Al heel lang weeg ik mezelf dagelijks, maar ik realiseerde me al vroeg dat de getallen die je ziet als je op de weegschaal gaat staan bijna altijd onzin zijn. Gewichtsmetingen zijn als opiniepeilingen – individuele resultaten zeggen je niets omdat er gewoon te veel willekeurige ruis, fouten en variatie is. Pas als je er een paar dozijn hebt, kun je een trend ontdekken.
Maar die ruis maakte me nieuwsgierig. Het is makkelijk om gewichtstoename en -afname toe te schrijven aan verborgen krachten of semi-wetenschappelijke concepten als ‘hongermodus’, maar als je dat doet, verlies je het gevoel van controle. Begrijpen is macht, en ik wilde begrijpen wat mijn lichaam in de loop van één dag deed waardoor mijn gewicht van de ene ochtend op de andere zo sterk varieerde.
Dus tijdens het bank holiday weekend heb ik een klein onwetenschappelijk experiment op mezelf uitgevoerd. Ik woog mezelf elk uur dat ik wakker was, van vrijdag 18.00 uur tot dinsdag 9.00 uur, en ging uit van een constante snelheid van verandering ’s nachts om de ontbrekende uren slaap te interpoleren. Ik registreerde tot op de gram nauwkeurig hoeveel ik at en dronk, en zelfs de hoeveelheid urine die ik uitscheet (ik schatte de, eh, andere dingen – ik heb wel enige waardigheid), en ik registreerde alle lichaamsbeweging die ik deed, waarbij ik mezelf voor en na het wandelen en hardlopen woog. Het resultaat was een glorieuze spreadsheet die precies liet zien wat er met mijn lichaam gebeurde, van uur tot uur, gedurende bijna negentig uur. Wat heb ik gevonden?
Conclusie nummer één is dat jezelf elk uur wegen een verdomd deprimerende bezigheid is. Het blijkt dat een uur een zeer korte periode is, en elk uur een wekker laten afgaan van 9 uur ’s morgens tot 1 uur ’s nachts wordt al snel helemaal niet leuk. Het betekende ook dat ik nergens heen kon of niemand kon zien, maar bank holiday weekends zijn bijna altijd hatelijke ervaringen dus ik miste niet veel.
Erger nog, de handeling van het wegen veranderde mijn gedrag, hoe hard ik ook probeerde me ertegen te verzetten. Als je weet dat je jezelf over tien minuten gaat wegen, en dat het drinken van een glas water een pond aan dat gewicht gaat toevoegen, heb je een grote stimulans om je wat minder dorstig te voelen. En als je elk uur op het hele uur naar het toilet gaat, kun je net zo goed… je snapt het al. Tegen zaterdagavond dreigde ik weg te zakken in een soort ellendige uurlijkse drink-plas-weeg cyclus.
Dit is dus verre van perfect wat de wetenschap betreft, maar het leverde toch een aantal interessante resultaten op.
De eerste verrassing was gewoon de enorme hoeveelheid massa die ermee gemoeid was. In drie-en-een-beetje dagen heb ik maar liefst 14,86 kg aan spullen verorberd – ongeveer 33 pond. Dat bestond uit 3,58 kg voedsel en 11,28 kg drank (waaronder 700 gram van een lekkere rode). Dat is veel, veel, veel meer dan ik had verwacht
Ondanks de inname van al die spullen, eindigde ik het experiment 1,86 kilo lichter dan toen ik begon. Dat betekent dat mijn lichaam maar liefst 16,72 kg aan massa heeft verloren tijdens het lange weekend. 7,4 kg daarvan was afkomstig van urine, en naar schatting 1,8 kg van, nou ja, stront, maar dan blijft er nog 7,52 kg massa over die zomaar in het niets is verdwenen. Waar is het gebleven?
Een deel ervan verdween toen ik ging hardlopen. Ik heb twee keer 5 km hardgelopen op zondag en maandag, en ik ben meer dan een kilo in zweet verloren. Een deel van de meer dan 11 kilo vocht die ik in het weekend binnenkreeg, werd gebruikt om al het water te vervangen dat ik uit mijn huid lekte. Maar zelfs als je dat meetelt, leek het alsof mijn gewicht elk uur iets minder was dan het zou moeten zijn. Gemiddeld verloor ik 69 gram per uur, wat niet verklaard kon worden door iets dat ik gemeten had. Over het hele weekend kwam dat neer op bijna zes kilo onverklaarbaar gewichtsverlies, 1,65 kilo per 24 uur.
In feite verdampte ik echt in het niets. Mensen ademen zuurstof in, en ademen kooldioxide uit – zuurstof plus een koolstofatoom. Al die koolstofatomen moeten ergens vandaan komen, en ze tellen vrij snel op – in de loop van een dag, met een goede work out erbij, ademt iemand van mijn grootte misschien een halve kilo koolstof uit. Onze adem voert ook waterdamp mee, wat weer goed is voor ongeveer dezelfde hoeveelheid; en we lekken ook water van onze huid – nog eens zo’n halve kilo die elke dag verdampt.
Tel ze bij elkaar op, en het verklaart het mysterieuze gewichtsverlies zo’n beetje perfect. Het onthult ook een andere verrassende waarheid; dat als het aankomt op het kwijtraken van massa van je lichaam, de anus echt de achterhoede vormt. Mijn penis, longen en huid presteren allemaal beter dan mijn achterwerk als het op het weggooien van afval aankomt. Vorig jaar bleek uit een studie dat een groot deel van het vet dat je verplaatst als je afvalt, via je longen wordt afgevoerd.
Niets van dit alles is natuurlijk erg verrassend, maar wat ik denk dat het laat zien is hoe onbetrouwbaar een enkele gewichtsmeting is. Op een willekeurige dag varieerde mijn gewicht met ongeveer vier pond, waarbij een tiental kilo’s op vaag voorspelbare tijdstippen in en uit mijn reusachtige vleesslang ging. Als je bedenkt dat een verstandig doel voor gewichtsverlies misschien 0,25 pond per dag is, zie je hoe dat op de meeste dagen gewoon opgeslokt wordt door het lawaai. Hoewel ik over het algemeen ’s morgens lichter was en na de maaltijd zwaarder, zoals je zou verwachten, was mijn exacte gewicht op elk moment een onwaarschijnlijke gok. Alleen door naar de lange termijn te kijken, over vele dagen, zou het mogelijk zijn om de echte trend te zien.
Dus hoe kom je erachter hoeveel je weegt? Wat je ook doet, trap niet in de val van jezelf wekelijks wegen – het is gewoon niet genoeg gegevens voor u om te weten wat er echt gebeurt. Weeg uzelf elke ochtend, maar negeer het getal dat op de weegschaal verschijnt. Neem in plaats daarvan het gemiddelde van de laatste zeven dagen (bij voorkeur tien of veertien), en kijk na een aantal weken hoe dat gemiddelde in de loop der tijd verandert. Daar ligt de echte waarheid.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{highlightedText}}
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger