce Południowej, w dniu 19 października 1920 r. Scadta, pierwsza linia lotnicza w tym kraju, latała lądując rzeka po rzece, dostarczając pocztę do miejsc przeznaczenia.
Pierwszy kontrakt na obsługę poczty lotniczej w Australii został przyznany Western Australian Airlines (WAA) Normana (później Sir) Brearleya. Pierwszą pocztę lotniczą przewieziono między Geraldton a Derby w Australii Zachodniej 5 grudnia 1921 r.
.