Venus wordt vaak de tweelingplaneet van de Aarde genoemd (kwade tweelingplaneet lijkt er meer op, als je de verzengende temperaturen in aanmerking neemt). Ze heeft bijna dezelfde grootte, massa, zwaartekracht en algemene samenstelling. De samenstelling van Venus is vrij gelijkaardig aan die van de Aarde, met een kern van metaal, een mantel van vloeibaar gesteente, en een buitenste korst van vast gesteente.
Wetenschappers hebben helaas geen directe kennis over de samenstelling van Venus. Hier op Aarde bestuderen wetenschappers met seismometers hoe seismische golven van aardbevingen zich door de planeet voortplanten. Hoe deze golven kaatsen en draaien in de Aarde vertelt ons iets over haar samenstelling. Omdat het oppervlak van Venus heet genoeg is om lood te smelten, en geen enkel ruimteschip langer dan een paar uur op het oppervlak heeft overleefd, is er gewoon geen informatie over de inwendige samenstelling van Venus.
Wetenschappers kunnen wel de dichtheid van Venus berekenen. Omdat ze vergelijkbaar is met de Aarde en de andere aardse planeten, gokken wetenschappers dat de inwendige structuur van Venus vergelijkbaar is met die van de Aarde. Eén van de grote verschillen tussen onze twee planeten is echter het ontbreken van plaattektoniek op Venus. Om de een of andere reden is de plaattektoniek op Venus al miljarden jaren geleden gestopt. Dit heeft ervoor gezorgd dat het inwendige van Venus niet zoveel warmte verliest als de Aarde, en zou de reden kunnen zijn waarom Venus geen inwendig gegenereerd magnetisch veld heeft.
Voordat er ruimtevaartmissies naar Venus werden gestuurd, hadden wetenschappers geen idee wat de samenstelling van Venus was. Ze konden de dichtheid van de planeet berekenen, maar het oppervlak van Venus werd aan het zicht onttrokken door dichte wolken. Ruimtevaartuigen met radar konden door de dikke wolken heen dringen en de kenmerken van het oppervlak van de planeet in kaart brengen, waaruit bleek dat er inslagkraters en oude vulkanen zijn. Men denkt dat Venus zo’n 300-500 miljoen jaar geleden door een soort van wereldwijde opduikingsgebeurtenis is gegaan, wat de leeftijd is van het oppervlak van de planeet (berekend aan de hand van het aantal inslagkraters).
De korst van Venus zou zo’n 50 km dik zijn, en bestaan uit kiezelhoudende rotsen. Daaronder bevindt zich de mantel, die ongeveer 3000 km dik zou zijn. De samenstelling van de mantel is onbekend. En dan is er in het centrum van Venus een vaste of vloeibare kern van ijzer of nikkel. Omdat Venus geen globaal magnetisch veld heeft, denken wetenschappers dat de planeet geen convectie in haar kern heeft. De planeet heeft geen groot temperatuurverschil tussen de binnenste en de buitenste kern, en dus stroomt het metaal niet rond en genereert het geen magnetisch veld.
We hebben veel artikelen over Venus geschreven voor Universe Today. Hier is een artikel over het natte, vulkanische verleden van Venus, en hier is een artikel over hoe Venus in het verre verleden continenten en oceanen zou kunnen hebben gehad.
Wilt u meer informatie over Venus? Hier is een link naar Hubblesite’s News Releases over Venus, en hier is NASA’s Solar System Exploration Guide to Venus.
We hebben een hele aflevering van Astronomy Cast opgenomen die alleen over de planeet Venus gaat. Luister er hier naar, Aflevering 50: Venus.