Każdy może zarazić się wirusem HIV i chociaż IDUs są w grupie wysokiego ryzyka ze względu na praktyki związane z używaniem narkotyków, każdy, kto uprawia seks bez zabezpieczenia (np. seks bez zabezpieczenia z zakażonym partnerem) może być narażony na zakażenie HIV. Jednakże, podczas gdy wszystkie grupy są dotknięte HIV, niektóre są bardziej narażone niż inne, jak podsumowano poniżej.
- Mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami
- Diagnosis of HIV Infection among Adults and Adolescents, by Transmission Category (2010)*
- Używający narkotyków drogą iniekcji
- Wirusowe zapalenie wątroby typu C i współzakażenie HIV
- Kobiety
- Diagnosis of HIV Infection among Adults and Adolescents, by Sex and Transmission Category (2010)
- Mniejszości etniczne
- Młodzież
- Graph of Estimated Rate of HIV Diagnosis by Gender and Race/Ethnicity (2010)
- Older People
- System sądownictwa karnego
- The Differential HIV Experience of African-Americans
Mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami
Gejowskie lub biseksualne MSM są najbardziej dotkniętą populacją. MSM stanowią jedynie niewielki ułamek (2%) całej populacji Stanów Zjednoczonych, jednak w 2009 roku prawie dwie trzecie wszystkich nowych zakażeń miało miejsce w tej grupie, a połowa wszystkich osób żyjących z HIV w 2008 roku to MSM. MSM w populacjach mniejszości etnicznych są najbardziej narażeni na ryzyko (patrz „Mniejszości etniczne,” poniżej).
Diagnosis of HIV Infection among Adults and Adolescents, by Transmission Category (2010)*
Używający narkotyków drogą iniekcji
Używanie narkotyków drogą iniekcji od dawna było związane bezpośrednio lub pośrednio z około jedną trzecią przypadków AIDS w Stanach Zjednoczonych. Fakt, że IDUs stanowiły tylko 8 procent nowych zakażeń HIV w 2010 roku w porównaniu z 23 procentami w latach 1994-2000, świadczy o postępie, jaki dokonał się w zapobieganiu i leczeniu HIV w tej populacji. Wciąż jednak pozostaje wiele do zrobienia; chociaż liczba nowych zakażeń wśród IDU może być mniejsza, w 2009 roku prawie połowa osób HIV+ nie wiedziała, że jest zakażona.18
Wirusowe zapalenie wątroby typu C i współzakażenie HIV
Wirus zapalenia wątroby typu C (HCV), główna przyczyna chorób wątroby, jest bardzo rozpowszechniony wśród osób przyjmujących narkotyki drogą iniekcji i często współwystępuje z HIV. W Stanach Zjednoczonych szacuje się, że 3,2 miliona osób jest przewlekle zakażonych HCV,22 przy czym głównym czynnikiem sprawczym jest używanie narkotyków w iniekcjach. Prawie jedna czwarta pacjentów zakażonych HIV i ponad połowa (50-80%) osób przyjmujących narkotyki drogą iniekcji jest zakażona obydwoma wirusami. Przewlekłe współzakażenie HCV i HIV powoduje przyspieszoną progresję do schyłkowej choroby wątroby, a zakażenie HCV jest główną przyczyną zgonów niezwiązanych z AIDS wśród osób HIV+.
Używanie narkotyków dożylnych, HIV i HCV tworzą skomplikowany gobelin dolegliwości, które stanowią różnorodne wyzwania dla pracowników służby zdrowia. Chociaż leki HAART mogą skutecznie leczyć osoby zakażone HIV, to w przypadku współwystępującego HCV przynoszą jedynie niewielkie korzyści. Zakażenie HCV, podobnie jak zakażenie HIV, może być skutecznie leczone, jeśli zostanie wcześnie wykryte. Nowsze leki przeciw HCV – boceprewir i telaprewir – zatwierdzone przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) w 2011 roku, zwiększają odsetek wyleczeń i skracają czas leczenia w połączeniu ze standardowymi schematami leczenia HCV,23 ale muszą być starannie skoordynowane z HAART u osób współzakażonych. Dodatkowe obciążenie związane z uzależnieniem od narkotyków dodatkowo komplikuje schematy leczenia.
Kobiety
Heteroseksualne kontakty z partnerem HIV+ stanowiły ponad jedną czwartą wszystkich nowych zakażeń w 2010 roku i są głównym sposobem zarażenia się wirusem przez kobiety (patrz rycina), zwłaszcza w społecznościach mniejszości etnicznych. Regionalne zróżnicowanie zapadalności na HIV u kobiet zmieniało się w czasie. We wczesnych latach epidemii, zachorowalność wśród kobiet przeważała na północnym wschodzie, ale wskaźniki zakażeń i śmiertelności stale wzrastały na południu Stanów Zjednoczonych.19 Chociaż w ostatnich latach zmniejszyła się liczba osób przyjmujących narkotyki drogą iniekcji jako sposób przenoszenia wirusa HIV, to nadal jest ona odpowiedzialna za 14 procent rozpoznań HIV u kobiet. Ostatnie badania przeprowadzone przez Departament Zdrowia Publicznego Massachusetts wykazały, że 40 procent białych kobiet zaraziło się HIV poprzez używanie narkotyków w iniekcji.20 Innym czynnikiem przyczyniającym się do zachorowań na HIV u kobiet jest trauma. Trauma wynikająca z seksualnego lub fizycznego wykorzystywania w dzieciństwie lub w wieku dorosłym jest coraz częściej związana z rosnącym rozpowszechnieniem zakażenia HIV i złymi wynikami zdrowotnymi u kobiet HIV+.21 Kompleksowe schematy leczenia HIV, które obejmują świadczenia z zakresu zdrowia psychicznego, mają kluczowe znaczenie dla tej populacji.
Diagnosis of HIV Infection among Adults and Adolescents, by Sex and Transmission Category (2010)
Mniejszości etniczne
Dane z nadzoru nad HIV pokazują, że wskaźniki nowych zakażeń HIV są nieproporcjonalnie najwyższe w populacjach mniejszości etnicznych. Afroamerykanie stanowią większy odsetek zakażeń HIV niż jakakolwiek inna populacja na wszystkich etapach choroby, od początkowego zakażenia do śmierci (patrz ramka tekstowa). Co więcej, określone podgrupy mniejszościowe są szczególnie narażone na ryzyko. Prawie dwie trzecie (64%) nowych zakażeń HIV wśród MSM wystąpiło u mężczyzn należących do mniejszości (Czarni/Afrykańscy, Latynosi, Azjaci/ Wyspy Pacyfiku, oraz rdzenni Amerykanie/ Hawajczycy). Ponadto, młodzi mężczyźni należący do mniejszości (w wieku 13-24 lat) mieli największy wzrost (53%) zakażeń HIV spośród wszystkich badanych grup w latach 2006-2009, występujący głównie na Południu.
Populacja latynoska stanowiła 1 na 5 nowych zakażeń HIV w Stanach Zjednoczonych w 2009 roku – jest to wskaźnik 3 razy wyższy niż w przypadku społeczności białej. Do wysokiego poziomu zakażeń HIV w tej społeczności przyczynia się wiele czynników, w tym kraj urodzenia. Na przykład, wśród Latynosów urodzonych w Puerto Rico występuje znacznie większy odsetek zakażeń HIV przypisywanych używaniu narkotyków w zastrzykach niż gdziekolwiek indziej. Takie różnice podkreślają potrzebę interwencji, które są społecznie i kulturowo dostosowane do konkretnych populacji.
Młodzież
Młodzi ludzie są również narażeni na ryzyko zakażenia HIV. Około 9,800 osób w wieku 13-24 lat zostało zdiagnozowanych z HIV w 2010 roku, co stanowi 20 procent nowo zdiagnozowanych przypadków, z najwyższym wskaźnikiem występującym wśród osób w wieku 20-24 lat. Szczególne zachowania ryzykowne związane z HIV w tej grupie wiekowej obejmują eksperymenty seksualne i nadużywanie narkotyków, na które często mają wpływ silne relacje w grupie rówieśniczej. Do tego dochodzi jeszcze „zapominanie pokoleniowe”: Badania pokazują, że dzisiejsza młodzież może być mniej skłonna do dostrzegania zagrożeń związanych z HIV niż starsi Amerykanie, którzy byli świadkami wyższej śmiertelności z powodu AIDS związanej z szybką progresją od HIV do AIDS we wczesnych latach epidemii.
Graph of Estimated Rate of HIV Diagnosis by Gender and Race/Ethnicity (2010)
Older People
Sixteen (16) percent of new diagnoses of HIV infection in the United States in 2010 occurred among individuals over the age of 50, and this number has been increasing for the past 11 years.26 Some older persons do not believe they are at risk and thus engage in unsafe sexual practices. Problem ten jest dodatkowo pogłębiany przez pracowników służby zdrowia, którzy nie doceniają wrażliwości tej populacji.
Rosnąca liczba osób zakażających się HIV w późniejszym okresie życia, w połączeniu z wydłużeniem czasu przeżycia możliwym dzięki HAART, przyczyniła się do wzrostu liczby osób w wieku powyżej 50 lat żyjących z HIV. Ten trend będzie się utrzymywał i przewiduje się, że do 2015 roku populacja osób powyżej 50 roku życia będzie stanowiła połowę wszystkich przypadków HIV/AIDS.27 Starzejąca się populacja stawia szereg wyzwań związanych z leczeniem. Starsi dorośli szybciej zapadają na AIDS, mają większą liczbę chorób współistniejących związanych z wiekiem (np. choroby sercowo-naczyniowe, ograniczona mobilność) i mają mniejszą sieć wsparcia niż ich młodsi koledzy.28
System sądownictwa karnego
System sądownictwa karnego jest obciążony znaczną populacją osób zakażonych HIV, która może być od 2 do 5 razy większa niż w otaczającej społeczności.29 Szacuje się, że 1 na 7 osób HIV+ żyjących w Stanach Zjednoczonych przechodzi przez ten system każdego roku.30 System sądownictwa karnego jest również obciążony znacznym nadużywaniem substancji, z około połową więźniów federalnych i stanowych spełniających kryteria uzależnienia od narkotyków lub ich nadużywania.31 Mimo to, niewielu przestępców jest badanych pod kątem HIV,32 lub otrzymuje leczenie uzależnienia od substancji i innych chorób psychicznych podczas pobytu w więzieniu. Sytuacja ta pogarsza się jeszcze bardziej po powrocie na wolność, kiedy zwolnieni przestępcy często nie mają ubezpieczenia zdrowotnego i nie są podłączeni do programów leczenia w społeczności. NIDA pomaga sprostać tym wyzwaniom poprzez badania nad najlepszymi sposobami identyfikacji i pomocy więźniom w uzyskaniu leczenia zarówno uzależnienia od narkotyków, jak i HIV podczas pobytu w więzieniu i w społeczności po zwolnieniu.
The Differential HIV Experience of African-Americans
While Afroamerykanie stanowią 12 procent populacji Stanów Zjednoczonych, stanowili 46 procent nowych zakażeń wirusem HIV w 2010 r., znacznie więcej niż wskaźnik dla białych lub Latynosów. Większość z nich stanowili mężczyźni (70 procent); jednak afroamerykańskie kobiety również mają wysoki wskaźnik diagnozowania HIV – prawie 20 razy wyższy niż białe kobiety (patrz rysunek). Bardziej przygnębiające jest to, że 1 na 16 afroamerykańskich mężczyzn i 1 na 32 afroamerykańskich kobiet będzie ostatecznie zdiagnozowano HIV.
Przyczyny tej nierówności zdrowia HIV są złożone. Częstość występowania zakażeń HIV jest wyższa i szerzej reprezentowana w społeczności afroamerykańskiej w porównaniu do populacji białej; w ten sposób Afroamerykanie są narażeni na zwiększone ryzyko zakażenia po prostu przez wybór partnerów intymnych w ich własnych społecznościach etnicznych.24 Dodatkowo, społeczności afroamerykańskie doświadczają wysokich wskaźników innych infekcji przenoszonych drogą płciową, a niektóre z tych infekcji mogą znacznie zwiększyć ryzyko zakażenia HIV. Afroamerykanie mają również tendencję do bycia zdiagnozowanymi w późniejszych stadiach choroby i dlatego rozpoczynają terapię później, co wydłuża czas ich zakaźności. Po rozpoczęciu HAART, Afroamerykanie są bardziej narażeni na przedwczesne przerwanie terapii,25 ryzykując wznowienie zakażenia HIV i dalsze komplikacje zdrowotne.
Aby rozwiązać te nierówności, NIDA zachęca do badań, które rozszerzają i koordynują strategie zapobiegania i leczenia w agencjach federalnych i w społecznościach, aby skuteczniej identyfikować osoby zagrożone i łączyć je z pomocą, której potrzebują. Dodatkowe wysiłki są podejmowane w celu promowania zdrowego stylu życia, bezpiecznych praktyk seksualnych oraz przestrzegania zasad leczenia HIV i nadużywania substancji w sposób, który jest kulturowo istotny dla społeczności afroamerykańskiej.
.