Het “Spaanse Paard” werd in de Middeleeuwen uitgevonden door de Spaanse Inquisitie om schuldigen aan ketterij of hekserij te straffen. Er waren echter gevallen waarin het “paard” een meer mannelijke vorm en bevalling aannam.
Het wordt als een marteling beschouwd om iemand aan een strak touw (metalen draad) uit te rekken, waarbij de geslachtsdelen tot bloedens toe worden afgewreven. Sinds de verschijning van het apparaat is het gewijzigd en verminkt, en heeft het nieuwe en meer verfijnde onderdelen gekregen, zowel op technisch als op esthetisch gebied. De essentie is hetzelfde gebleven – voornamelijk de scherpe hoek van de driehoekige vorm die dient als de oorspronkelijke zitting waarop de foltering plaatsvindt. De uitvinding wordt in verschijning voorafgegaan door de “Wieg van Judas”.
De constructie bestaat uit metaal of hout, dikwijls uit beide materialen. Een naakte man wordt vastgebonden en op het paard vastgezet, zodat zijn voeten de grond niet kunnen raken. Om de pijn in dit stadium te verhogen, kunnen beulen de enkels in verschillende richtingen trekken, of extra gewichten vastbinden. Als dat niet genoeg was om iemand berouw te doen hebben over zijn zonden, werden de voetzolen van het slachtoffer met hete as bespat of met vuur gekieteld.
De foltering ging gepaard met het scheuren van het perineum, en overvloedig bloedverlies, vaak eindigend met een pijnlijke apex als het heiligbeen breekt.
Er bestaat informatie over het proces tegen een vrouw genaamd Maddalena Lazarus die in 1673 gedurende 4 maanden in Bormio werd vastgehouden. Zij werd aan verschillende straffen onderworpen, maar gaf haar schuld niet toe. Uiteindelijk besloot het stadsbestuur haar te veroordelen tot 15 uur foltering met geiten, gevolgd door de herhaalde procedure in geval van zwijgen. Maddalena doorstond op drie uur na alle genoemde martelingen. Niettemin werd zij ook 5 uur lang gefolterd op de kist om een vrijwillige bekentenis te bevestigen. Daarna werd ze veroordeeld tot onthoofding en vervolgens verbrand op de brandstapel. Haar as werd uitgestrooid in de wind.
Een interessant feit: Tijdens de Edo-periode in Japan werd deze marteling gebruikt in de strijd om het Christendom te verspreiden en afvalligen te dwingen hun geloof af te zweren.